Ode aan de juf of meester: het woord aan de leerkracht
Juf en meester in coronatijden
Dat het beroep van leerkracht meer behelst dan vroeger gedacht, daar is iedereen dankzij de coronacrisis wel van overtuigd. We vroegen leerkrachten wat die coronaperiode voor hen heeft betekend.
“De maatschappelijke relevantie van de job geeft voor mij de doorslag”
Anouk: “Nooit eerder zag ik zoveel mentale problemen bij leerlingen. Ze waren voor een veel te lange tijd op zichzelf aangewezen en verschillen werden groter. Dat toont voor mij de zin en het gewicht van de job. Anderzijds is het instaan voor de lesinhoud en de mentale gezondheid van je leerlingen best zwaar. Maar de maatschappelijke relevantie van de job geeft voor mij de doorslag. Je bent echt een schakel in de keten die van kinderen volwassenen maakt.”
Nathalie: “Door de coronacrisis werd het onderwijs gestript tot de pure kennisoverdracht, van achter een masker of nog erger, van achter een scherm. Het zijn moeilijke jaren geweest maar na 7 jaar vind ik het nog altijd de mooiste job. Wel eentje waarvoor je geroepen moet zijn. Voor de vakanties en de zogenaamde ‘korte werkdagen’ moet je het absoluut niet doen. Jammer genoeg leeft dat beeld nog.”
Tevreden zij-instromers
Om de lerarentekorten aan te vullen zijn ook zij-instromers die een carrièreswitch zien zitten heel erg nodig. Enkele van hen getuigen.
Micheline: “Ik ben van opleiding kinderverzorgster, maar jarenlang uit de sector geweest. Toen ik door mijn gezondheid niet langer als verkoopster kon werken, waagde ik de sprong. Op mijn 58ste solliciteerde ik in volle pandemie. Zes fijne maanden gaf ik ondersteuning in een kleuterklasje en lagere school. Er komt inderdaad meer bij kijken dan buitenstaanders beseffen. Chapeau voor al die leerkrachten die vol vuur in hun klas staan. Ik hoop dat ik volgend jaar weer kan beginnen!”
“Je krijgt zoveel voldoening van leerlingen”
Sylvie: “Op mijn 48ste werd ik leerkracht in het buitengewoon onderwijs. Een zware job waar veel meer bij komt kijken dan 24, 26 of 28 uren lesgeven. Maar je krijgt zoveel voldoening van leerlingen. Het is soms pittig, maar de betere momenten winnen van de mindere. Ook al is het zwaar omdat er zo’n groot lerarentekort is, ik ben blij dat ik de stap gezet heb.”
Helle: “Ik maakte dit jaar de switch vanuit de privésector en vind het moeilijk maar fantastisch tegelijk. Ik had het geluk in een school te staan waar starters geweldig ondersteund worden. Misschien moet er een premie komen voor de ‘buddy-leerkrachten’ die je ondersteunen? Ze verdienen het alleszins.”
Vaste benoemingen
Mensen die met hart en ziel werken, maar leven in onzekerheid, het is helaas een pijnlijke realiteit. Veel leerkrachten geven aan dat hoe lastig dat is.
Peter: “Er wordt vaak over administratieve taken bovenop het lesgeven gepalaverd. Laat ons eerlijk zijn, bijna iedereen heeft administratie in zijn job waar hij niet op zit te wachten. Het probleem is het grote verschil in bescherming tussen wel en niet vastbenoemd. Die eindeloze bescherming van wie vastbenoemd is, dat is toch niet meer van deze eeuw? Ben je niet vastbenoemd, dan kun je op elk moment je plekje moeten afgeven. Voor twee jonge leerkrachten die samen een toekomst willen opbouwen en een huis kopen, is dat toch niet meer haalbaar?”
Liefde voor kinderen en jongeren
Leerkrachten zijn niet enkel gezonde vakidioten, maar houden net als wij (meestal) intens van onze kinderen. Dát is de hartverwarmende waarheid die we als ouder te allen tijde moeten onthouden.
Elke: “Ik ben leraar rooms-katholieke godsdienst. Door uitval kwamen een heleboel uren open te staan. En het was sowieso een zwaar jaar. We voelen nu pas de echte impact van de pandemie op de gezondheid van kinderen. Zowel zij als wij hebben moeten incasseren. Onze eigen draagkracht is ook beperkt, maar het verlangen om te helpen groot.
“Elke dag is een klein avontuur, een uitdaging, maar ook een uitnodiging om als persoon te groeien, bij te leren, na te denken”
Wat ook niet helpt is de hervorming waar we middenin zitten en de digitale sprong die wordt verwacht. Dat de minister uitgerekend nu verwacht dat we ‘excelleren’? Onbegrijpelijk.
Toch blijft het een fantástische job. Elke dag is een klein avontuur, een uitdaging, maar ook een uitnodiging om als persoon te groeien, bij te leren, na te denken. Want ja, soms vloek ik op dat weerbarstig, jong geweld, maar de volgende dag heb je dan een oprecht en diep gesprek over wat gebeurt in de maatschappij. Dan verrassen ze je met perfecte compliment, met de meest verrassende vraag en mag je gewoon meegenieten van dat jong zijn.
Bovendien mag je creatief aan de slag met leerstof in een team waardoor je er nooit alleen voor staat. De leerlingen zijn de job en dat is nog steeds fantastisch.”
ZEKER OOK LEZEN:
- Mijn verhaal: Tamara vond geen school voor dochter Oa, dus besloot ze er eentje op te richten
- Groeten uit Zweden: “De school is gratis hier, zelfs de reizen en uitstapjes”
- Gaat je kind met de fiets naar school? 10 tips voor een veilige rit!
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief (onderaan de homepage) om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!