gedichten over mama zijn
© Getty Images

Gedichtendag: de mooiste gedichten over mama (en papa) zijn

Wat je bijna niet in woorden kunt vatten, dat zeg je met poëzie. Het ouderschap is ongetwijfeld een van die dingen. Speciaal voor Gedichtendag – en voor alle mama’s en papa’s natuurlijk – een selectie van mooie gedichten over wat het betekent om mama en/of papa te zijn.

5x de mooiste gedichten over mama zijn

Een kind krijgen, en opvoeden, daar komen heel wat emoties bij kijken. Emoties die je soms maar moeilijk onder woorden kunt brengen. Maar met poëzie kan dat wel. Daarom, speciaal voor Gedichtendag, een selectie gedichten over mama (en papa) zijn. Ze zetten een aantal mooie, ontroerende én onverwachte aspecten van het ouderschap in de verf.

1. Een gedicht over mama worden, zwanger zijn en verwachten

voor mijn kind 

niet meer dan een welving

een zacht aanhoudend golfje

ik durf het amper uit te spreken

dat je daar nu, dat wij samen ons

daar ben je wit op zwart

een echo, alsof iets weerklinkt

dat er altijd al was

bol als het zeil van een schip

we zitten op koers maar

voor één lichaam zijn wij te veel

ik wankel

mijn zwaartepunt zwelt aan

ik ben de bocht waarin jij je wringt

straks kan ik niet meer om je heen

zwanger ben ik banger

de angst holt mij vanbinnen uit

er klinken echo’s van voorvaderen

die ik nooit heb gekend

nog snel maak ik de wereld voor je klaar

jij die mij vanbinnen kent

word waar

Van Maud Vanhauwaert. Meer over Maud: lees het hier

2. Een gedicht over de menigte die moeder is

Een menigte 

Verbaasd merkte de moeder

dat zij een menigte werd.

Binnen enkele dagen was het

gebeurd, bleek zij uiteengevallen

in een waaier van vrouwen.

De weerloos-blije liep daar

van haar geheugen te genieten;

de verslagene, die snel op weg

wilde naar welke dood dan ook;

de trieste die er niets van begreep,

die alleen zachte vlindervleugels

tegen de wangen van het kind

zag slaan, onophoudelijk.

Rond het groepje stormde de furie,

pamfletten en woedende brieven in de handen.

Achteraan ging de wanhoopsmoeder die al maanden

de kapper niet had gezien.

Hoe hen te hoeden, te zorgen dat elk

de voeten in dezelfde richting sleept?

Ons is iets overkomen, kan ze zeggen,

wij zijn de menigte die moeder heet.

En zij die in de verte aan het water

staat, en wenkt, is een van ons.

Van Anna Enquist uit ‘Moeder, een bloemlezing‘, door Gerda Dendooven

3. Een gedicht over het moeten lossen

Moeder 

Maar wat wil dat zeggen? Dat er

een kind is ja, maar kan ze het

redden? Ze kan

Het ter wereld brengen aan arm

of been uit een beerput trekken, schoonspoelen

naarstig weer op de zolen zetten. Ze kan

het een bos in sturen of zoeken

tussen de struiken, roepen. Ze

voedt het, moet het ontwennen

aan tepeltroost, een bord toeschuiven, lepel

een mes. En als het

zich snijdt wie stelpt dan het bloeden?

Door Hester Knibbe – uit ‘As, vuur

4. Een gedicht over vader zijn

Dochter 

Langzaam begin ik te begrijpen

dat we alle drie tegelijk geboren worden.

Je vader is niet snel met zulke dingen,

zingen kan hij ook niet goed.

Gelukkig heb je nog een moeder.

Verder tast ik over alles in het duister

en bewaar mijn schaarse goede raad

voor de dag waarop je me verstaat.

Ten eerste, luister niet naar mij.

Ten tweede, lach alleen op foto’s

als het echt niet anders kan.

Ten slotte: doe de dingen

waar je goed in bent en tel bij

elke schouderklop je vleugels na.

Door Ingmar Heytze uit ‘De man die ophield te bestaan

5. Een gedicht over vader en moederliefde (en dat het genoeg is)

Dit is een brief

Dit is een brief aan vaders en moeders.

Ik ben het kind.

Hou me vast en kijk naar me.

Til me op, zet me neer, laat me gaan.

Het kan mij niet schelen hoe u uw geld verdient

en of u succesvol bent.

Geld daar kun je snoep van kopen,

maar ik hoef geen dure koeken bij de chocolademelk.

Alleen maar een dropje op mijn knie als ik gevallen ben.

Alleen maar op schoot.

En als ik op schoot zit, moet u niet altijd tv kijken.

En als u mij een verhaaltje vertelt,

ga dan op de rand van mijn bed zitten.

En zeg dat ik mijn ogen dicht mag doen.

En vraag me hoe het was vandaag want dat begrijp ik best.

En ik zal zeggen dat het fijn was vandaag.

En blijf dan na dat verhaaltje nog even zitten.

En kijk dan naar me.

Door Tjitske Jansen uit ‘Het moest maar eens gaan sneeuwen

Ook leuk:

Volg ons op FacebookInstagramPinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief (onderaan de homepage) om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!

Partner Content

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."