Het leven van een mama: Zo doet Tine het

Het leven met kinderen, dat is prachtig, en we houden zoveel van hen, maar eerlijk: het loopt niet altijd van een leien dakje. En de vraag die we ons allemaal meer dan eens stellen: ‘Hoe doet zij het toch?’ Want al die andere mama’s hebben het altijd zo goed voor elkaar. Of toch niet helemaal? In de rubriek ‘Zo doet zij het’ vertellen mama’s over hun aanpak. Vandaag: mama Tine.

EVEN VOORSTELLEN

Tine is mama van twee jongens, Bas (6) en Felix (2) en getrouwd met Wim. Ze is (organisatie)psychologe en heeft haar eigen coachingbedrijf: tinetruyts.be.

“Ik hou van samen zijn, goeie gesprekken, lachen, leuke dingen organiseren, dromen over mogelijkheden, op mijn blote voeten in de natuur zijn/wandelen/dartelen, eropuit trekken, puzzelen met mijn man, zingen, dansen en eens goe roepen naar de wijde wereld, gewoon omdat het kan.

Nu ik een jonge mama ben, kies ik bewust voor minder complexiteit en meer flexibiliteit. Daarom werk ik tegenwoordig iets minder met organisaties en doe ik meer individuele (loopbaan)coachings. Mijn doel is altijd om meer bewustwording te prikkelen. Want ik geloof oprecht dat mensen hierdoor meer kunnen en betere keuzes maken voor zichzelf.” 

FAVORIETE KIDSPROOF GERECHT

Elke mama heeft er zo één of meer. Dat ene gerecht waarmee je altijd scoort bij je kroost, of iets dat je altijd in huis of de diepvriezer hebt en snel klaar is? Wat is het jouwe?

Ik kook niet graag en ik deed het lang gewoon, omdat het moest. Tot we er op een dag ontdekten dat mijn man Wim koken veel leuker vindt dan ik. Sindsdien is hij de hoofdkok in huis.

Tine: “Ik kook niet graag en ik deed het lang, gewoon omdat het moest. Tot we er op een dag ontdekten dat mijn man Wim koken veel leuker vindt dan ik. Sindsdien is hij de hoofdkok in huis en zet ik alleen nog het eten op tafel wanneer hij lange dagen draait (in de filmbusiness). Dat was een verademing!

En dan scoor ik sowieso met mozzarellabroodjes. Het geheim? Goede olijfolie niet al te zuinig op de ciabattabroodjes sprenkelen en daar zout over strooien. Daarop leg ik schijfjes tomaten en heerlijk veel mozzarella. Even afwerken met wat basilicum en een beetje peper en … klaar.

In de zomer is het favoriete gerecht een kleurrijk snackbord met avocado, watermeloen of aardbeien, komkommer, burrata- of buffelmozzarella en eventueel wat noten. Voor mijn man doe ik er dan nog wat raketsla en vinaigrette bij. Een absolute winner.”

BESTE ONTDEKKING

Wat is je beste ontdekking sinds je kinderen hebt? Dat kan echt alles zijn. Een toffe plek waar je altijd heen trekt als je met hen alleen bent. Je beste aankoop ooit? Of een echte lifehack? Vond je een manier om dingen te doen waardoor je veel tijd bespaart? Of misschien leerde iemand je ooit om iets, wat altijd een gedoe was, anders te doen waardoor het nu vanzelf gaat?

Tine: “De beste ontdekking voor mij zijn een boeken over opvoeding zoals:

• Kids, parents and power struggles van Mary Sheedy Kurcinka
• De onschuldige gevangene van Ingeborg Bosch
• Het einde van de opvoeding van Jan Geurtz

Ik lees sowieso graag en veel boeken over de menselijke psyche omwille van mijn beroep. En sinds ik mama ben ook heel graag ook over de dynamiek tussen ouder en kind en de struggles die onherroepelijk bij het ouderschap horen. Één van dé tips die ik nu ook toepas is deze:

Wanneer er conflict is, stel ik me altijd de vraag: Gaat dit over de veiligheid of gezondheid van mijn kind? Zo ja, dan ben ik streng. Voor de rest ben ik best inschikkelijk. “

EEN DOORDEWEEKSE DAG

Hoe doen jullie het? Om hoe laat staan jullie op? Hoe verloopt de ochtend? Wie vertrekt naar waar, om hoe laat, wie gaat met wie mee? Wie haalt weer op? Wie kookt? Is er een weekmenu of moesten jullie nog naar de winkel? Zijn er nog avondactiviteiten? Voor jou of de kinderen? En wanneer is het werk klaar? Zet je nog iets klaar voor morgen?

Tine: “Wim en ik hebben allebei een heel wisselende agenda. Onze dagen zien er altijd anders uit. Afhankelijk daarvan wordt alles wat gedaan moet worden, verdeeld. Onze jongste is helaas vroeg wakker. Als we allebei thuis zijn, staan we dag om dag voor hem op. Wie vroeg opstaat ,maakt ook de boekentas van de oudste klaar .

