De zomer van mama Cath Luyten: “Zelfs bij een prachtige reis horen ruzies”

Mama zijn: het is zowel leuk als uitdagend. Ook bv-mama’s moeten alle ballen in de lucht houden. Wij vragen hen deze zomer hoe zij het aanpakken. Vandaag: mama Cath Lutyen.

WIE IS CATH LUYTEN?

• Mama van Bill (14) en Jools (14) maanden
• Verloofd met regisseur Eshref Reybrouck (39)
• Presentatrice, onder andere bekend van het programma ‘Buurman, wat doet u nu?’
• Heeft al wat afgereisd voor tv-programma’s, onder andere voor Vlaanderen Vakantieland

 

 

 

 

 

Dit bericht op Instagram bekijken

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Een bericht gedeeld door Cath Luyten (@cathluyten)

De zomer is al meer dan halfweg. Hoe is het geweest?

“Het was fantastisch. Omdat Eshref al even bezig is aan een project, had hij maar twee weken verlof. We zijn laat beginnen zoeken naar een bestemming, toch was deze vakantie heel belangrijk voor mij: Bill is 14, hij gaat niet meer eeuwig met ons mee willen op vakantie. We hebben getwijfeld om een tof Grieks eilandje te zoeken, mijn mama raadde aan om een huisje in Frankrijk te huren om veel te kunnen rusten, en Eshref dacht aan een roadtrip door Italië. Dat laatste zag ik met een baby van veertien maanden niet zitten. Uiteindelijk is het avontuur in Thailand geworden. Eerst zijn we er vier dagen met vrienden geweest. We hebben vooral aan het zwembad gelegen, cocktails gedronken en gejetskied. Maar we ontdekten al snel dat dat met een peuter niet zo ontspannend is. Jools zit in zijn klimfase en wil overal op en af en met een zwembad is het de hele tijd opletten geblazen. Na die vier dagen zijn we beginnen rondtrekken: we zijn naar een nationaal park geweest, hebben in hutten geslapen op het water en zijn in een waterval gaan wandelen. Het was zo waanzinnig mooi. Dat zijn allemaal pittige dingen, maar we haalden er ook energie uit. Voor mij is vakantie nieuwe dingen ontdekken en mensen ontmoeten. Ik wil niet alleen maar op het strand liggen.“

“Aan een zwembad liggen, cocktails drinken en wat lezen is helemaal niet zo ontspannend met een peuter. Jools zit in zijn trappenfase: hij wil overal op en af”

Vliegen met baby’s levert ouders vaak stress op. Hoe ging dat bij jullie?

“Heen- en terugvlucht gingen fantastisch. Ik moet wel toegeven dat we gekozen hebben voor rechtstreekse vluchten van Schiphol naar Bangkok, ook al was dat duurder. Ik zag het met een baby niet zitten om overstappen te doen. Mijn gouden tip is daarnaast om nachtvluchten te boeken. Zelf slaap je misschien vreselijk en word je stijf wakker, maar zo’n baby zit in zijn ritme en slaapt tijdens de vlucht.”

Reizen is duur, maar jij geeft er graag geld aan uit?

“Ik hou ervan om nieuwe ervaringen op te doen, en je weet nooit wat er op je pad komt. Ik geloof heel erg in ‘pluk de dag’. Die reis kost misschien wat geld, maar we hebben het zo heerlijk gehad. We waren drie weken non-stop samen en deelden zelfs regelmatig een hotelkamer met z’n allen. Ik vond het ook belangrijk voor de band tussen Jools en Bill. Zo van die ochtenden waarop je ontwaakt met vier in bed en samen stoeit en rollebolt… Meer kun je je als ouder toch niet wensen? Dat zijn van die geluksmomentjes waarvan ik echt kan genieten. En Thailand is een fantastische bestemming. Bill was er al enkele keren geweest, maar herinnerde zich er niets van. Toch geloof ik dat alles wat hij heeft meegemaakt – ook de reizen – hem hebben gevormd tot de puber die hij nu is. Het hoort bij zijn opvoeding. Alle indrukken die werden opgedaan en culturen die ontdekt werden tijdens reizen, hebben een impact op wie hij nu is. Daar ben ik 100% zeker van.”

“Deze vakantie wilde ik kosten noch moeite sparen. Bill is 14, ik ben realistisch, hij gaat niet eeuwig meer meewillen met ons”

Pubers zijn niet gemakkelijk. Hoe vond hij de reis?

“Ik denk dat hij er zeker van heeft genoten. Ik zag hem af en toe Snapchats nemen om uit te pakken bij zijn vrienden. Zelf gaf hij aan dat hij ook fan is van kamperen. Een paar jaar geleden trok ik samen met een vriendin en onze zonen naar de Atlantische kust, we vonden een toffe camping in Frankrijk. Wij konden er heerlijk ontspannen, en de jongens leerden er andere vrienden kennen, konden hun goesting doen en genoten van alle vrijheid. Dat bewijst maar eens dat een verre bestemming niet noodzakelijk is voor plezier.”

