Charlotte

Coronatijden: over die keer dat de momzilla in mij ontwaakte

“‘Nondedju, potverdikke, kom van de venstertablet. NU ONMIDDELLIJK.’ Pardon my French dezer dagen. Hoewel, niets te pardon. De voorbije weken was het gepermitteerd om af en toe eens goed te vloeken.” Aan het woord: Libelle Mama-redactrice Charlotte, die het deze week even had gehad.

Het wordt lastig, dat fulltime werken en de zorg voor de kindjes. Want even de grappen en grollen en héél veel hilarische filmpjes op het internet terzijde: het is toch wat, hé, mama’s?

Die ene écht essentiële verplaatsing

En het is niet voor het een of het ander, maar ik ben normaal best een chille moeder. Eentje die niet snel in overdrive gaat met de stofzuiger of die een chocovlek gerust enkele weken op de zetel kan laten hangen. Ongestreken kleren of een wasmand die staat te verstoffen aan de trap, omdat werkelijk níémand ze uit zichzelf naar boven draagt: ik blijf kalm. Vraag maar aan mijn moeder!

Toch bereikte ik enkele dagen terug een soort van hysterisch woedekookpunt door het meest banale voorval ooit, en begon ik mij plots als een gek te irriteren aan zowat álles.

Het begon allemaal toen de bestelling melkpoeder voor de baby binnen was bij de apotheker. Ik werd al helemaal blij, want het was dus – joepie – nog eens tijd voor een uitstap, een vlucht uit mijn kot, een essentiële verplaatsing!

Ik begon al fluitend mijn schoenen aan te trekken, tot ik plotseling mijn man zijn zware stem vanuit de gang hoorde: “Ik zal wel naar de apotheker gaan, schatje. Tot straks!” In mijn binnenste speelde zich onmiddellijk een gevechtsscène af waarbij ik mijzelf met hem zag worstelen om de autosleutel en hem op zijn minst een oog uitstak, mocht het – jammer maar helaas – geen contactloze sleutel zijn.

Plots ontwaakte ‘het’ in mij

In de milliseconde die daarop volgde, en nadat mijn liefste al de voordeur sneller dan de wind had dichtgeslagen, riep mijn oudste: “Mamaaaaaa, mama, mamaaaa, ik heb mijn puddinkje gemorst in de zetel.”

“JE HEBT WÁT GEDAAN?”, hoorde ik plots een monster diep van in mijn lijf roepen. Van op mijn ene knie, mijn veter nog half vastgebonden (klaar voor mijn uitje naar de apotheek dat dus mooi niet doorging), spurtte ik met één schoen richting woonkamer.

“Ik heb gemorst, mag ik een nieuwe?” riep hij relaxed, zonder verpinken. Mijn zoon had het op dat moment nog niet door, maar ik voelde het: de momzilla in mijzelf was klaarwakker. Een regelrechte tirade was wat volgde: “Opkuisen! Nu onmiddellijk! Waarom ben jij ook zo lomp (het mannetje heeft ocharme net zijn arm gebroken), waarom eet jij zoveel, heb jij een lintworm misschien? Ik zal met jou nog eens naar de dokter moeten.”

Mijn zoon keek mij met grote ogen, die zich langzaamaan vulden met waterlanders, aan. En door mijn uitval begon – uiteraard – ook de baby te snikken.

Snak, snauw, berouw

De dagen nadien volgde meer van hetzelfde: mayonaise aan de vingers, te veel gewriemel op de verzorgingstafel, die eeuwige vraag naar iets uit de snoepkast. Een snak en een snauw, dat kregen mijn kinderen bij het minste wat mij niet aanstond.

Tot eergisteren het zevenuur-journaal en de stem van Goedele Wachters onze huiskamer bereikte. Ze opende met de trieste boodschap dat er bijna honderd nieuwe corona-overlijdens waren, waarvan één een kind. Een meisje van twaalf, een jonge spring-in’t-veld, was niet meer. Dat vieze virus had zich van zijn meest genadeloze kant getoond. Wat een nachtmerrie voor de ouders. Wat een verschrikkelijk nieuws.

“Godverdomme, waarom toch”, floepte ik eruit. Mijn zoon keek mij streng aan: “Mama, nu ben je wéér aan het vloeken!”

“Ik weet het, jongen”, zei ik, “sorry.” Toch voelde het deze keer écht aan als gerechtvaardigd. En tegelijkertijd overviel mij een gevoel van dankbaarheid voor mijn gezonde gezin. En de momzilla, die keerde met een beetje schaamrood op de wangen terug naar haar kooi. Ik pakte mijn zoon eens goed vast en we aten nog een puddinkje in de zetel.

Lees ook:

 

Volg ons op FacebookInstagramPinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief (onderaan de homepage) om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!

Partner Content

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."