Blijf kalm mama

Eens je de karrenvracht adviezen hebt verwerkt, is je peuter al lang volwassenen. Kan het echt niet iets simpeler? Wel, er is wel een soort van – laten we het zo noemen – geheim. Het is geen handboek, maar wel een drie-punten-stappenplan.

• Gebruik een heldere taal en spreek op vastberaden toon. Kinderen tot de leeftijd van 6 jaar zijn nog lerende over hoe ze moeten luisteren en op welke manier ze betekenis van je woorden moeten interpreteren. Dus zie dat je een duidelijk standpunt hebt. Kijk je kind in de ogen en gebruik korte argumenten.

• Als je te opgewonden bent om de zen-mama te spelen, adem eens diep in en tel tot tien voor je intervenieert. Peper  jezelf nog eens in dat het meeste slechte gedrag niet uit een gebrek aan respect voortkomt. Dat kinderen hun grenzen aftasten is perfect normaal. Op die manier leren ze. Er kunnen trouwens veel uiteenlopende redenen zijn waarom je kind al haar kleren uit de wasmachine heeft genomen of waarom dat het beslist heeft zijn broertje met een niet-uitwisbare stift toe te takelen. Kinderen leven “in het moment” van hun activiteit. Hun ondernemingen zijn –meestal- niet bedoeld om jouw boos te maken.
   

• Onnodig om te faken dat het geen naam meer heeft. Je hoeft je frustratie niet helemaal te verstoppen. Indien er geen raakvlakken zijn tussen wat je zegt en denkt, geef je geen duidelijke maar een troebele boodschap. En we kunnen het niet genoeg herhalen: kinderen hebben absoluut nood aan duidelijkheid. Als je schreeuwt moet je kind eerst de emotie van je woorden neutraliseren. Dat maakt het voor hem veel moeilijker om te weten je bedoeld of zegt. Volwassenen kennen het fenomeen maar al te goed: naar iemand die constant schreeuwt, luister je maar half of zelfs helemaal niet. En van de boodschap heb je waarschijnlijk ook maar de helft of minder verstaan. Probeer het gekrijs dus tot een minimum te beperken…