Mijn verhaal: Mama Julie is single mama en is daar heel gelukkig mee
Toen Julie op haar 25ste zwanger was, verwachtte ze niet om als alleenstaande mama door het leven te gaan. Toch gebeurde het. Nu, vier jaar later, is ze gelukkiger dan ooit. “Emile en ik zijn een hecht team.”
Julie: “Toen mijn ex en ik verliefd werden, ging alles heel snel. Na drie jaar samen stapten we in het huwelijksbootje. Tijdens onze huwelijksreis dachten we na over een mogelijke volgende stap. Een kindje leek de logische beslissing. Hoewel we jong waren – allebei 25 – waagden we de sprong. Het ging allemaal impulsief. Drie maanden later was ik al zwanger.”
Angst na de rooskleurige dromen
“Ik was gelukkig en alles liep vlot, ik genoot van de zwangerschap. Pas vlak voor de bevalling drong het tot mij door dat ik mama ging worden. Toen sloeg de ongerustheid toe en kwamen opeens de vragen: ‘Wat heb ik gedaan?’, ‘Ga ik wel een goede mama zijn?’, ‘Is het niet allemaal te vroeg?’, ‘Hadden we niet meer moeten genieten’?… Maar die kwamen natuurlijk te laat.”
Ik was ongerust en angstig en besefte al snel dat ik het me té rooskleurig had voorgesteld
“Achteraf gezien had ik het me allemaal veel te rooskleurig voorgesteld. Ik dacht dat het allemaal gemakkelijk zou zijn. Ik zag ons al een busje kopen en met ons drietjes naar Frankrijk rijden om samen te genieten in de zon. Maar toen Emile er was, sloeg de paniek toe: ik vroeg mij telkens af of hij nog wel ademde, ik ging 100 keer kijken om te controleren of alles oké was en vond zelf moeilijk rust. Mensen raadden me aan om te slapen op het moment dat de baby sliep, maar dat lukte me helemaal niet. Ik was panisch dat er iets mis zou gaan tijdens mijn dutje.
Het ging van kwaad naar erger. Ik werd zelfs zo onzeker dat ik niet buiten durfde te komen. Ik had schrik dat er iets zou gebeuren. Bovendien moest mijn ex al na enkele weken terug gaan werken. Toen viel de hemel echt even op mijn hoofd. Ik besefte opeens dat het niet zo gemakkelijk was als vooraf gedacht. Gelukkig was Emile een prachtig kind en vonden we uiteindelijk onze draai. Maar dat ging zeker niet zonder slag of stoot.”
Ondertussen kan ik zeggen dat ik echt gelukkig ben. We hebben volledig onze draai gevonden
Een gelukkige mama
“De komst van Emile had een grote impact op onze relatie. We gingen allebei op onze eigen manier om met die grote verandering in ons leven. Toen Emile anderhalf jaar was, besloten we uit elkaar te gaan. Natuurlijk stond mijn wereld op zijn kop. Maar het was de beste keuze: onze relatie liep al een tijdje minder goed, we waren uit elkaar gegroeid, de liefde was op. Ik trok in bij mijn ouders. Het was 2020, vlak na onze breuk was er die eerste lockdown. We zaten met z’n allen binnen. Dat was confronterend, maar tegelijk ook zalvend. De school was even dicht, daarom kon ik als juf niet werken. Het gaf me de tijd om te rusten, verdrietig te zijn en alles te verwerken. Mijn ouders waren mijn steun en toeverlaat en namen de zorg van Emile over als het even te zwaar was.
Ik kreeg de kans om alles op een rijtje te zetten en over de volgende stappen na te denken. Na drie maanden voelde ik dat het tijd was om mijn eigen leven terug op de rit te krijgen en ons eigen plekje te zoeken. We vonden een leuk huis en maakten er een gezellig coconnetje van. Ondertussen wonen we hier twee jaar, en Emile en ik hebben samen onze draai gevonden. Ik kan nu heel eerlijk zeggen: ik ben gelukkig, ik ben heel graag mama en we vormen een tandem. Emile en ik komen heel goed overeen, we kennen elkaar door en door en nu is het volle bak genieten.”
Ik heb niet direct een kinderwens, maar als ik terug een kind zou willen, dan liefst alleen
Respect en een goede regeling
“Dat alles nu gesmeerd loopt, komt onder andere omdat mijn ex en ik onmiddellijk besloten hebben om altijd respectvol met elkaar om te gaan. Emile staat altijd op de eerste plaats. Hij mag niet lijden onder de breuk.
Er was bovendien meteen een goede regeling. Emile is op woensdagnamiddag en één weekend per twee bij zijn papa. Tegelijkertijd is mijn ex hier altijd welkom. Als hij in de buurt is, en hij wil hier binnenspringen, kan dat uiteraard.
Op de momenten dat Emile er niet is, spreek ik af met mijn vriendinnen en ga ik shoppen of op café. De meeste vriendinnen hebben nog geen kinderen, dus ze zorgen er bijna automatisch voor dat ik ook nog gewoon Julie ben en andere leuke dingen doe (lacht). Ze zijn zo lief voor Emile, hij wordt serieus verwend. Natuurlijk verandert het ouderschap wel dingen: als mijn vriendinnen op vakantie gaan, ga ik hoogstens een paar dagen mee, ik zou Emile veel te hard missen.”
Gelukkiger alleen
“Ondertussen zie ik vooral veel voordelen aan het alleenstaand moederschap. Emile en ik nemen samen alle beslissingen: we moeten geen rekening houden met andere volwassenen. Als ik zin heb om Emile bij mij in bed te laten slapen, doe ik dat gewoon. Ik bepaal zelf wat kan en niet kan. Ik kies voor een losse opvoeding, maar Emile weet goed wat er van hem verwacht wordt en wat de grenzen zijn. Voorlopig werkt het prima zo.”
Natuurlijk zijn er ook wel nadelen, die zijn vooral praktisch van aard. Opvang vinden als ik moet werken, is niet altijd evident. Gelukkig kan ik rekenen op een mooi vangnet, mijn ouders steunen mij, en Emile zijn meter is er ook
“Voor mij loopt het heerlijk nu, ik ben dolgelukkig en het mag zo rustig voortgaan. Ik ben voorlopig zeker niet op een zoek naar een nieuwe relatie. Ik vind het zelfs een beetje beangstigend: ik heb nu zo’n goede band met Emile, een nieuwe persoon in ons leven zou dat terug veranderen. Meer zelfs: ik weet niet of ik nog een kindje wil, maar als ik er eentje wil in de toekomst, zou ik eigenlijk liefst alleenstaande mama zijn. Ik hoef met niemand rekening te houden en ben niet afhankelijk. En Emile en ik zijn een topteam.”
Lees het verhaal van Julie Houtman in het boek ‘Momming on my own’ en ontdek al haar tips over alleenstaand moederschap. (Uitgeverij Pelckmans, € 22,50)
Meer verhalen van lezeressen:
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief (onderaan de homepage) om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!