Het klinkt als een droomvakantie. Bij een reis horen ook ruzies. Hoe was dat bij jullie?

“Ik denk dat ze onvermijdelijk zijn. Ik weet dat omdat ik al zoveel gereisd heb en maak me er niet meer zo druk in. Het is ook niet verwonderlijk: experten zeggen dat je minstens een week nodig hebt om af te kicken van de werkstress. En frustraties of ruzies zijn nu eenmaal inherent aan het loslaten van stress. Als je denkt: oh nee, verschrikkelijk dat we ruzie hebben en we zijn er maar twee weken, we moeten er eigenlijk alles uithalen, legt zo’n ruzie veel druk. Maar als je beseft dat er morgen een nieuwe dag is, komt het allemaal wel goed. Die ruzies ontstaan meestal ook op de meest stressvolle momenten. Bij ons was een van de meest chaotische momenten tijdens een tussenvlucht van een natuurpark naar Bangkok. Ik doe meestal de paperassen en paspoorten op de luchthaven, dus zat al vertrekkensklaar. Maar toen kregen Bill en Jools honger. Ik kocht noedels voor Bill en een tosti voor Jools. Maar ze hadden allebei meer zin in elkaars eten. Geen probleem uiteraard, maar praktisch was het niet (lacht). Daar zat ik met de paspoorten in mijn handen, een pot met bijna kokend water tussen mijn benen geklemd en een baby die natuurlijk liefst zelf wilde eten. Toen ze ook nog eens afriepen dat we moesten boarden was het helemaal chaos. Dat Eshref snel nog doekjes wilde halen om de handjes van Jools af te vegen, bezorgde zoveel stress dat we op elkaar begonnen te vitten. Op zo’n momenten vallen er weleens woorden en verwijten die niet moeten vallen, en is het uurtje ieder voor zich uit staren in het vliegtuig. Maar een keer we waren ingecheckt en iedereen terug op zijn positieven was, werd er eens mee gelachen. Als je verwacht dat het op vakantie alleen maar peis en vree is, word je teleurgesteld. We zeiden dan weleens al lachend tegen elkaar: ‘Maar ik wil wel nog met je trouwen hoor’.”

“Ik ben er 100% zeker van dat reizen kinderen mee vormt. Ook al herinneren ze het zich niet, alle indrukken die worden opgedaan, vormen mee wie ze later zijn”

Klinkt heerlijk. En dan was er nog dat huwelijksaanzoek.

“Ik had eigenlijk al op 18 juni ja gezegd, op mijn verjaardag. Maar het was zo druk tussendoor dat we nog weinig tijd hadden gehad om er veel bij stil te staan. Het was een prachtige avond in Thailand die voelde als het perfecte moment om het aanzoek te bezegelen. Het was er magisch mooi en de twee kinderen waren erbij. Het was fijn om er samen over te fantaseren. Op reis voel ik mij beter in mijn vel, zo samen met de mensen die ik het liefst zie. En eigenlijk geldt dat in het algemeen wel voor de zomer. Ik voel me relaxter. Niets moet, alles mag. Er is meer vrije tijd. Ik heb al een beetje schrik voor de septemberrush die eraan komt, met alle bijhorende verplichtingen.“

 

 

 

 

 

Dit bericht op Instagram bekijken

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Een bericht gedeeld door Cath Luyten (@cathluyten)

Maar je batterijen zijn waarschijnlijk weer helemaal opgeladen na zo’n reis?

“Dat is een ander verhaal. Zo’n reis geeft energie, maar je bent wel moe als je terugkeert. Gelukkig heb ik er nog een weekje aan kunnen plakken. Mijn ouders hadden Jools heel hard gemist en zijn zelf vroeger teruggekeerd van hun reis. Daarom kon ik nog een weekje met mijn vriendin en onze zonen naar De Batterij in Eindhout, een vakantiewoning in de Kempen waar je zelf vuurtjes stookt, de hottub aansteekt of gezellig afkoelt in de zwemvijver. Ik ben mijn ouders ontzettend dankbaar voor dat aanbod. We konden diepgaande gesprekken voeren en activiteiten doen die met een baby niet kunnen. Dat had ik nog nodig om even helemaal uit te rusten.“

Over rusten gesproken. Jools kwam er later dan Bill. Je was toen 43. Is het nu zwaarder dan toen?