Ik doe wandelcoachings met verschillende vertrekpunten in Antwerpen en daar koppel ik dan bijvoorbeeld het ophalen en wegbrengen van de kinderen of een winkelmoment aan.

Ik zet de jongste vaak onderweg naar de eerste sessie af in de crèche en haal hem weer op na een namiddagsessie. Sinds enkele weken  gaat de oudste alleen naar school. Hij stond er zelf op. De school is ook letterlijk om de hoek en hij hoeft geen straten over te steken, dus vinden we dat helemaal prima.

Als Wim een filmproject doet, ziet de dagelijkse routine er weer helemaal anders uit. Dan zorg ik dat al mijn werk gepland staat tussen de schooluren, probeer ik efficiënt inkopen te doen en zet ik ’s avonds ook de tafel klaar, zodat de ochtend vlot kan verlopen.”

(WINNER) SLAAPRITUEEL

De kinderen in bed leggen. Hoewel we hen uiteraard hun moment gunnen, is het toch altijd het leukst dat deze allerlaatste stap van de dag ook gewoon vlot verloopt. Voor iedereen. Hoe doe jij het? Wat is jouw ritueel en waarom? En werkt het?

Voor slaaptijd zingen Wim en ik een liedje, de taptoe van bij de scouts vroeger, en verlaten de kamer.

Tine: “Tussen zeven uur en half acht gaan we samen naar boven. Eerst handelen we de hele praktische winkel af: tanden poetsen, pipi doen. Daarna kruipen we met vier in het grote bed. Dan gaan we op krokodillenjacht, doen we een kietelmachine, maken we een springpaleis, doen we aan knuffeltackelen, ijsbeervechten of we lezen een boekje … Wat we doen hangt altijd af van waar we op dat moment nood aan of zin in hebben.

De jongste kan uiteraard nog niet lezen, maar kijkt toch ook al in boekjes tot hij er genoeg van heeft. Of zingt een onverstaanbaar lied.

Na het grote-bed-ritueel verhuizen we naar de jongens hun kamer, Bas kruipt in bed met zijn vosje en Felix steekt het lichtgevend konijn aan, aait de eland aan de muur en doet het grote licht uit. Wim en ik zingen een liedje, de taptoe van bij de scouts vroeger, en verlaten de kamer. De jongens bepalen dan zelf of ze nog wat lezen met een klein lichtje of meteen slapen. De jongste kan uiteraard nog niet lezen, maar kijkt toch ook al in boekjes tot hij er genoeg van heeft. Of zingt een onverstaanbaar lied.

En dan is er… rust.

KINDVRIENDELIJKE HOTSPOT

Ken jij een supertoffe bar, een brunchplek of restaurant waar jij én je kinderen graag komen?

‘Koffiebarhangen’, daar zijn we collectief goed in. Mijn man en ik voor de koffie, de kinderen voor het koekje.

Tine: “Op één staat met stip Kornél in Berchem. Een koffiebar die ik een tijd geleden zelf uitbaatte met drie andere fantastische vrouwen. Het is een plek met een heerlijke vibe. Vandaag wordt het uitgebaat door de sympathieke Ellens en ik kom er nog steeds geregeld over de vloer.

En dan zijn er nog zowat alle andere koffiebars in Antwerpen en de Kawa in Mortsel. Koffiebarhangen, daar zijn we collectief goed in. Mijn man en ik voor de koffie, de kinderen voor het koekje.”

HELP ME PLEASE

Misschien loop je niet enkel over van de tips, maar bots je ook weleens tegen iets aan? Wat lukt er minder goed, welke vraag heb je of naar welke tips kijk jij uit?

Tine: “Sinds de geboorte van mijn eerste zoon is er een interne strijd ontstaan tussen mijn moedergevoel en mijn nood aan persoonlijke ontwikkeling en bijdragen in deze wereld. Een strijd die elke moeder wel zal herkennen. De strijd is hevig geweest en is al sterk verzacht. Maar hij kent ook wel opflakkeringen. Een interessante opdracht of opleiding die passeert, dromen over het uitbouwen van een eigen bedrijf, nog eens de wijde wereld intrekken voor een paar maanden …

Door de jaren heen heb ik best al wat geleerd over mezelf en wat goed voor me is. Daardoor kies ik er bewust voor om voldoende ruimte te houden in mijn agenda. Ruimte voor mijn gezin, maar ook om te sporten en gewoon voldoende ademruimte. Het houdt me mentaal gezond.

Er is één uitzondering: ik heb best wel wat last van PMS (premenstrueel syndroom). Dan krijg ik niks gedaan, vlieg ik voor het minste uit en kruip ik gewoon liefst met mijn warmwaterzak in de zetel om een potje te huilen. Een maandelijks ritueel waar ik ondertussen wel vrede mee heb. De mantra in onze vriendinnengroep helpt dan altijd: ‘ook dit gaat voorbij’. “

NOG MEER TIPS VOOR JE LEVEN ALS MAMA?

• Het leven van een mama: zo doet Hélène het
• Het leven van een mama: zo doet redactrice Leila het
• Het leven van een mama: zo doet Tatyana Beloy het

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief (onderaan de homepage) om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!