Voor het eerst mama: “Hij begon steeds heviger te woelen, met de bijbehorende schopjes in mijn maag en vingers in m’n ogen”

Mama-redactrice Celine werd in augustus 2019 voor het eerst moeder, van de überschattige Otis. Wat dat met haar deed en hoe zij nu als prille mama in het leven staat, deelt ze in deze column. Van herkenbare paniekaanvalletjes tot dolgelukkige mama-momenten vol verwondering: welkom in de wereld van Celine!

Otis slaapt al sinds hij zeven maanden oud was ‘flink’ door. Al gebruik ik de term ‘flink’ niet graag, want het klokje rond soezen heeft eigenlijk niets te maken met het goede gedrag van je kind. Puur geluk noem ik dat. En de genen van papa zullen er ook wel voor iets tussen zitten.

Maar op 18 november besefte ik dat we zijn uitstekende slaappatroon misschien net iets té vanzelfsprekend vonden: halverwege de nacht werd hij huilend wakker om onverklaarbare redenen — zijn luier was nog zo goed als droog en zijn lijfje voelde niet warm aan — en toch bleek zoonlief compleet ontroostbaar te zijn.

Dan maar bij mij in bed nemen, was mijn eerste gedachte. Het was al meer dan een jaar geleden dat we aan co-sleeping deden, dus stiekem leek het me wel fijn om gezellig samen onder de wol te kruipen. Net als vroeger!

“Het was al meer dan een jaar geleden dat we aan co-sleeping deden”

Otis werd snel weer rustig, en begaf zich in een wip en een gauw richting dromenland. Terwijl mijn gedachten bleven dwalen en m’n maag keerde, omdat ik zó hard geschrokken was van het plotse gekrijs. Mijn arm dat onder zijn rugje lag begon te tintelen, maar ik durfde geen vin te verroeren, uit angst dat ik hem zou wekken.

Zo nu en dan werd hij even wakker, maar met behulp van zijn tut en speendoekje dat hij tegen zijn wangetje wreef werd het kleine mannetje weer hélemaal zen. ‘Zouden er ook zulke trucjes voor mama’s bestaan?’ dacht ik, terwijl ik na drie uur nog steeds naar het plafond en de klok staarde.

“Mijn gedachten bleven dwalen en m’n maag keerde, omdat ik zó hard geschrokken was van het plotse gekrijs”

Naarmate de ochtend naderde begon hij steeds heviger te woelen, met de bijbehorende schopjes in mijn maag en vingers in m’n ogen. Ik probeerde de toenemende bewegingen te negeren, en kon plots op miraculeuze wijze toch de slaap vatten. “Mama, ik ben wakker! Kom, we gaan naar beneden, Otisje honger”, hoor ik hem vijf minuten later in mijn oor verkondigen.

Amai, wat was het lang geleden dat ik me nog zo gevoeld had! Het gevoel katapulteerde me rechtstreeks naar de kraamtijd, maar tijdens die periode maakte ik wel oxytocine aan omdat ik nog borstvoeding gaf. Een échte oppepper was dat. Jammer genoeg is koffie geen waardige vervanger van dat hormoon, maar beter iets dan niets zeker? “Mama drinkt kokieeeee, eikes dat is vies”.

NOG MEER VERHALEN VAN CELINE:

• Voor het eerst mama: “Een vakantiepark klinkt voor kinderloze koppels hoogstwaarschijnlijk als een weinig avontuurlijke nachtmerrie”
• Voor het eerst mama: “Al die tijd had hij pijn, terwijl wij het onaanvaardbare gedrag op de peuterpuberteit staken”
• Voor het eerst mama: “Plots hebben we een ‘groot’ kind dat onderbroekjes in plaats van luiers draagt”