Eerste hulp bij Mama-twijfels: ‘Ik ben mama én lief van én vriendin van én… hoe leg ik die puzzel?’

Deze maand beantwoordt Romina de twijfels van lezeres Mira

“Ik vind de combinatie van werk, huishouden, een leuke tijd hebben met de kinderen, je relatie soigneren, je vrienden zien, wat tijd voor jezelf hebben … Zo’n onmogelijke puzzel, hoe leg je die?”

Lezeres Mira: “Ik heb vaak het gevoel dat ik op geen enkel vlak het niveau haal dat ik zou willen halen. En weet nog niet zo goed hoe ik dat kan oplossen, want ik zou niet weten waaraan ik dan minder tijd zou willen besteden; werk, gezin, sociaal contact? Ik doe mijn werk bijvoorbeeld ook héél graag.

Wat minder perfectionistisch zijn zou me wel helpen, denk ik. Milder zijn voor mezelf, zoals dat tegenwoordig heet. Van rommel ga je niet dood, dat weet duidelijk het kleinste kind, maar toch vind ik het ook deel van goed ouderschap om àlles àltijd zo goed mogelijk aan kant te houden. Het voelt vaak als dweilen met de kraan open, maar ik kan zo slecht ‘de boel de boel laten’.

Ik lees weleens boeken over mindful ouderschap. Maar ik ben vaak wat gefrustreerd na het lezen ervan, omdat je wel een halve zenboeddhist moet worden, volgens sommige bronnen, om het verschil te kunnen maken en wat meer rust te ervaren. Ik doe geregeld aan meditatie, maar vind het quasi onmogelijk om daar een vaste regelmaat in te vinden als ouder van heel jonge kinderen.

Soms zou ik gewoon eens in een vertrouwde, veilige groep mensen goed en luid willen krijsen dat het allemaal echt wel héél veel is, en dan daarna opgelucht samen ademhalen, hahaha! Een soort schreeuw-therapie als vorm van ontlading, bestaat dat? Ik denk dat dat wel iets voor mij zou zijn.

Nee, serieus, met één kind bleven de ballen nog redelijk makkelijk in de lucht en was het vooral afkicken van de jeugdige vrijheid. Maar met twee kinderen in huis heb ik toch al heel vaak gedacht: hoe doet iedereen dat? Gelukkig rust er niet meer zo’n taboe op als vroeger, en kan je het er wel eens met vriendinnen over hebben.

Maar echt, hoe leg ik die puzzel?”

Expert Romina: “ Oh Mira, die puzzel is inderdaad onmogelijk, daar kan ik niets aan veranderen… Maar ik toon je wel graag hoe je er anders mee kunt leren omgaan.”

“Beste Mira, ik verlos je graag meteen door te zeggen: Je hebt helemaal gelijk, de puzzel die je wil leggen, is gewoon echt onmogelijk. En dat erkennen kan je hopelijk al deels verlossen. Want het is net door te denken dat er een haalbare puzzel mogelijk is, dat je het jezelf zo moeilijk maakt. Stel je maar eens voor dat er een manier is om de puzzel helemaal goed te leggen en dat anderen dat probleemloos doen, maar jij als enige niet. Dan wordt je toch helemaal gek?!

Wel, ik stel je graag gerust: het lukt niemand om alle ballen perfect in de lucht te houden. Echt niet. Dat nieuws vind je misschien niet meteen fijn om horen, maar het is wel de enige weg naar verlossing.

