Peutergedrag ontcijferd

Je peuter wordt een verbale, beetje eigenwijs persoon. In feite is hij ronduit bazig, hij kiest de broek die hij wil dragen en precies wat hij wil voor de lunch. Maar als het aankomt op het communiceren van meer complexe gedachten en emoties, heeft hij nog een weg te gaan.

Hij kijkt je niet in de ogen
Vertaling: “Ik ben beschaamd.”
Je peuter ontwikkelt het vermogen tot zelfbewuste emoties als schaamte. Als een jong kind weigert om je aan te kijken, betekent dat hij beseft dat zijn acties jou hebben teleurgesteld.

Jouw reactie: Erken wat je kind verkeerd heeft gedaan in eenvoudige, korte zinnen als “We duwen geen kindjes”. Je wilt dat ze weten dat iedereen soms fouten maakt, maar het is belangrijk te voorkomen dat ze het opnieuw doen.

Hij wil al zijn knuffels mee in bed
Vertaling: “Ik ben bang.”
Plotseling, wil hij zoveel mogelijk knuffeldieren mee in bed. Twee jaar is de leeftijd waarop de verbeelding toeneemt en nachtmerries boordevol monsters beginnen. Vertrouwde voorwerpen in de omgeving van je kind geven hem een veilig gevoel wanneer hij slaapt of ’s nachts plots wakker wordt.

Jouw reactie: Een tweejarige vertellen dat monsters gewoonweg niet bestaan helpt niet. Doe beroep op een ander peuter kenmerk: de wens om zijn eigen beslissingen te nemen. Vraag hem welke twee dieren hij die nacht mee in bed wil.

Hij tilt zijn T-shirt over zijn hoofd als hij iemand nieuw leert kennen.
Vertaling: “Ik ben ongerust.”
Beschouw het gedrag van uw peuter gelijk aan de sociale onhandigheid van een volwassene in een nieuwe situatie. Ze zijn nog niet in staat om te gaan met die nervositeit.

Jouw reactie: Het is belangrijk te weten dat jonge kinderen kijken naar hun ouders voor aanwijzingen over hoe te reageren op nieuwe situaties. Ontspan je schouders, glimlach en geef je kind een geruststellend knuffel. Deze laat hem weten dat zijn omgeving veilig en vriendelijk is. Dan geef je hem de tijd om op te warmen.

Hij verbergt zich als hij in zijn luier doet.
Vertaling: “Ik wil privacy.”
Dit peutergedrag geeft twee dingen aan: ten eerste, uw kind voelt wanneer hij naar het toilet moet, en ten tweede, hij heeft opgemerkt dat volwassenen hun daad privé doen. Dit zijn twee positieve tekenen dat ze zich klaar voelen voor zindelijkheidstraining. Maar de nummer één indicator: hij vraagt onmiddellijk om zijn vuile luier te veranderen. De meeste kinderen raken geïnteresseerd in het gebruik van het toilet tussen de leeftijd van 2 en 3 jaar.

Jouw reactie: Stimuleer je peuter in het zoeken van privacy en stuur hem naar het toilet. Start eventueel met de zindelijkheidstraining, zonder teveel druk te zetten.

Hij gooit met eten, slaat, breekt speelgoed…
Vertaling: “Ik voel me niet lekker.”
Maar het is belangrijk te begrijpen dat het gedrag waarschijnlijk gewoon een reactie is op de huidige situatie en niet een teken dat zijn persoonlijkheid is veranderd. Meestal wil hij zeggen: Ik verveel me of ben moe of wil aandacht.

Jow reactie: Probeer te achterhalen wat er is. Een time-out kan ook een goed idee zijn. Peuters moeten leren dat er betere manieren zijn om aandacht te verkrijgen dan door het gooien van eten.

Hij wordt gek als het niet snel genoeg gaat.
Vertaling: “Ik wil het nu.”
Baby’s worden ongeduldig geboren als kwestie van overleven. De prefrontale cortex, de regio van de hersenen die verantwoordelijk is voor de zelfcontrole en geduld ontwikkelt zich tussen de 2 en 7 jaar.

Jouw reactie: Verwen je kind niet. In plaats daarvan vertel hem dat je hem hebt gehoord en wanneer je het zal doen.
 
Hij schreeuwt: “Nee, dat is mijn mama!” wanneer een ander kind een knuffel geeft.
Vertaling: “Meer aandacht besteden aan mij!”
In dit stadium is zijn zelfbeeld gekoppeld aan de dingen die voor hem het meest waardevol zijn en mama is daar één van. Ze doorgaan op deze leeftijd ook een ‘mijn, mijn, mijn’ -fase.

Jouw reactie: Knuffel je kind maar maak hem duidelijk dat er nog andere kinderen zijn ook.