Carrièreswitchende mama’s: Charlotte ging opnieuw studeren toen haar jongste 6 maanden was

Door Leila Kandil

07 mei 2020

Charlotte was op zoek naar een nieuwe uitdaging en startte een bacheloropleiding toen haar jongste zoon 6 maanden oud was. Het werd een driejarige opdracht die veel van haar en haar gezin vroeg, maar deze carrièreswitch was iets wat ze echt moest doen.

Tijd voor iets nieuws

Charlotte: “Toen ik me niet meer helemaal kon vinden in de aanpak van mijn werkgever, besloot ik nogal plots en impulsief om er te vertrekken. Ik werkte er vier jaar als projectmedewerker en mocht allerlei kunstprojecten organiseren en coördineren voor jongeren. Toegegeven, een fijne job die ik, samen met collega’s en prettig gestoorde kunstenaars, jaren met veel plezier heb gedaan.

Vooral wanneer de projecten ook een sociale dimensie kregen doordat we jongeren met en zonder beperking lieten samenwerken, voelde ik me helemaal in mijn element. Ik begon me verder te verdiepen in sociale projecten, praatte met heel wat mensen uit de sociale sector en voelde het meer en meer kriebelen om de culturele sector in te ruilen voor iets met meer sociaal engagement. Toen de subsidies voor deze sociale projecten stopten en ik me niet meer helemaal kon vinden in de nieuwe aanpak van mijn werkgever, besloot ik nogal plots en impulsief om er te vertrekken.

Ik startte een zoektocht naar een nieuwe job, maar de carrièreswitch verliep aanvankelijk veel moeilijker dan ik had verwacht. Intussen kon ik wel wat kleine opdrachten doen voor vorige werkgevers, maar de vaste job liet op zich wachten. Bovendien werd ik ook zwanger van mijn tweede zoontje, wat de zoektocht nog meer bemoeilijkte. Ze zochten ofwel iemand met een bachelordiploma, of ze vonden dat ik te veel ideeën had voor een uitvoerende job. Nadat ik voor de zoveelste keer net naast de job greep, besloot ik het roer om te gooien en opnieuw te gaan studeren: een bacheloropleiding Orthopedagogie.”

Studeren en… een baby

“Ik wilde echt niet de mama zijn die zegt: ‘ik heb me opgeofferd om voor jullie te zorgen.”

Charlotte: “Mijn timing (Lou was 3 jaar, Jerom 6 maanden) om weer te gaan studeren was misschien niet ideaal, maar het zat opeens in mijn hoofd en ik voelde dat het niet zomaar weer zou verdwijnen. Ik had me er natuurlijk ook bij kunnen neerleggen dat dit niet het moment was voor grootse plannen of ambities en mezelf toeleggen op mijn gezin terwijl ik ‘een job’ deed. Maar ik wilde niet de mama zijn die later zegt: ‘ik heb me opgeofferd om voor jullie te zorgen’. Iets wat ik mijn grootmoeder, die haar werk als apothekeres opgaf om voor haar gezin te zorgen, nog steeds met veel spijt hoor vertellen. En ook mijn moeder heeft haar carrière in theater en film volledig stilgelegd toen mijn broer en ik klein waren.

Ik wilde het anders doen en blijven zoeken naar een job die helemaal binnen mijn interesses en talenten lag, ook als mama van twee jonge kinderen. En daar zat ik dan, opnieuw achter de schoolbanken, mijn jongste in de crèche, mijn oudste net in de kleuterklas.

“Ik had veel meer innerlijke rust gevonden en kon alles wat meer relativeren en loslaten. Mama zijn hielp me daarbij.”

In begin was het echt heel raar om als dertiger tussen dat jonge volk te zitten, maar het was anders dan toen ik op mijn 24ste al eens besloot om na een paar werkjaren weer te gaan studeren. Toen gaf ik het vroegtijdig op, nu niet. Omdat ik veel meer innerlijke rust gevonden had en alles wat meer kon relativeren en loslaten. Mama zijn hielp me daarbij. Eigenlijk ben ik achteraf zelfs blij dat ik deze studie nu deed en niet vroeger. Ik kon alles wat me tijdens de les verteld werd veel beter vatten en toepassen dan tien jaar geleden. Wanneer je net van het de schoolbanken komt, zijn zoveel lessen nog zo abstract. Je begrijpt niet altijd meteen wat je eraan hebt. Dat wist ik nu veel beter. “

Eigen studietraject van drie jaar

Charlotte: “Ik had, door vroegere niet-afgewerkte studies, een aantal vrijstellingen opgebouwd en zo kon ik een eigen programma samenstellen dat voor mij klopte en haalbaar was. Ik maakte zoveel mogelijk taken tijdens mijn springuren en bleef soms wat langer op school om meteen wat verder te werken. Ik zette een bureau in onze slaapkamer en trok me daarin terug op vrije momenten of wanneer de kinderen sliepen. Dat was wel echt niet evident. Want hoewel mijn man de kinderen vaak voor zijn rekening nam, zodat ik aan het werk kon, hoorde en beleefde ik vanop afstand toch nog alles mee (roepen, huilen, dingen die omvallen …).

Jezelf focussen is dan niet gemakkelijk, vooral tijdens de examens. En dat echte blokwerk was sowieso nooit mijn sterkste kant. Gelukkig bleef er heel veel plakken van tijdens de lessen. En ik heb ook vaak kunnen rekenen op de hulp van klasgenoten (bedankt, Sarah en Rachel!) wanneer ik omwille van een ziek kindje of een gezinsplanning die niet helemaal uitkwam eens een les moest skippen.

Hoe ik het klaarspeelde? Ik zette gewoon mijn verstand op nul en ging ervoor. ‘s Avonds, tijdens het weekend en elk vrij moment. En hoewel twee kleine kindjes de studie meestal niet gemakkelijker maakten, hielpen ze me toch ook vaak om de dingen te relativeren. Die twee kleine gasten zijn immers zoveel belangrijker dan eender welke job of opleiding. Een knuffel van hen wanneer ik het even niet zag zitten, was heel vaak de troost en motivatie die ik op dat moment nodig had.“

Het is nooit te laat voor een carrièreswitch

“Ik kom vaak mensen tegen, die denken dat hun moment gepasseerd is. Maar het is nooit te laat.

Charlotte: “Ik werk nu in een ziekenhuis op de afdeling psychosezorg, een job waar ik nog elke dag heel veel van leer. En ik haal er heel wat voldoening uit. Ik wil graag iets voor anderen betekenen en echt een meerwaarde zijn voor mijn afdeling en mijn patiënten.

Het is een soort van voldoening die ik nooit alleen uit mijn gezin zou kunnen halen, en dat zou me op den duur heel erg frustreren. Dus hoe zwaar het ook was, ik zou het zo opnieuw doen. En ik vind het het ook zo’n fijn idee om te weten dat het nooit te laat is. Hoewel ik vaak mensen tegenkom, zeker ook in mijn job nu, die soms een zware rugzak hebben, of wat minder geluk hebben gehad en denken dat hun moment gepasseerd is. Maar het is nooit te laat voor een carrièreswitch. Het is een idee dat ik altijd gehad heb, maar ik vind het heel fijn dat ik het nu nog meer kracht kan bijzetten door mijn eigen ervaring.”

Nog mama verhalen:

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief (onderaan de homepage) om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!