“Het eerste jaar voelde ik geen verschil. De eerste maanden doe je alles op adrenaline. Als ik in de spiegel keek, zag ik geen verandering. Nu merk ik wel dat de adrenaline is uitgewerkt en dat het fysiek zwaarder is. Ik zie wallen die minder goed wegtrekken en ben vermoeider. Dat komt ook omdat Jools tot enkele dagen geleden nooit doorsliep, hij was altijd minstens één keer per nacht wakker voor een flesje. Dat hakte er serieus is. Misschien vind ik dat wel het zwaarste aan baby’s, het gebrek aan goede nachten om te kunnen recupereren. Al weet ik niet zeker of het zo’n groot verschil is ten opzichte van vroeger. Bill sliep veertien jaar geleden ook niet meteen door, daar hebben we ook op gevloekt indertijd. Mijn job zal er ook mee te maken hebben gehad. Voor ‘Buurman, wat doet u nu?’ (het programma dat Cath presenteert, red.) reisde ik regelmatig. Dat was soms een dag vliegen, drie dagen filmen en dan terugvliegen. Ik kwam terug met een jetlag, maar moest er meteen terug zijn voor de kinderen. Ik denk dat ik nu zo moe ben omdat ik door mijn verlof terug heb kunnen landen, en pas dan voelde hoe druk het eigenlijk wel niet was geweest. Ik vraag mij nu af hoe we dat allemaal gedaan hebben.”

Zou je je job opgeven of veranderen om meer bij de kinderen te zijn?

“Ik zou geen job willen waarbij ik de kinderen laat opvoeden door een nanny en ze enkel in het weekend kan zien. Maar mijn job opgeven, zie ik mij ook nooit doen. Ik hou echt van mijn werk en ik weet dat het cliché klinkt, maar ik geloof echt dat ik een betere mama ben als ik gelukkig ben en mijn job kan doen. Ik zie geen echte huisvrouw in mezelf.”

Hoe zorg je dan wel voor voldoende zelfzorg op hectische momenten?

“Communicatie met mijn lief is heel belangrijk. Toen ik Eshref leerde kennen, wist ik niet zeker of ik nog kinderen wilde. Ik had mijn zoon, en had mijn vrijheid terug. Maar hoe langer we samen waren, hoe meer ik voelde dat er nog plaats was voor een baby’tje. We hebben op voorhand goede afspraken gemaakt: we zouden hier allebei tijd in steken en elkaar niet uit het oog verliezen. Als ik het gevoel heb dat het evenwicht er niet is of dat ik me niet erkend voel, dan uit ik het voor het een frustratie wordt. Eshref is een heel goede papa en staat daarvoor open. Ik denk ook dat mannen anders zijn dan vrouwen. Ze willen wel graag helpen, maar planmatig zijn vrouwen meestal beter. Als er water voor de flesjes moet gekocht worden of er moet een babysit geregeld worden, doen mannen dat vaak met de lach, zolang je ze het eerst vraagt. Vragen is de sleutel tot succes: het voorkomt dat je achteraf teleurgesteld bent dat je man het niet uit zichzelf deed. We mogen niet té veel verwachten. Al wil ik niet veralgemenen, er zullen uiteraard mannen zijn die het wél uit zichzelf doen. Tenslotte zijn voor ons de datenights heilig. Op donderdagavond halen mijn ouders Jools op van de crèche, hij blijft daar dan tot vrijdagavond. Wij plannen donderdagavond iets leuks in: tennissen, een fietstocht of op restaurant. Zelfs nu Eshref continu op de set staat en er moet overnachten, probeer ik naar daar te gaan en eventueel daar te blijven slapen. Zodat we elkaar zeker niet uit het oog verliezen. Onlangs las ik in zo’n expertenartikel dat je drie vakantieweken nodig hebt om volledig tot rust te komen: eentje om van de stress af te kicken, eentje om een beetje op je positieven te komen en eentje om echt tot rust te komen. Daar geloof ik echt in. Verder raadde ze aan om minstens één keer in de zes weken qualitytime in te plannen met je partner. Volgens mij is dat niet vaak genoeg. Ik snak wekelijks naar een moment voor ons twee.“

“Mannen zijn anders dan vrouwen. Ze willen zeker helpen, maar vaak hebben ze een vrouw nodig die vraagt wat er moet gebeuren. Het heeft geen nut te wachten en dan teleurgesteld te zijn dat mannen iets niet uit zichzelf deden”

Heb je nog een tip voor jonge ouders?

“Leg vooral niet te veel druk op jezelf, dan raak je teleurgesteld. Toen ik zwanger was van Bill, droomde ik van een roze wolk. Toen die er niet kwam, voelde dat als falen. Bij Jools verwachtte ik die wolk totaal niet, en hij was er onverwacht toch. Ik denk dat het te maken heeft met jezelf druk opleggen: dat is nergens goed voor. Dat geldt op alle vlakken. Dat vaste tijdstip om in bad te gaan en die strenge structuur zijn niet noodzakelijk nodig. Als mama’s voelen we wel wat ons kindje nodig heeft. En geloof me, een kindje gaat heus niet dood als het eens met zwarte voetjes in bed ligt.”

MEER ZOMERVERHALEN VAN BEKENDE MAMA’S LEZEN?

• De zomer van mama uit Dertigers Carmen Lauwers: “Mijn dochter trok me erdoor toen mijn broer overleed”
• De zomer van mama Evi Hanssen: “In de zomer is alles zorgelozer”
• De zomer van mama Hanne Luyten: “Wij gaan zoals de helft van België naar het zuiden van Frankrijk. Mijn 16-jarige zelf zou eens goed gelachen hebben!”

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief (onderaan de homepage) om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!