Mama-talk: “Na de bevalling van mijn tweede kindje geraakte ik moeilijk die extra kilo’s kwijt”

Mama-redactrice Celine werd in augustus 2019 voor het eerst moeder van de überschattige Otis en is in juni 2022 bevallen van haar tweede kindje Mona. Wat dat met haar doet en hoe zij nu als mama in het leven staat, deelt ze in deze column. Van herkenbare paniekaanvalletjes tot dolgelukkige mama-momenten vol verwondering: welkom in de wereld van Celine!

Na de bevalling van Otis was ik al na twee weken al mijn zwangerschapskilo’s kwijt. Mijn omgeving vond dat bewonderingswaardig, maar ik had er weinig tot geen moeite voor gedaan. De stress die gepaard gaat met het prille ouderschap, de weinige uurtjes slaap en de borstvoeding, hadden daar ongetwijfeld iets mee te maken. Maar het is zéker niet zo dat ik tegen alle adviezen in, gewichten stond te heffen of lette op wat ik at. Integendeel zelfs, het aantal calorieën en vreetbuien waren talrijk. Ik had honger als een paard!

Toen ik zwanger werd van ons tweede kindje, ging ik er hierdoor naïef van uit dat ik in geen tijd opnieuw in een maatje 36 zou passen, en weer ongestoord chips kon eten zonder dat er ook maar een grammetje vet bij zou komen. Maar die o zo mooie zwangere buik was intussen getransformeerd in een muffintop die maar niet wilde verdwijnen. Dan maar een ultrahoge mom jeans kopen om de boel te camoufleren. In een maatje meer weliswaar, want deze keer ging het niet van een leien dakje.

Ik besefte maar al te goed dat er niets anders op zat dan intensief te gaan sporten, als ik er weer wou uitzien als vanouds. Maar eerlijk? Ik vond noch de moed, noch de tijd om als een cavia op een loopband tekeer te gaan, en ik ben veel te gehecht aan mijn snackjes die ik verorber voor de televisie. Want ik verdien al dat lekkers toch gewoon na een zware dag. Of niet soms? Emo-eter dat ik ben!

Maar dat ik iets meer moest bewegen stond buiten kijf, al was het maar gewoon om me fitter te voelen en wat meer mentale rust te vinden. Dus deed ik kleine haalbare aanpassingen die pasten binnen mijn levensstijl, en probeerde ik zo nu en dan te gaan wandelen of te lopen in het park. De plannen om er weer als tien jaar geleden uit te zien had ik wijselijk opgeborgen.

Als je op Instagram zoekt op #postpartumbody zie je allemaal prachtige mama’s die hun lijf na de bevalling tonen, inclusief striae, slappe huid en littekens. De beelden gaven me een goed gevoel, omdat het duidelijk heel normaal is dat je lijf tijd nodig heeft om te herstellen en dat het bij iedereen anders verloopt.

Veel meer dan de fitte mama’s op sociale media inspireerden deze vrouwen mij door hun ‘echte’ lichaam te laten zien. Zo normaliseren ze het vrouwenlichaam na een bevalling en ontkrachten ze allerlei denkbeelden over hoe je er zou moeten zien na het krijgen van een baby.

Zelf ben ik niet moedig genoeg om me open en bloot te tonen. Maar na anderhalf jaar kan ik zeggen dat ik me eindelijk weer mezelf begin te voelen. Maar dan wel een herwerkte versie van mezelf. Zo eentje die iets zachter werd, zowel qua karakter — want dat doet het moederschap nu eenmaal met een mens — als fysiek. Voor mij dus geen sixpack meer. Geef mij maar dat boterzachte buikje waar mijn kinderen op kunnen liggen. Heerlijk!

Nog meer verhalen van Celine:

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van de beste groentips en wooninspiratie!