Gedichtendag: de mooiste gedichten over mama (en papa) zijn
8x de mooiste gedichten over mama (en papa) zijn
Een kind krijgen, en opvoeden, daar komen heel wat emoties bij kijken. Emoties die je soms maar moeilijk onder woorden kunt brengen. Maar met poëzie kan dat wel. Daarom, speciaal voor Gedichtendag, een selectie gedichten over mama (en papa) zijn. Ze zetten een aantal mooie, ontroerende én onverwachte aspecten van het ouderschap in de verf.
1. Een gedicht over mama worden, zwanger zijn en verwachten
voor mijn kind
niet meer dan een welving
een zacht aanhoudend golfje
ik durf het amper uit te spreken
dat je daar nu, dat wij samen ons
daar ben je wit op zwart
een echo, alsof iets weerklinkt
dat er altijd al was
bol als het zeil van een schip
we zitten op koers maar
voor één lichaam zijn wij te veel
ik wankel
mijn zwaartepunt zwelt aan
ik ben de bocht waarin jij je wringt
straks kan ik niet meer om je heen
zwanger ben ik banger
de angst holt mij vanbinnen uit
er klinken echo’s van voorvaderen
die ik nooit heb gekend
nog snel maak ik de wereld voor je klaar
jij die mij vanbinnen kent
word waar
- Van Maud Vanhauwaert. Meer over/van Maud: lees het hier!
2. Een gedicht over de menigte die moeder is
Een menigte
Verbaasd merkte de moeder
dat zij een menigte werd.
Binnen enkele dagen was het
gebeurd, bleek zij uiteengevallen
in een waaier van vrouwen.
De weerloos-blije liep daar
van haar geheugen te genieten;
de verslagene, die snel op weg
wilde naar welke dood dan ook;
de trieste die er niets van begreep,
die alleen zachte vlindervleugels
tegen de wangen van het kind
zag slaan, onophoudelijk.
Rond het groepje stormde de furie,
pamfletten en woedende brieven in de handen.
Achteraan ging de wanhoopsmoeder die al maanden
de kapper niet had gezien.
Hoe hen te hoeden, te zorgen dat elk
de voeten in dezelfde richting sleept?
Ons is iets overkomen, kan ze zeggen,
wij zijn de menigte die moeder heet.
En zij die in de verte aan het water
staat, en wenkt, is een van ons.
- van Anna Enquist uit ‘Moeder, een bloemlezing‘, door Gerda Dendooven.
3. Een gedicht over het moeten lossen
Moeder
Maar wat wil dat zeggen? Dat er
een kind is ja, maar kan ze het
redden? Ze kan
Het ter wereld brengen aan arm
of been uit een beerput trekken, schoonspoelen
naarstig weer op de zolen zetten. Ze kan
het een bos in sturen of zoeken
tussen de struiken, roepen. Ze
voedt het, moet het ontwennen
aan tepeltroost, een bord toeschuiven, lepel
een mes. En als het
zich snijdt wie stelpt dan het bloeden?
- door Hester Knibbe – uit ‘As, vuur’
4. Een gedicht over vader zijn
Dochter
Langzaam begin ik te begrijpen
dat we alle drie tegelijk geboren worden.
Je vader is niet snel met zulke dingen,
zingen kan hij ook niet goed.
Gelukkig heb je nog een moeder.
Verder tast ik over alles in het duister
en bewaar mijn schaarse goede raad
voor de dag waarop je me verstaat.
Ten eerste, luister niet naar mij.
Ten tweede, lach alleen op foto’s
als het echt niet anders kan.
Ten slotte: doe de dingen
waar je goed in bent en tel bij
elke schouderklop je vleugels na.
- door Ingmar Heytze uit ‘De man die ophield te bestaan’
5. Een gedicht over mama’s
Mama
Mama is het woord
waar het leven mee begint
mama is het woord
dat hoort bij ieder kind
een woord om zacht te zeggen
niet om luid te schreeuwen
het hoeft niets uit te leggen
en gaat door alle eeuwen
mama is het woord
waar de mensheid mee begint
mama is een ander woord
voor liefde.
- door Toon Hermans
6. Een gedicht over vader en moederliefde (en dat het genoeg is)
Dit is een brief
Dit is een brief aan vaders en moeders.
Ik ben het kind.
Hou me vast en kijk naar me.
Til me op, zet me neer, laat me gaan.
Het kan mij niet schelen hoe u uw geld verdient
en of u succesvol bent.
Geld daar kun je snoep van kopen,
maar ik hoef geen dure koeken bij de chocolademelk.
Alleen maar een dropje op mijn knie als ik gevallen ben.
Alleen maar op schoot.
En als ik op schoot zit, moet u niet altijd tv kijken.
En als u mij een verhaaltje vertelt,
ga dan op de rand van mijn bed zitten.
En zeg dat ik mijn ogen dicht mag doen.
En vraag me hoe het was vandaag want dat begrijp ik best.
En ik zal zeggen dat het fijn was vandaag.
En blijf dan na dat verhaaltje nog even zitten.
En kijk dan naar me.
- door Tjitske Jansen uit ‘Het moest maar eens gaan sneeuwen’
7. Een gedicht over een mama die je moet afgeven
Maak mijn moeder
maak van mijn moeder een sneeuwende tuin om te planten
witte jasmijn en de theeroos wordt wit
voller geluid komt vanuit binnenkanten
zoals de vrucht in de pit
maak van mijn moeder twee kameleons zonder ogen
groen gokte hij en hij streelde haar buik
die zij dieprood naar hem toe had gebogen
waarna iets mooiers ontluikt
maak van mijn moeder een lichtkathedraal in een kistje
open het elleke ochtend en hoor
hoe zich daarbinnen een meerstemmig misje
opent om wat het verloor
maak van mijn moeder hetzelfde maar ijzeren meisje
breng haar met krachtige vuistslagen groot
breng haar wat troost of een slim toverwijsje
want in dit lijf gaat zij dood
- door Ramsey Nasr uit ‘27 gedichten & Geen Lied‘
8. Een gedicht over grootbrengen en kinderspel
Kinderspel
Zij speelt vandaag een spel met andere namen:
Ik ben niet ik, maar ik ben die en die
En jij bent ook een ander. Op mijn knie
Zit zij te zeggen wat ik zal beamen:
Dat heel het leven maar wat spelen is.
Wij wonen in de trein of in de bomen
Of soms in Amsterdam, en zij vergist
Zich zelden in die duidelijke dromen.
Ook is zij vaak de moeder, ik het kind.
Dan laat zij mij haar platenboeken lezen
en kijkt of ik de dieren daarin ken.
O leven dat altijd opnieuw begint,
ik ben gelukkig weer een kind te wezen
en maar te zijn wie zij wil dat ik ben.
- door J.W. Schulte Nordholt uit ‘Moeder, een bloemlezing‘
Met dank aan Maud Vanhauwaert en Gerda Dendooven.
Meer lezen over poëzie en mama zijn:
- 3x leuke gedichtjes voor gedichtendag
- De 10 leukste voorleesboeken van onze redactie
- 10 weetjes over mama zijn die niemand je vertelt
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief (onderaan de homepage) om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!