There’s no other way

Het enige wat we kunnen doen, is de verwachtingen die we onszelf opleggen of die ons opgelegd worden doen zakken, there’s no other way. En ik leg je graag uit hoe je dat kunt doen:

Maak voor jezelf een onderscheid tussen willen en moeten. Stel jezelf bij alle ballen die je in de lucht probeert te houden de vraag: Is het iets wat ik echt wil doen, word ik er echt blij van? Of voel ik me verplicht, moet ik aan een bepaalde verwachting voldoen? En dan zul je merken dat er meer dingen zijn die moeten dan dat je ze zelf echt wil. Vaak zijn we ons daar niet eens van bewust.
Neem je onderliggende overtuigingen eens kritisch onder de loep. Waar verschuilt er zich ergens een ‘als dan’ ? Ik geef een voorbeeld: ‘Als ik alle ballen in de lucht kan houden, dan ben ik een goeie mama’ of ‘Als ik al mijn werk gedaan krijg, dan ben ik een goeie werknemer’. We zijn echt heel vaak onrealistisch, streng en hard voor onszelf. Het kan dan helpen om je eens van op een afstand af te vragen of je echt een slechte ouder bent, als je niet alle ballen in de lucht houdt. Dit is wel echt geen gemakkelijke oefening om zelf te doen. als je denkt dat het kan helpen, raad ik zeker aan om hier therapie voor te volgen.
Laat het soms eens goed genoeg zijn. Als je merkt dat je veel van de puzzelstukjes echt wil (niet moet), word je er uiteraard ook niet gelukkiger van om ze allemaal te lossen. Maar probeer de kantjes toch minder scherp te maken. Hou je van een opgeruimd huis? Ok, maar ruim bijvoorbeeld niet langer dan 10 minuten per dag op. Of doe het iets minder goed dan je eigenlijk zou willen en probeer er vrede mee te nemen.
Probeer eerder actief iets nieuws te doen in plaats van iets af te leren. Zoals je zelf aangeeft is een zenboeddhist worden die alles lost en dan de ultieme rust vindt, een onmogelijke opdracht. Maar het goeie nieuws is, het is eigelijk makkelijker dan dat: maak er iets actief van, dat werkt beter. Ik geef weer een voorbeeld: het is makkelijker om bewust en actief voor jezelf een koffiemoment in te plannen of 1 keer per week met je vriendin af te spreken, dan om sommige dingen niet te doen. Het gaat dan niet om iets loslaten, maar om een actieve daad waarin je jezelf voorop stelt. Mijn man en ik stelden bijvoorbeeld onlangs voorop om gewoon anders naar de mand vol ongeplooide was te kijken. Voor ons is die mand voortaan een zichtbaar teken van ‘wij zijn mensen die ons welzijn voorop stellen’. Een heel ander gevoel, dat kan ik je verzekeren.
Erken dat je middenin een onmogelijke puzzel zit of in een ballenbad waar alle ballen heen en weer stuiteren. Je vertelt zelf dat je soms gewoon eens heel hard zou willen roepen. Wel, ik zeg: doen! Dat is een hele gezonde en goede nood. En het haalt de druk meteen van de ketel. Dat klinkt als een evidentie, dat weet ik, maar het is het niet. We houden die gevoelens toch echt nog te vaak voor onszelf. Ga regelmatig eens met je vriendin een glaasje drinken of een toertje wandelen en laat het er allemaal uit. Hou het niet voor jezelf en hou het beeld van de onmogelijke puzzel die we allemaal met glans willen leggen niet mee in stand.

Romina Rys, oprichtster van Therapiepraktijk ICI, studeerde af als erkend klinisch psychologe en volgde later de therapieopleiding ‘Postgraduaat Cliëntgerichte Psychotherapie’, beide aan de KU Leuven. De komst van haar twee zoontjes in 2017 en 2018 veroorzaakte een ‘nieuwe storm’ op persoonlijk en professioneel vlak. Ze realiseerde haar grote droom en startte met Mamaplan, een reeks workshops rond zelfzorg voor moeders.

Zit jij ook met een vraag of twijfel rond het mama-zijn?

Dan is dit jouw kans. Bezorg ons je vraag hieronder en dan leggen wij ze aan onze expert voor.

Nog expertentips?

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief (onderaan de homepage) om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!