‘Laat ze niet op de buik slapen’

In Vlaanderen sterven 5 maal méér baby’s in hun slaap dan in Nederland. Volgens professor De Jonge is buikligging de grote boosdoener. Dat lezen we in HUMO.

Nu is hij met emeritaat, maar in 1987 gooide professor Guus de Jonge een dikke knuppel in het Hollandse hoenderhok. Dat jaar wees hij, als één van de eerste kinderartsen ter wereld, op een mogelijk verband tussen buikligging en wiegendood.

Het zou de basis worden voor het succesvolle Nederlandse preventiebeleid – het land is wereldwijd de koploper in de strijd tegen wiegendood.

HUMO In Nederland sterven vijf keer minder baby’s aan wiegendood dan in België. Hoe komt dat?

Guus de Jonge “België heeft er, in navolging van professor Kahn (befaamd Belgisch pediater die in 2004 overleed, red.), voor gekozen om baby’s via monitoring en slaaponderzoek voor wiegendood te behoeden. Daardoor is de nadruk veel meer komen te liggen op afwijkingen of oorzaken binnen het kind zelf. In Nederland zeggen we dat wiegendood voor 95% een kwestie van verzorgingspatroon is. Geen interne, maar externe factoren dus – zoals buikligging.

En externe factoren kun je makkelijker aanpakken. Dat hebben wij gedaan, en daardoor zijn we erin geslaagd het aantal gevallen van wiegendood drastisch naar beneden te halen. Toen we er in 1987 mee begonnen, waren er per 10.000 levendgeboren baby’s 13 gevallen, nu zijn het er nog maar 0,6.”

HUMO Kind & Gezin voert in Vlaanderen toch min of meer hetzelfde preventiebeleid?

De Jonge “Ja, maar jullie zijn er veel later mee begonnen, halverwege de jaren 90 pas. En bij jullie leeft toch nog meer het idee van ‘het probleem ligt bij het kind zelf’.”

Lees alles het volledige artikel op HUMO.be

Partner Content

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."