Worden bevallingen zwaarder? De vroedvrouw over horrorbevallingen

Zwanger worden en zijn is sowieso een rollercoaster van emoties. Je weet dat je lichaam, slaap, relatie, carrière en vrije tijd er net even anders zullen uitzien. En dat is op zijn zachtst gezegd best spannend. Omdat veel mama’s zenuwen hebben voor de nakende bevalling, geeft Melissa Vallons, vroedvrouw bij De Roze Wolk advies om je in alle rust voor te bereiden. Ze geeft duiding bij de vele verhalen over horrorbevallingen die mama’s in spe helaas vaak te horen krijgen.

Verhalen over horrorbevallingen: precies wat je niet nodig hebt

Zowat alle mama’s in spe hebben inderdaad zenuwen voor de bevalling. Daarbij komt dat iedere zwangere vrouw regelmatig te horen krijgt wat ze níet wil horen: verhalen over horrorbevallingen die je onnodig bang maken. Worden bevallingen steeds zwaarder? Onze zwangerschapsexperte Melissa Vallons laat haar licht schijnen op de verhalen over zogenaamde horrorbevallingen. Ze duidt een aantal opvallende factoren aan:

Een nieuwe generatie jonge ouders

“Als we even terugkeren naar de generatie van onze grootouders, dan gingen we helemaal anders om met dat nieuwe leven. Onze (groot)ouders werden geboren in grote gezinnen met soms wel tien kinderen waarbij de oudste kinderen de geboorte van de jongste broers en zussen van heel dichtbij meemaakten. Daana werden ze zelfs een wezenlijk deel waren van de opvoeding van kleine broertjes en zusjes. Die jongere kinderen waren op hun beurt dan weer nauw betrokken bij de geboorte van hun neefjes en nichtjes.

Kennis en ervaring rond de bevalling kreeg je van heel dichtbij mee. Spoelen we even vooruit in de tijd, naar generatie Y en Z (die nu aan kinderen beginnen), dan ziet mama en papa worden er helemaal anders uit. We krijgen één tot drie kinderen en die worden kort na elkaar geboren. Zorgen voor kleine broer of zus is eigenlijk niet meer dan nieuwsgierig aan het verzorgingskussen meegluren en een luier of fopspeen aangeven. Verder groeien kinderen echt samen op.”

Meer op onszelf gericht

“Wil ik zeggen dat dat slechter is? Absoluut niet! Maar jonge gezinnen zijn meer op zichzelf gericht en kiezen graag zelf wat ze doen en willen kunnen. Bevallingen gebeuren achter gesloten deuren en we hebben nog niet veel andere kinderen (broertjes en zusjes, nichtjes en neefjes) van dichtbij zien opgroeien. De adviezen van oudere generaties nemen we bovendien, op veel andere vlakken, niet langer aan voor waar.”

Onvoldoende kennis en voorbereiding

“Gelukkig hebben we vandaag uitgebreide, kwalitatieve netwerken van vroedvrouwenpraktijken die alle onderbouwde kennis en ervaring kunnen aanreiken. Daarom kan ik er enkel op hameren een voorbereidingscursus bij de vroedvrouwenpraktijk te volgen. Die voorbereiding vervangt de levenskennis die de generatie van onze (groot)ouders meekreeg door verschillende baby’s te zien opgroeien in het gezin. Met haar kennis en ervaring kan je vroedvrouw je behoeden voor een aantal valkuilen.

Want net omdat je niet zo veel afweet van een bevalling, ervaren we een bevalling soms als een ‘horrorbevalling’. Als je op voorhand te weinig afweet over het normale en optimale verloop van een bevalling, kun je inderdaad het gevoel krijgen aan je lot overgelaten te zijn.”

