Mama-redactrice Celine werd in augustus 2019 voor het eerst moeder van de überschattige Otis en is in juni 2022 bevallen van haar tweede kindje Mona. Wat dat met haar doet en hoe zij nu als mama in het leven staat, deelt ze in deze column. Van herkenbare paniekaanvalletjes tot dolgelukkige mama-momenten vol verwondering: welkom in de wereld van Celine!
Ik heb vijf jaar lang niet gesport. Ja, je leest het goed. Vijf hele jaren. Toen mijn peuter en kleuter nog kleine baby’tjes waren, was het makkelijk om mezelf ervan te overtuigen dat ik gewoon geen tijd had om te sporten. Maar nu? Nu zijn ze al wat groter, en mijn smoesjes beginnen behoorlijk doorzichtig te worden.
Op een regenachtige maandagochtend had ik mooi genoeg van al die uitvluchten en ging ik op zoek naar mijn oude sportkleren die ik ergens ver opgeborgen had. Die ooit zo comfortabele sportbroek voelde nu als een onverbiddelijke wurggreep. Ik leek mezelf in een te strakke koker te proppen, hopend dat die ergens langs mijn heupen zou passen. En zodra ik mijn armen omhoog deed, had mijn lange sweater plots meer weg van een crop top. Het zag er best hilarisch uit en ik kon niet anders dan lachen om mezelf. Maar hé, als het betekent dat ik weer in beweging kom, dan neem ik die modeblunders er graag bij.
Die ooit zo comfortabele sportbroek voelde nu als een onverbiddelijke wurggreep
Met de vastberadenheid van een topsporter en de souplesse van… (eerlijk is eerlijk) een houten plank, begon ik aan mijn hardloopavontuur. Na nog geen twee kilometer wou ik er al de brui aan geven. Het is écht ongelofelijk dat ik vroeger in staat was om halve marathons te lopen.
Laten we het ook maar niet hebben over mijn pogingen tot rekken en strekken vooraf — ik denk dat ik een nieuwe interpretatie gegeven heb aan de term ‘onhandigheid’. Ondanks mijn stuntelige start, besefte ik echter al snel dat het niet ging om de perfecte techniek of het indrukwekkende tempo. Het ging erom dat ik er überhaupt stond, klaar om een nieuwe uitdaging aan te gaan en een beetje avontuur toe te voegen aan mijn dagelijkse routine.
Na nog geen twee kilometer wou ik er al de brui aan geven
Jammer maar helaas eindigde m’n sportsessie in mineur, toen ik vaststelde dat ik mijn huissleutels verloren was door een ongelukkig gat in mijn jaszak. Het voelde als een scène uit een komische film, behalve dan dat ik het op dat moment allesbehalve grappig vond. Na een uitputtende zoektocht – jawel, ik stapte het hele traject nog eens af – kwam ik terug van een kale reis. Een teken van het universum dat ik beter niet meer zou gaan lopen, dacht ik even. Opnieuw een flauw excuus, maar wel een dat ik niet gebruikte, want een paar dagen later trok ik toch weer mijn loopschoenen aan. Al let ik vanaf nu wel beter op mijn spullen…
Nog meer verhalen van Celine:
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van de beste groentips en wooninspiratie!