Corona-kerst: “Over mijn lijk dat we om 20u in de zetel ploffen. Mommy needs a party”

Redactrice Charlotte is mama van een zoon van 6 en een dochter van 1. Regelmatig pent ze haar persoonlijke verhalen over moederschap en opvoeden met een kleine knipoog neer.

Kerststress? Yes!

Toen ik deze middag met mijn karretje vol feestspecialiteiten – zoals oesters aan de helft van de prijs, aanrader! – rondreed in de supermarkt, overviel mij een gevoel van gemis. Het klinkt raar, maar ik miste de bizarre drukte en bijhorende kerststress. In allerijl op zoek gaan naar dat last-minute cadeautje voor het vergeten nieuwe lief van je neef of 10 kilometer omrijden voor het allerlaatste pakje groene asperges dat je écht wel nodig hebt om het feestmaal te doen slagen.

Onnozel, maar het lijkt erop dat Kerstmis voor mij dan toch echt een feest is van toeters en bellen. En hoewel ik mijzelf altijd voorhield dat kerst niet draait om uiterlijke schijn, vind ik dat blijkbaar stiekem toch mijn meest favoriete onderdeel: het drukker, hoe liever! Met veel te veel mensen in een te kleine living samenhokken. Kindjes aan de kinder-/keukentafel en de volwassen aan de grote tafel waarvan 3 op een plastic tuinstoel. Heerlijk!

‘Op het gemakje’

Ik zou willen zeggen dat het er voor mij allemaal niet toe doet. Dat ik sowieso geprivilegieerd ben met mijn twee kinderen en lief. Dat eenzaamheid niet op mijn pad komt. Dat een boterham met roerei evengoed smaakt. En dat is ook zo. Ik ben dankbaar voor alles en dan nog vooral voor onze goede gezondheid.

Maar toen mijn vriend de vraag ‘Hoe gaan jullie de feestdagen doorbrengen?’ beantwoordde met ‘op het gemakje, niets speciaals’ werd het verwende nest in mij toch wakker. ‘Zo saai’, sneerde ik terug. ‘Ik wil niet om 20u naar televisie kijken om in 21u in slaap te vallen.’ Hoewel ik normaal gezien niets liever doe, laat dat duidelijk zijn.

Derde keer, goeie keer?

Het zal wel deels te maken hebben met de twee vorige kerstfeesten. Twee jaar geleden was ik net zwanger en begon ik over te geven bij de gedachte aan ovenhapjes alleen al. Vorig jaar zat ik aan tafel met een baby van zes maanden oud die telkens ik van mijn aperitief wilde nippen de borst vroeg en niet wilde slapen in het reisbedje. In maart bij de start van de pandemie gaf ik nog steeds borstvoeding en dan was het officieel gedaan met naar feestjes gaan. Met andere woorden: mommy needs a little party.

Dus over mijn lijk dat we ‘op het gemakje, niets speciaals’ gaan doen. Ik kan mijn mooi opgetutte kindertjes dan misschien niet aan de familie showen, toch zullen ze er staan in vol ornaat. Met toeters én bellen én slingers. Kidibull voor de minderjarigen en échte champagne in promotie voor ons. Toch één voordeel van minder volk in huis: de cava wordt champagne. Maar ook deze clichés laat ik dit jaar met plezier in vervulling gaan:

• Er zullen 10 verschillende aperitiefhapjes voorgeschoteld worden, waarvan waarschijnlijk enkel de worstenbroodjes en chips gaan scoren. En er zal minstens één iemand zijn gehemelte verbranden aan de ovenhapjes.
• Er zullen foodbabies gemaakt worden en mijn nylonkousen zullen zo hard spannen dat ik er lichtjes onpasselijk van word.
• Er zal worden mee gekweeld op Mariah Carey, George Michael én Michael Bublé. Er zal iemand té enthousiast worden, uitglijden, zich even bezeren om daarna gewoon terug verder te dansen.
• Ik zal rode lippenstift dragen, ook al weet ik dat die het niet overleeft na apero nummer 2 en op mijn tanden komt te zitten.
• We zullen ’s avonds in bed zweren nooit meer zoveel te eten en drinken om de volgende ochtend toch een brunch van overschotjes naar binnen te werken.
• Er moet en zal sneeuw vallen. Of tenminste gesmolten sneeuw. Oké, regen is ook goed.
• De kerstspecial van F.C. De Kampioenen zal de start worden van een nieuwe traditie en wordt sowieso het hoogtepunt voor mijn zoon. Dat wordt laat opblijven en voldaan uitgeput in de zetel in slaap vallen.
• De glazen van de pousse-café zullen klinken en sneuvelen en de afwas zal blijven staan tot 26 december!

Zo wordt het toch nog een “gewoon, niets speciaal, stereotiep’-feest op een ongewone kerstdag.

Fijne feestdagen, iedereen!

Lees ook:

• Coronatijden: ‘Astrid en ik zijn vriendinnen, alleen weet zij het niet’
• Coronatijden: ‘Over de eerste keer het geduld verliezen bij mijn baby’
• Coronatijden: ‘Over die keer dat zangeres Adele mij deed verslikken in mijn croissant’

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief (onderaan de homepage) om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!