De zomer van mama Elke Vanhaecke: “In de VS hadden we geen sociale verplichtingen. Elk weekend leek wel een bodemloze put vol reiskansen.”

Hoera, vakantie! Maar dat betekent ook geen school, plannen maken voor opvang, allerlei ballen in de lucht houden én hopelijk ook nog leuke dingen doen met het gezin. Het blijft een ware uitdaging. Hoe pakken andere mama’s dat aan? De hele zomer lang geven enkele bekende mama’s hun tips en zomerervaringen. Deze keer is het de beurt aan journaliste Elke Vanhaecke.

Wie is Elke Vanhaecke?

• Mama van Jef (10) en Tilda (5) en samen met Tim
• Producer en journalist voor Radio 1 van o.a. ‘Achter de feiten’, ‘De boshut’, ‘De LageLandenlijst’
• Freelance podcastmaker van onder andere Sprekende Stenen
• Verhuist binnenkort naar New York met het gezin, nadat ze al eens een jaar in Boston woonden.

Zomer! Jullie vertrekken héél binnenkort naar New York, maar stond er nog een reis op het programma?

“Ik ben na lang wikken en wegen deze zomer toch nog met Jef en Tilda naar Zwitserland getrokken. Daar brengen mijn ouders elk jaar een stuk van de zomer door. Hun reis daar overlapte met ons vertrek naar New York en ik wilde toch nog afscheid nemen. Omdat Tim niet mee kon, deed ik die vijfdaagse trip alleen met de kinderen.

Ik had hen op voorhand gezegd: ‘Moeke moet dit alleen doen dus jullie zullen me moeten helpen en meewerken.’ Ik heb ze betrokken bij de reis en liet ze meevolgen op de gps. ‘Als we daar zijn gaan we onze kleren aantrekken. Daar gaan we ontbijten. Op dit plekje gaan we tanken en beslissen wie vooraan mag zitten. En als we daar aankomen, wisselen we van plek’. Dat is wondergoed gelukt. Ik heb veel gekletst met de kinderen en wie achteraan zat, viel vlot in slaap.

De reis zelf deed ook deugd. Ik bracht als kind al veel tijd door met mijn ouders in Zwitserland en hou van het magnifieke uitzicht. Dat we daar, op een plek die ons verbindt en waar zo veel herinneringen aan vastplakken, nog een paar dagen samen konden zijn, was heerlijk.”

Zwitserland betekent wellicht vaak wandelen. Hoe krijg je iedereen mee?

“We hebben inderdaad gewandeld, wat met een vijfjarig dochtertje niet evident is. ‘Ik wíl niet stappen, stappen is saaaai’, klonk het soms. Maar we hebben opnieuw duidelijke afspraken gemaakt. ‘We stappen naar dát huisje. Kijk eens naar de vlinders en de koeien. Welke liedjes kunnen we zingen als onze benen moe zijn?’ En uiteraard kreeg ze de nodige ijsjes en chocola en mocht ze met haar nieuwe bikinietje naar het zwembad.

We kijken allemaal uit naar andere stukken van de reis: ik naar het uitzicht, Tilda naar het zwemmen en spelen en Jef wil vooral van de rotsen springen. Dat er verschil is, doet er eigenlijk niet toe.

Dat ze aan het eind van de dag trots was omdat de wandeling haar gelukt was, maakte mij ook enorm fier en blij. Voor Jef ging het de eerste dag dan weer een beetje te traag. Hij doet niets liever dan op en van de rotsen springen en hij is de laatste dag nog eens met mijn mama vertrokken om te klimmen en te klauteren. Dat we er elk op onze manier van genoten hebben, doet deugd.”

Heb je een gouden tip om de vakantie voor iedereen geslaagd te maken?

“Ik probeer me goed te verplaatsen in mijn kinderen. Dat is niet zo moeilijk omdat ik zelf al met mijn ouders naar Zwitserland trok toen ik klein was. Ik zeg ook letterlijk tegen Tilda: ‘Het ís niet gemakkelijk met je kleine beentjes hé.’ We kijken allemaal uit naar andere stukken van de reis: ik naar het uitzicht, Tilda naar het zwemmen en spelen, en Jef naar het springen op de rotsen. Dat er verschil is doet er eigenlijk niet toe.”

Jullie woonden al eens een jaar in Boston. Hoe is reizen anders als je al in het buitenland woont?

“In Boston had ik bijna permanent het gevoel dat we op vakantie waren. We deden elk weekend wel een uitstap. Tijdens de pandemie moesten we dan wel in de staat Massachusetts blijven, maar als je eigenlijk weinig sociale verplichtingen hebt in het weekend, kun je ongepland leuke reizen doen. We bezochten daarnaast veel plekjes in Maine en New Hampshire.

Door de pandemie waren we vaak op ons vieren aangewezen. Ook al ben je weleens uitgekeken op elkaar, het versterkte ons als een klein ploegje.

Door de pandemie en het feit dat we gewoonweg niet zo veel mensen kenden, waren we vaak op ons vieren aangewezen. We moesten enkel rekening houden met elkaar. Ook al ben je weleens uitgekeken op elkaar, het versterkte ons als klein ploegje echt. Door de coronacrisis moesten we bovendien niet elk weekend iemand anders rondleiden in Boston. Ik had echt het gevoel dat we daar reisopportuniteiten uit een bodemloze put konden blijven opvissen.”

Heb je een mooiste reisherinnering?