Contact met ons instinct verloren

“Een andere reden waarom we dat nieuwe leven schenken soms als een ware horrorbevalling ervaren, is dat we het contact met ons eigen lichaam en instinct soms een beetje verloren zijn. En dat zorgt er inderdaad voor dat we meer afzien tijdens zo’n ‘horrorbevalling’.” Een aantal factoren die hier meespelen:

Te vroeg naar het ziekenhuis

“Zo voelen we niet meer voldoende aan wanneer een bevalling goed genoeg op gang is en wanneer je dus best naar het ziekenhuis vertrekt. Ik zeg altijd: je baby valt er niet uit. Wie te vroeg in het ziekenhuis is, krijgt namelijk vaker stress en omdat de bevalling dan soms stilvalt, wordt voor bijstimulatie gekozen. Resultaat: pijnlijkere weeën.”

De arbeid in liggende positie

“Ben je die voeling en je instinct kwijt, dan kun je er bovendien voor kiezen op je rug te blijven liggen. Nochtans is wandelen, bewegen, rondlopen,… belangrijk om de zwaartekracht aan jouw kant te krijgen. Doe je dat niet, dan kan liggen een cascade aan moeilijke momenten uitlokken (al verloopt elke bevalling anders):

• Want door te lang te liggen, is de kans groter dat je baby als sterrenkijker draait.
• Dat maakt de weeën heftiger en tegelijk komt de bevalling trager op gang. Bijstimulatie waarvoor dan opnieuw gekozen wordt, is inderdaad pijnlijk.
• Kies je dan voor een epidurale verdoving? Dan is de kans op een bloeddrukval reëel. Je ligt na een epidurale verdoving bovendien sowieso gebonden aan je bed.
• Ook de reserves van je kindje, die dienden voor de uitdrijvingsfase, raken opgebruikt.
• De uitdrijvingsfase of het persen moet daardoor soms versneld worden met een zuignap of hard duwen op de buik.

Verloopt een bevalling altijd zo? Nee, elke bevalling verloopt anders, maar de bevallingslijn waarbij de ene ingreep de andere veroorzaakt, zien we wel vaker voorkomen.”

Het gewicht: een beperkte rol bij horrorbevallingen

“Verder denken we vaak dat een zware baby een zware bevalling impliceert. Dat is gelukkig niet zo. Mama’s die een baby van 4 kilogram op de wereld zetten, geven meestal aan dat het pittig was, maar oké. Niet per se horrorbevallingen dus. Wie een baby van 3 kilogram kreeg, horen we soms wel zeggen ‘Als hij een kilogram meer woog, was het zeker niet gelukt.’ Dat veroorzaakt alleen maar angst, wat er opnieuw voor zorgt dat andere mama’s in spe stress krijgen.

Bovendien wordt vandaag zwangerschapsdiabetes beter opgevolgd en gecontroleerd, waardoor mama’s met zwangerschapsdiabetes ook een vlotte bevalling doormaken.”

Gynaecoloog beslist: geen fijn gevoel

“Een laatste factor die de perceptie van een horrorbevallingen in de hand werkt, is ‘consent’. We willen vandaag toestemming geven aan de gynaecoloog om te beslissen over ingrepen. Het is zeker een goed idee om een bevallingsplan op te maken. Maar niemand kan op voorhand garanderen om geen episiotomie (‘knip’) uit te voeren. Als de gynaecoloog een knip noodzakelijk acht, gaan de meeste koppels daarin mee, al voelt het achteraf soms wel alsof iemand anders over jouw lichaam beslist heeft. Dat vinden jonge ouders vaak geen fijn gevoel. Een goede voorbereidingscursus en een gesprek nadien met je vroedvrouw kan dat gevoel wel uit de wereld helpen.”

Meer tips voor zwangerschap en bevalling:

• 7x zelfzorgtips voor prille mama’s
• Ontspannen zwanger zijn na een miskraam: onze expert geeft tips
• Overweldigd zwanger? Een perinatale coach kan ondersteunen

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief (onderaan de homepage) om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!