Ode aan de juf of meester: het woord aan de leerkracht
Het schooljaar zit er alweer op en wat zijn we juf en meester dankbaar voor het topwerk dat zij heel het jaar leveren. Hoe beleefden zij het afgelopen jaar? We vroegen het henzelf.
Het vertrouwen winnen van de kleinsten en mama en papa
Het instapklasje is een heel belangrijke overstap voor de allerkleinsten. De juf en kinderverzorgsters van onze allerkleinsten geven zich elke dag met overgave om zowel het vertrouwen van de kleintjes als van mama en papa te winnen.
Juf Pascale: “Tegen ouders zeg ik altijd: ‘Bedankt om jullie goud bij mij te brengen, want niets is meer waard dan je kind. Het is zo boeiend om na elke schoolvakantie nieuwe kleintjes de klas binnen te zien komen. Telkens staat het vertrouwen van de ouders én kindjes winnen op de eerste plaats. Want niets is belangrijker dan dat de kleintjes zich goed voelen op school.
Kindjes zijn als een spons. Ze nemen alles in zich op, maar alleen als ze zich goed voelen in de groep en ervoor open kunnen staan. Die knuffels, die eerlijke emoties, daar doe je het voor. Heel vaak is de groep groot en ben je zelf ’s avonds fysiek moe. Maar samen met hen de wereld ontdekken, daar doen we het voor.”
Persoonlijke fanclub
Juf Lisa: “Elke dag opnieuw ga ik met veel plezier naar mijn eerste kleuterklasje, omdat ik weet dat ‘mijn persoonlijke’ fanclub vol ongeduld staat te trappelen om weer iets nieuws te ontdekken en te leren.
Maar ook ik leer elke dag weer iets van de kleuters. Ze laten je de wereld zien met een open blik en vol verwondering. En dat is onbetaalbaar! Ik ben blij dat we dit schooljaar de coronaperiode volledig achter ons konden laten, in een normaal ritme en zonder afstand of mondmaskers.
Het contact met ouders en kindjes is er opnieuw nauwer door geworden, zoals het gewoon hóórt. Dat is bijzonder belangrijk voor die kleintjes. Zij voelen het vertrouwen tussen mama, papa en de juf en dat komt hun verbondenheid met de leerkracht enkel ten goede.
Tevreden zij-instromers
Om de lerarentekorten aan te vullen zijn ook zij-instromers die een carrièreswitch zien zitten heel erg nodig. Enkele van hen getuigen.
Micheline: “Ik ben van opleiding kinderverzorgster, maar jarenlang uit de sector geweest. Toen ik door mijn gezondheid niet langer als verkoopster kon werken, waagde ik de sprong. Op mijn 58ste solliciteerde ik in volle pandemie. Zes fijne maanden gaf ik ondersteuning in een kleuterklasje en lagere school. Er komt inderdaad meer bij kijken dan buitenstaanders beseffen. Chapeau voor al die leerkrachten die vol vuur in hun klas staan. Ik hoop dat ik volgend jaar weer kan beginnen!”
Sylvie: “Op mijn 48ste werd ik leerkracht in het buitengewoon onderwijs. Een zware job waar veel meer bij komt kijken dan 24, 26 of 28 uren lesgeven. Maar je krijgt zoveel voldoening van leerlingen. Het is soms pittig, maar de betere momenten winnen van de mindere. Ook al is het zwaar omdat er zo’n groot lerarentekort is, ik ben blij dat ik de stap gezet heb.”
Helle: “Ik maakte dit jaar de switch vanuit de privésector en vind het moeilijk maar fantastisch tegelijk. Ik had het geluk in een school te staan waar starters geweldig ondersteund worden. Misschien moet er een premie komen voor de ‘buddy-leerkrachten’ die je ondersteunen? Ze verdienen het alleszins.”
Vaste benoemingen
Mensen die met hart en ziel werken, maar leven in onzekerheid, het is helaas een pijnlijke realiteit. Veel leerkrachten geven aan dat hoe lastig dat is.
Peter: “Er wordt vaak over administratieve taken bovenop het lesgeven gepalaverd. Laat ons eerlijk zijn, bijna iedereen heeft administratie in zijn job waar hij niet op zit te wachten. Het probleem is het grote verschil in bescherming tussen wel en niet vastbenoemd. Die eindeloze bescherming van wie vastbenoemd is, dat is toch niet meer van deze eeuw? Ben je niet vastbenoemd, dan kun je op elk moment je plekje moeten afgeven. Voor twee jonge leerkrachten die samen een toekomst willen opbouwen en een huis kopen, is dat toch niet meer haalbaar?”
Liefde voor kinderen en jongeren
Leerkrachten zijn niet enkel gezonde vakidioten, maar houden net als wij (meestal) intens van onze kinderen. Dát is de hartverwarmende waarheid die we als ouder te allen tijde moeten onthouden.
“Het blijft een fantástische job. Elke dag is een klein avontuur, een uitdaging, maar ook een uitnodiging om als persoon te groeien, bij te leren, na te denken. Want ja, soms vloek ik op dat weerbarstige, jong geweld, maar de volgende dag heb je dan een oprecht en diep gesprek over wat gebeurt in de maatschappij. Dan verrassen ze je met perfecte compliment, met de meest verrassende vraag en mag je gewoon meegenieten van dat jong zijn.
Bovendien mag je creatief aan de slag met leerstof in een team waardoor je er nooit alleen voor staat. De leerlingen zijn de job en dat is nog steeds fantastisch.”
Zeker ook lezen
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief (onderaan de homepage) om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!