Column Charlotte: ‘Over die keer dat mijn zoon ‘allergisch’ bleek voor mooie, duurzame kinderspullen’
Redactrice Charlotte is mama van een zoon van 6 en een dochter van 1. Regelmatig pent ze haar persoonlijke verhalen over moederschap en opvoeden met een kleine knipoog neer.
Ik.wil.alles.hebben.
Ik heb het geluk dat ik voor mijn job serieus wat online mag shoppen voor baby’s en kinderen. Enfin, het is te zeggen: windowshoppen. Mocht ik daadwerkelijk alles kopen, zou ik deze column momenteel vanonder een miezerige brug op een kartonnen mat aan het schrijven zijn. Ik ga dus op zoek naar mooie en coole trends voor kinderen en wees maar zeker: die zijn er bij de vleet! Wat zijn er toch prachtige kinderspullen op de wereld. Of beter: op de Pinterest en Instagram-wereld. Je vindt er keer op keer kinderkamers als ware het walhalla’s waar alles perfect op elkaar is afgestemd. Kleine, rustgevende paradijsjes. Zo mooi, zo zen, maar ook zo jaloersmakend.
Droom versus realiteit
Want nu zou je misschien denken dat iemand die voor Libelle Mama schrijft zelf ook zo’n influencer is met een huis vol smaakvol ingerichte kinderkamers en een kleerkastje gevuld met enkel Scandinavische en Belgische kindermerkkledij. Fout gedacht!
De realiteit, maar vooral mijn eigen zoon, heeft mij ingehaald en al mijn moodboards genadeloos aan flarden gescheurd. Die dromerige pasteltinten, afgewerkt met blank houten speelgoed, lieve knuffeldino’s, ingelijste kindertekeningen van vroeger en zachte hoogpolige tapijten: het pakt niet bij hem.
Blits boy
Wanneer ik thuiskom met iets dat ver weg staat van de Action, de soldenhoek van Kruidvat of een of andere sjiekenbak, zie ik hem al denken: “MOEDER heb jij nu iets duurzaams, verantwoords én moois gekocht? Denk maar niet dat ik daarmee ga spelen!” Wat een eigen gedacht, maar vooral eigenwijze stijl, heeft dat kereltje al.
Het enige duurzame dat momenteel welkom is op zijn kamer, zijn de oude bedovertrekken van de Ninja Turtles die ik recycleer van mijn poetsvrouw. Daarnaast is de kamer zorgvuldig gevuld met half kapot kermisspeelgoed, voetbalsjaaltjes van de Rode Duivels, elk kinderbox-speelgoedje van bij de frituur, schreeuwerige Ninjago-posters en het ergste van alles: boekenplanken vol blinkende sportbekers en medailles van zowat alle 5-kilometerloopjes die mijn partner de afgelopen jaren bijeen heeft gesprokkeld. En geloof me vrij: ze smijten met medailles naar je hoofd vanaf het moment je aan 1 plaatselijke dorpsloop deelneemt.
Kamer voor winnaars
Maar mijn zoontje, die vindt het prachtig en bepaalt minutieus de look van elke vierkante centimeter. Meer nog, iedereen die op bezoek komt, moét een kijkje gaan nemen in zijn magnifieke glitterkamer. Een kamer voor winnaars! En terwijl ik net geen zonnebril nodig heb om zijn bling bling te kunnen aanschouwen, merk ik dat dit zijn eigen kleine walhalla is. Alle mooie kinderspulletjes ten spijt, dit is zijn rustgevend paradijsje. Eentje die je nooit of te nimmer zult tegenkomen op Pinterest of Instagram.
Revanche
Dus wend ik mij maar tot mijn tweede kans die hier nog rondkruipt. Een babymeisje dat voorlopig nog door verbouwingswerken in de dressing slaapt, maar willens nillens een Pinterestproof prinsessenkamer à la mama zal krijgen! Geen discussie!
…
Tot ze vier is en Paw Patrol ontdekt, zeker?