Coronatijden: “Astrid en ik zijn vriendinnen, alleen weet zij het niet”

Redactrice Charlotte is mama van een zoon van 6 en een dochter van 1. Regelmatig pent ze haar persoonlijke verhalen over moederschap en opvoeden met een kleine knipoog neer.

Kleine sympathie

“In mijn hoofd heb ik veel denkbeeldige vriendinnen. Zangeres Adele is er zo eentje en sinds een dik jaar ook Astrid Coppens. Ik leerde ze net als iedereen enkele jaren geleden kennen als de Hollywoodvrouw die rondreed met een pimped-out chromed-out pussywagon. Een soort van gepantserde bak waar je over slagvelden mee kon rijden. Mocht je die al tegenkomen onderweg naar de Louboutin-winkel, tenminste. Ze had ook een nogal aparte man aan haar zijde die ze af en toe met grote voorzichtigheid een vluchtige kus op de kale knikker gaf.

In die tijd wist ik niet goed wat te denken van dit alles, maar ik ben er zeker van dat ik meermaals met mijn ogen heb gerold. “Naar zo’n televisie kijk ik niet hoor,” zal ik wel gezegd hebben om dan stiekem toch keurig alle afleveringen te bingewatchen.  Astrid Bryan was een figuur waar ik niet kon naast kijken maar nu ook niet iemand waarmee ik mijzelf op café zag gaan. Hoewel ik in die tijd toch al een kleine sympathie voelde opborrelen wanneer haar broer “den Lau” en zij op het scherm aan het keuvelen waren.

Back to Belgium

Jaren gingen voorbij en voor we het wisten waren we béiden Astrid Bryan uit het oog verloren. Ik omdat er wel weer iets anders op televisie was en zij omdat ze scheidde en het geluk vond bij een nieuwe liefde. Het was pas veel later op Instagram dat ik haar opnieuw tegenkwam. Een kleine scroll doorheen haar pagina leerde me dat ze meer van het leven genoot dan ooit.

Ze deelde geen vluchtige kusjes maar échte smakkerds uit met haar man, was terug vaak in België én kondigde een zwangerschapsaankondiging aan. Het was op dat moment dat ik op de “follow“- knop drukte. Want wie was ook juist zwanger? Inderdaad, yours truly. Haar dochtertje Billie-Ray werd geboren op 28 juni en een dagje later volgde mijn kleintje. Twee ongelooflijk schattige meisjes met grote ogen, bolle kaakjes en gouden haartjes.

Mama-brabbels

Vanaf dan keek ik vaak met een glimlach naar de korte filmpjes die ze postte van haar dochter en haarzelf tijdens mijn lange nachten borstvoeding. Telkens was Astrid honderduit aan het vertellen tegen haar dochtertje. Met veel enthousiasme en zoveel liefde. Hoe ze praatte en hoe Billie-Ray vol verwondering terugkeek, werkte aanstekelijk. Zoveel mimiek, oogcontact en vooral veel gevoel.

Ik brabbelde ook wel tegen mijn dochtertje maar dan iets minder theatraal. Toch gebeurde er na het zien van haar filmpjes op Instagram iets raars. Ik begon spontaan ook hoger, luider en met meer gebaren te praten.  En weet je wat? Zowel mijn dochter en ik hadden er verrassend veel plezier aan. Het viel zelfs zo in de smaak dat ik sindsdien alleen maar enthousiaster ben beginnen babbelen tegen mijn dochter. Helemaal te danken aan Astrid.

View this post on Instagram

A post shared by ASTRID COPPENS (@oneandonlyastrid)

Officieel ‘geïnfluencet’

Waarschijnlijk doet zij, zoals de meeste moeders, ook maar wat. Toch vind ik haar een geboren mama met een ongelooflijke naturel. Tussen alle momfluencers is zij degene die mij onbewust inspireerde. Ook al heeft ze het nooit expliciet over een stijl van opvoeden of predikt ze niet zus of zo. Het is door de manier waarop ze is en hoe ze omgaat met haar dochter. En misschien ook wel door de manier waarop ze frietjes van de frituur smikkelt. Dé beste reclame voor frituren ooit.

We kennen elkaar niet en zullen elkaar waarschijnlijk nooit ontmoeten, maar kijk, ze heeft het toch maar mooi tot mijn imaginaire vriendenkring geschopt. En ik zal het maar bekennen, zeker? Ik durf weleens op een licht dwingende manier Billie-Ray aan mijn dochtertje voorstellen als haar toekomstige beste vriendin. Je weet maar nooit!”

Lees ook:

• “Over de eerste keer het geduld verliezen bij mijn baby”
• “Over die keer dat zangeres Adele mij deed verslikken in mijn croissant“
• “Over die keer dat iedereen in zijn kot bleef en wij richting Spoed vertrokken”