Mama-talk: “Mama’s en papa’s zitten Tomorrowland-gewijs klaar om die felbegeerde kampplekjes te bemachtigen”

Mama-redactrice Celine werd in augustus 2019 voor het eerst moeder van de überschattige Otis en is in juni 2022 bevallen van haar tweede kindje Mona. Wat dat met haar doet en hoe zij nu als mama in het leven staat, deelt ze in deze column. Van herkenbare paniekaanvalletjes tot dolgelukkige mama-momenten vol verwondering: welkom in de wereld van Celine!

Het is weer zover. Net toen ik dacht dat ik de chaos van de feestdagen achter mij gelaten had en het nieuwe jaar rustig kon starten, werd ik geconfronteerd met een e-mail die me abrupt uit m’n vredige bubbel trok. “Beste ouders, vanaf nu kun je je kindje inschrijven voor de kampjes 2024”, kreeg ik te lezen in mijn mailbox.

Ik knipperde met mijn ogen en keek naar de kalender. Januari. Het is pas januari, toch? Mijn hoofd tolde terwijl ik me probeerde voor te stellen hoe onze krokus-, paas-, zomer-, herfst- en zelfs kerstvakantie eruit zouden zien. En ik moest razendsnel zijn, want mama’s en papa’s zitten Tomorrowland-gewijs klaar om die felbegeerde plekjes te bemachtigen.

Daar zat ik dan. Starend naar mijn computerscherm met een mengeling van verbazing en lichte paniek, besefte ik dat dit het nieuwe normaal geworden is. Geen tijd om na te denken, geen ruimte voor spontaniteit. Nee, in plaats daarvan moeten we strategisch plannen en anticiperen op alles wat komen gaat. En als je ook maar een beetje te laat bent, is de kans groot dat je achter het net vist.

Gauw een whatsappje sturen naar de grootouders, in de hoop dat ze ook tijdens verlofdagen kunnen inspringen, en spoedig mee de puzzel kunnen leggen. “Wat, moet je dat nu al weten? Daar heb ik niet meteen zicht op hoor.”

Iedere minuut zie ik het aantal plaatsen slinken, en het angstzweet breekt me uit. Want mijn vriend en ik zijn allebei zelfstandig, dus meer dan twee weken na elkaar verlof nemen zit er gewoonweg niet in. Niet werken, betekent als freelancer dat er geen inkomsten zijn. Dus je kunt je je wel voorstellen dat dit een stresserend moment was.

En begrijp me niet verkeerd, we hebben wel een paar mensen die kunnen helpen, maar lang niet zoveel als andere ouders in onze omgeving. “It takes a village to raise a child”, maar onze ‘dorpsgemeenschap’ blijft beperkt tot slechts drie mensen, die het ook nog behoorlijk druk hebben.

“Ideaal! De vakantiekampen voor de eerste twee weken van juli zijn geboekt. Gelukkig kan Otis ook tijdens de derde week van augustus bij hen terecht. Wacht even, wanneer is de crèche van Mona gesloten? Oh nee, we staan op de wachtlijst voor de paasvakantie. Wat nu?”

Bloed, zweet, gelukkig geen tranen, en heel wat euro’s heeft het ons gekost. Want hoe duur zijn die kampjes wel niet? Maar goed, binnenkort kan Otis weer met vuile kleertjes naar huis komen na een heerlijke tijd op het Speelplein. En kan hij spieren kweken tijdens een onvergetelijk sportkamp.

Hebben jullie de puzzel al gelegd?

Nog meer verhalen van Celine:

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van de beste groentips en wooninspiratie!