“Toen ik zwanger was van Tilda, een vijf à zes jaar geleden dus, deden we met Jef Québec en Montréal in Canada. Dat is niet alleen een wondermooi land, die reis bracht ons als gezin heel dicht bij elkaar. Het zou de laatste reis met drie worden. Daar waren we ons heel sterk van bewust en we fantaseerden volop over ons vierde klein gezinslidje dat op komst was. We overlegden ook hoe we dat zouden doen als het kleine zusje er was. Toen ze geboren werd, stonden we werkelijk klaar met een team van drie en niet van twee plus kind. Jef ging daar op een heel natuurlijke manier erg goed mee om. Dat was voor mij voor een groot stuk het resultaat van de reis.”

Jullie zijn nu nog even in België. Heb je hier leuke vaste vakantiestekjes?

“We wonen in Schaarbeek. Het Josaphatpark in Schaarbeek is leuk, net als het park van Laken aan het Atomium. Helemaal hét einde is het Georges Henripark in Sint-Lambrechts-Woluwe, waar kinderen heel fijn met water kunnen spelen op hete dagen. Helaas is dat anderhalve kilometer stappen. Een topper uit mijn jeugdjaren is het Provinciaal Domein van Puyenbroeck. Daar kun je eindeloos wandelen, fietsen, steppen, zwemmen en spelen, een hele zomer lang eigenlijk. Ik groeide daar niet ver vandaan op en we trekken er met de kinderen nu nog af en toe heen.

Wat ik dan weer geweldig vind aan de VS en wat we van de Amerikanen kunnen leren in België: aan bijna elk woonblok is een heel degelijke speeltuin, vaak met water. Een community opbouwen op die plekjes, daar kijk ik wel naar uit.”

Welk speelgoed gaat mee naar New York?

“Jef leest graag en is, tot mijn vreugde, dol op Roald Dahl. Daarnaast houdt hij van die Japanse mangastrips die je achterstevoren moet lezen! Ik heb hem ook de boeken van Marc De Bel al aangeboden, maar die liggen voorlopig aan de kant. Tilda is dan weer helemaal gek op Playmobil en voor haar gaan er twee grote plastic Ikea-dozen vol poppetjes mee naar New York.

Met ander speelgoed kan ze zich nog niet zo goed zelf bezighouden, maar met Playmobil bouwt ze gemakkelijk een uur aan een stuk hele dorpjes. Wanneer ze druk in de weer is, lopen we in een grote bocht om haar heen om haar niet uit dat schattige fantasiewereldje te halen.”

Jouw zomerlectuur is wellicht auditief?

“Dat is zo! Ik hou heel erg van de podcast Heavyweight maar herbeluister ook graag The Daily van The New York Times. Door daar een paar weken later naar te luisteren, terwijl je al wat meer achtergrond hebt, neem je een stapje terug uit de waan van de dag. Ik let uiteraard ook op hoe die podcast opgebouwd is. In het Nederlands hou ik verder heel erg van ‘Ouder’ van Raf Njotea. Die gaat over het migratieverhaal van Njotea’s vader waarin enkele gigantische maar doodgezwegen hiaten zitten. Hij brengt dat op een heel meeslepende manier. Echt een aanrader waar je naar blijft luisteren.”

Hoe zal het leven in New York eruitzien voor jou en de kinderen?

“Jef en Tilda zijn ingeschreven in een Frans-Engelse dual language school. Ze gaan hier in Brussel al naar een Franstalige school. Omdat ze die taal al spreken, hoop ik dat ze snel hun weg vinden. Tim werkt vanuit New York voor dezelfde bank als thuis.

Tijdens ons jaar in Boston, hielp ik de kinderen op weg en was ik voor de rest thuisblijfmama. We kwamen in augustus aan en ik moet eerlijk zeggen: tegen november liep ik de muren op.

Tijdens ons jaar in Boston, hielp ik de kinderen op weg en was ik voor de rest thuisblijfmama. We kwamen in augustus aan en ik moet eerlijk zeggen: tegen november, toen de kinderen en Tim druk bezig waren, liep ik de muren op. Gelukkig heb ik nu een heel leuk professioneel perspectief.”

Vertel!

“Ik blijf voor een stuk voor Radio 1 werken, maar ik wil ook niet fysiek in New York zijn en met mijn hoofd in Brussel. Daarom ga ik ook meer opdrachten als freelance podcastmaker opzoeken, voor Vlaamse projecten en Amerikaanse. New York en zeker Brooklyn zijn echt de bakermat van de podcasts met kanjers van pioniers zoals Gimlet. Ik kijk er enorm naar uit om hier mijn weg te vinden, een netwerk op te bouwen en aan de bak te geraken.

In België heb ik onder andere de podcast Sprekende Stenen uit de grond gestampt met nog een paar mensen. Het idee daarachter: op enkele graven op het kerkhof komt een qr-code die mensen naar een podcast over het leven van de overledene brengt. De eerste maakte ik zelf over mijn grootvader die in Beernem begraven werd. Andere grote steden zoals Brugge toonden al interesse, maar ook kleine dorpjes in Limburg die ik net zo waardevol vind. Het is een project waar ik heel veel energie uit haal. Werkelijk álles, vanaf het eerste contact over research tot montage, deed ik zelf.

Vanuit New York kan ik niet meer alles doen wat ik in België deed voor sprekende stenen. Mijn rol wordt wellicht een stuk meer coördinerend maar ik heb echt zin om dat project te zien en doen groeien én tegelijk hier, waar het allemaal begon voor podcasts, er alles uit te halen.”

Succes!

Meer zomerverhalen van bekende mama’s:

• De zomer van mama Delphine Steelandt: “Ongelooflijk hoeveel prachtige, ongerepte stukjes natuur je vindt op enkele uren rijden”
• De zomer van mama Carmen Lauwers: “Mijn dochter trok me erdoor toen mijn broer overleed”
• De zomer van mama Anke Buckinx: “We leggen ons met plezier neer bij de beslissing om heel kindvriendelijk op vakantie te gaan”

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief (onderaan de homepage) om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!