Thomas Detombe (36) is journalist, Libelle Mama-columnist en papa van Lucas (4) en Theo (1). Wat het jonge vaderschap met hem en zijn leven doet, schrijft hij voor jullie openhartig en onverbloemd neer.
Geluk overkomt je. Het heeft een eigen, ondoorgrondelijke agenda. Het laat zich zelden leiden, inplannen of probleemloos vinden. En als je het toch vindt, ontglipt het je even snel als het gekomen was. Wat trouwens niet erg is. Het is – denk ik – hoe het leven werkt.
Op kerstavond koesterden Emma en ik grootse plannen. Over het algemeen eten we weinig vlees, maar voor de gelegenheid hadden we nog eens gourmet en de grill van mijn schoonouders in huis gehaald. Ik had groenten gesneden en in feestelijke kommetjes gedresseerd. Een berg kaasplakken lag uitnodigend te blinken op een bord. Net zoals de stukjes vlees. Er was een aperitiefje, zelfs een dessert! Feest, toch?
De grootse plannen op kerstavond ontaardden helaas in ruzie. Gelukkig werkt knuffelen altijd bij irritatie
‘Als Theo zijn dutje doet, beginnen we eraan’, had Emma geopperd. Ik vond het een prima idee. Theo is nog te jong voor gloeiende pannetjes. Het onderliggende plan was wat exclusieve tijd doorbrengen met onze eerstgeborene: bakken, braden, babbelen.
Helaas. Lucas bleek zó onrustig dat het feestelijke gourmetgebeuren ontaardde in ruzie. Hij zeurde dat alles te lang duurde, betastte het rauwe vlees met z’n hardnekkig neuspeuterende handen, sprak ons constant toe als ‘vuile kak-kerlak & pipi’ (ja, we zitten in die fase). Bovendien was de plaat zo heet dat we het bakken amper konden bijbenen en ons intieme dinertje al snel vergleed in een schrokfestijn op chrono.
Een dag later viel Kerstmis dan weer beter mee dan gedacht. De drukte hield zich koest
Na 30 minuten was alles op en voelde iedereen zich in meer of mindere mate ontgoocheld. Opnieuw: geluk laat zich niet leiden. Zelfs na 36 jaar hebben we die leerstof nog niet helemaal onder de knie. Gelukkig worden we met de jaren wel beter in loslaten. ‘Het was lekker’, zei ik. ‘En Lucas heeft veel gezeurd, maar ook wel gesmuld als een zwijntje’. Bij irritatie werkt even knuffelen altijd: tegen je gevoel of slechte humeur in.
Een dag later viel Kerstmis dan weer beter mee dan gedacht. Vooraf vreesden we een druk familiefeest en migraine achteraf, maar op de een of andere manier hield die drukte zich koest. Zeker: er werd gelachen, gebabbeld, gefeest. Maar het was oké. Dik oké zelfs. Gezellig zoals je van een kerstfeest verwacht.
“Geluk laat zich niet leiden. Zelfs na 36 jaar hebben we die leerstof nog niet helemaal onder de knie.”
Vandaag, tweede kerstdag, zorgde voor de kers op de feesttaart. Een uitstapje Leuven met de kinderen, zonder grote verwachtingen. Eerst wuifden we Lucas uit in het treinstation. Die ging met mijn ouders naar Antwerpen. Opgewonden van kop tot teen, extatisch blij zoals alleen kleuters dat kunnen zijn. Het werkte besmettelijk. De trein vertrok en we glunderden minstens even hard als hij.
Het vervolg speelde zich af in Leuven, met Theo. Hij charmeerde minstens drie voorbijgangers waarmee we zomaar een praatje sloegen. Op ons vaste adres in de binnenstad smulde hij van zijn soep. Wij ook. De terugkeer naar huis verliep met hindernissen: treinen afgeschaft, lang moeten wachten op een bus. Theo werd moe, spartelde en jankte, maar viel finaal in slaap.
Op de bus ronkte hij languit in zijn buggy. Wat een zaligheid, ik wou dat ik ook zo’n buggy had. Iedereen in de bus zweeg op het ritme van een loszittende metalen plaat boven onze hoofden. Godzijdank, ze viel niet naar beneden.
“Op de bus ronkte Theo languit in zijn buggy. Wat een zaligheid.”
Geluk laat zich niet vangen in een agenda, zelfs niet in de best gekozen woorden. Die komen soms in de buurt, maar er helemaal de vinger op leggen? Nee. Het onverwachte openbaart zich sneller dan woorden, gedachten of voornemens kunnen. Gelukkig heb je al die aardse dingen niet nodig om te voelen. Van kop tot teen. Voor de korte tijd dat geluk weer bij je is.
Een gelukkig nieuwjaar dus!
MEER COLUMNS VAN THOMAS:
- Papa-talk: “Ik word eindelijk de papa die ik wilde zijn.”
- Papa-talk: “Arme zonen! Hopelijk hebben ze nog een moeder ook”
- Papa-talk: “Het voordeel van een langere verlofperiode? Je ziet plots kleine dingen van grote schoonheid.”
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief (onderaan de homepage) om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!