Mama-redactrice Celine werd in augustus 2019 voor het eerst moeder van de überschattige Otis en is in juni 2022 bevallen van haar tweede kindje Mona. Wat dat met haar doet en hoe zij nu als mama in het leven staat, deelt ze in deze column. Van herkenbare paniekaanvalletjes tot dolgelukkige mama-momenten vol verwondering: welkom in de wereld van Celine!
Aanstaande ouders barsten van de goede voornemens. In geen geval zal hun kleintje ongezonde dingen eten, ze zullen te allen tijde rustig blijven en lawaaierige plastic speeltjes komen het huis niet in. Ook wat schermtijd betreft, hebben ze vaak al een duidelijke visie: geen schermpjes voor de tweede verjaardag van hun kind. En ook daarna zou het kijken naar een smartphone, tablet of televisie gelimiteerd blijven.
Bij ons was dat niet anders. Wat volkomen normaal is natuurlijk. Mama’s en papa’s maken zulke beloftes met de beste bedoelingen, maar in de realiteit is het niet altijd even makkelijk toepasbaar. Vooral die schermtijd was bij ons een struikelblok. En is het nog steeds trouwens.
Toen Otis enkele maanden oud was, lieten we hem zo nu en dan eventjes kijken naar een tekenfilm voor baby’s. Je leest het goed, het kind was nog geen jaar oud en we waren al gezwicht. Maar het was nu eenmaal fijn om een gigantische glimlach op z’n snoetje te toveren, en bovendien zorgde het voor wat vermaak terwijl we een belangrijke meeting hadden. Want O’tje was een coronababy en thuiswerk was verplicht.
Het kind was nog geen jaar oud en we waren al gezwicht voor de schermpjes
Lang hebben we het binnen de perken kunnen houden, en kon ik hem nog makkelijk afleiden met een autootje of geluidenboek. Maar naarmate hij ouder werd, werd het steeds complexer om hem op andere ideeën te brengen. En toegegeven: soms was het gewoon ook eenvoudiger voor ons. Tijdens een etentje, bij een bezoekje aan de huisarts, of wanneer zijn zus nood heeft aan een fles. Op zulke momenten zijn schermpjes nu eenmaal hét afleidingsmanoeuvre bij uitstek.
De aankondiging dat hij het toestel moet uitschakelen, verloopt hier moeizamer daarentegen. Om niet te zeggen: dramatisch. En dat is absoluut iets waar we samen aan moeten werken. Hij komt nu stilaan op een leeftijd dat er afspraken kunnen gemaakt worden, en dat gaan we proberen ook. Misschien moeten we voortaan een kookwekker gebruiken om hem het signaal te geven dat het tijd is om af te ronden?
Dat er richtlijnen zijn weten we, maar wij proberen nu vooral ons gezond verstand te volgen
Dat er richtlijnen zijn weten we, maar wij gaan vooral proberen om ons gezond verstand te volgen. Kijken mag, maar niet te lang. En daarnaast is de inhoud ook van cruciaal belang. Is het leerrijk of complete nonsens? O. is zo’n kind dat het liefst van al altijd naar dezelfde serie kijkt. We worden er zelf compleet kierewiet van, maar hij weet intussen wél al wat adhesiekracht is, en hoe hij objecten kan meten, omdat de animatiefiguren het haarfijn uitleggen. Dat wij ieder woord kunnen citeren en er horendol van worden is bijzaak.
Tot slot mogen we niet vergeten dat ouders rolmodellen zijn. Als we zelf voortdurend op onze smartphone tokkelen, is het toch compleet absurd dat wij van onze kinderen verwachten dat zij dat niet doen. We zullen dus voortaan de telefoon wegleggen tijdens het eten of wanneer de kindjes in de buurt zijn. Zo kunnen we ons volledig focussen op elkaar. Win-win!
Waar leg je de grens als het gaat om schermtijd voor je kind(eren)?
NOG MEER VERHALEN VAN CELINE:
- Mama-talk: “Otis is 3,5 en heeft watervrees. Zelfs zijn haren wassen lukt niet!”
- Mama-talk: “Het kind wist nog niet waar zijn handen en voeten waren, maar hij had wél al een buit speelgoed bij elkaar gesprokkeld”
- Mama-talk: “Na de zoveelste opname vonden de specialisten dat het welletjes was, en stelden ze een ingreep voor”
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief (rechts bovenaan op de homepage) om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!