Help, mijn kind wil niet luisteren: tips van de opvoed-expert

DEZE MAAND BEANTWOORDT ILSE DE VRAAG VAN MAMA CAROLIEN:

“Dag Ilse, mijn naam is Carolien, mama van twee dochters van zes en vier jaar oud, en een zoontje van een jaar. Het zijn schatten van kinderen, maar ik merk steeds vaker dat ze niet naar me willen luisteren. 

Ze negeren mijn verzoeken compleet, waardoor het bijvoorbeeld een strijd wordt om ze ’s ochtends aangekleed te krijgen of wanneer ze van de speeltuin moeten om naar huis te gaan. En ook een ‘nee’ negeren ze compleet, wanneer ze elkaar pijn doen bijvoorbeeld. Heb jij soms tips om ze beter te doen luisteren?”

EXPERT ILSE: “Negatieve aandacht is ook aandacht!”

lse De Block: “Twee ondernemende dametjes in huis terwijl de zorg van je peuter best veel van jou vraagt, is niet niks. Ik kan best wat redenen bedenken waarom je het gevoel krijgt dat jouw dochters moeilijk gehoorzamen:

• Je zesjarige is nu de oudste van drie. En dat is geen onbelangrijke plaats in de kinderrij. Heel vaak wordt er van het oudste kind net iets meer verantwoordelijkheid gevraagd. Kinderen zelf voelen zich best wel al ‘groot’ in vergelijking met de anderen. En dan kan het zijn dat ze zich groot genoeg vinden om zelf te kunnen beslissen wat kan of wat niet.
• De middelste is dan weer vaak het persoontje dat op zoek gaat naar de profijten. Meedoen met grote zus zorgt ervoor dat ze aansluiting vindt bij iemand. Of misschien durft ze niet goed anders te kiezen, grote zus heeft immers best wel wat aanzien.
• Of is het een vorm van aandacht vragen? Negatieve aandacht is ook aandacht!
• Misschien bedenk je nu zelf nóg een paar redenen?

Hoe blijf je best uit die strijd zoals je het zelf benoemt? 

• Probeer te begrijpen waarom de meisjes niet luisteren. Dat kun je doen door het hen te vragen: ‘Hé, ik begrijp het niet goed. We hadden toch afgesproken dat je je eerst aankleedt vooraleer je naar tv kijkt. Vertel eens, wat scheelt er?’
• Maak duidelijke afspraken op voorhand: ‘Meisjes, als ik één keer roep, weet je dat ik alles bij elkaar raap, wanneer ik een tweede keer roep zijn we de deur uit.’ Een derde keer roep ik niet meer. Dan ben ik weg. Als jullie niet doen wat ik vraag, heeft dat gevolgen voor de volgende keer.’ En ook die gevolgen bespreek je concreet met hen. Laat hen zelf ook meedenken. Héél vaak zijn kinderen strenger dan jij zelf ooit zou zijn.
• Bespreek met hen wat hun gedrag veroorzaakt: ‘Als jullie niet stoppen met spelen in de speeltuin wanneer ik dat vraag, is er weer minder tijd om nog even samen gezellig naar televisie te kijken. Of wanneer ze ruzie maken, word jij nerveus of zelfs boos. En dat is dan weer niet prettig voor hen.
• Geef hen mee verantwoordelijkheid: ruzie hoort er nu eenmaal bij, en je hoeft niet altijd meteen in te grijpen. Maar hoe leren ze dat op een goede manier te doen? Zet ze even apart wanneer het uit de hand dreigt te lopen. Laat hen er zelf over nadenken: wat had ik niet mogen zeggen? Of doen? En hoe kan ik het goedmaken?
• En als je hen tot orde roept, gebeurt dat dan even tussendoor? Of neem je er echt tijd voor? Leg even alles opzij, en leg daar je volledige focus op.
• Heb je nog energie en tijd om af en toe wat onverdeelde aandacht te geven aan ieder kind? Iets leuks te doen met elk van hen. Dat hoeft heus niet zo groot te zijn. ’s Avonds in bed samen nog wat vertellen. Luisteren vooral.

ZIT JIJ OOK MET EEN OPVOEDVRAAG?

Dan is dit jouw kans. Bezorg ons je vraag hieronder en dan leggen wij ze aan onze expert voor.

Met dank aan:

Ilse De Block van De Opvoedingslijn, een initiatief van vzw De Keerkring – centrum voor opvoedingsondersteuning in Vlaanderen.

Nog meer tips van Ilse:

• Mijn kind kan geen afscheid nemen zonder te huilen. Hoe los ik dat op?
• Mijn kruiper wil op de trap en grijpt naar gevaarlijke dingen. Hoe voorkom ik dat?
• Kun je een baby onder de zes maanden verwennen?