Papa-talk: “Dat vroege ochtenduur is een pijnpunt, al kunnen we met 6 uur nog enigszins leven”

Thomas Detombe (35) is journalist, Libelle Mama-columnist en papa van Lucas (3) en baby Theo. Wat het jonge vaderschap met hem en zijn leven doet, schrijft hij voor jullie openhartig en onverbloemd neer.

Ook na 3,5 jaar blijft papa zijn het mooiste en tegelijk het moeilijkste wat er is. Het voelt als een eeuwigdurende evenwichtsoefening. Als een constante onderhandeling met jezelf, je kinderen, je partner, je vrienden, je professionele ambities. Als een strijd om tijd en ruimte, in elk levensdomein.

Hoeveel je slaapt, welke werkopdrachten je aanneemt, wie je ziet in welke context, zelfs wat je eet en hoe je je overdag gedraagt: het ligt niet langer in je eigen handen.

Soms versmelt al dat onvermogen tot een opgekropte woede-uitbarsting. Dan voel ik me totaal machteloos, overmeesterd door de agenda en het humeur van anderen. Ik boks met m’n vuisten in de zetel en produceer geluiden die je normaal gezien alleen in het wild hoort. Emma laat me even razen, raakt me aan en is blij dat ik dit soort bestialiteiten beperk tot de intieme huislijke kring. Zonder kinderen in de buurt.

“Ik boks met m’n vuisten in de zetel en produceer geluiden die je normaal gezien alleen in het wild hoort”

Maandagochtend was het weer zover. Na een leuk weekend met tijd voor onszelf, volgde de rekening. Zaterdag gingen we uit eten met een grote groep vrienden. Allemaal mensen met jonge kinderen. Er werd uitbundig gelachen en gefeest: iedereen leek dankbaar stoom af te laten. Ik dronk drie glazen wijn en dook rond 1 uur onder de wol. We sliepen op hotel. De volgende ochtend geen kroost aan ons bed.

Zes uur later, klaarwakker, voel ik me overreden door een goederentrein. Emma en ik dwalen nog even door de stad en genieten van een zonnig ontbijt. Er lijkt geen vuiltje aan de lucht. Als niemand iets verwacht, is een kater geen onoverkomelijke opdracht. Dat verandert als je kinderen opnieuw aan je broek hangen. Dan begrijp je weer hoe zwaar wat nachtelijk plezier weegt. Op automatische piloot is er echter veel mogelijk, en gelukkig maar.

Dezelfde trein komt ook maandagochtend langs. Iets voor 6 uur begint hij luid te toeteren en jammeren. Lucas en Theo zijn wakker. Dat vroege ochtenduur is al maanden een pijnpunt. Al kunnen we met 6 uur nog enigszins leven. Het is al erger geweest.

Toch raak ik na de ochtendroutine helemaal over m’n toeren. Ik voel me gestraft voor een leuke weekendactiviteit. Ik voel me overgeleverd aan de grillen van twee jonge kinderen. Ik voel wanhoop omdat we geen idee hebben hoelang we nog zo moe zullen zijn. Een week? Een maand? Drie jaar?  Dat gebrek aan perspectief duwt een mens soms over de rand.

“Ik voel me gestraft voor een leuke weekendactiviteit. Ik voel me overgeleverd aan de grillen van twee jonge kinderen”

M’n ouders vertelden dat ik tot in het derde leerjaar geregeld bij hen op de kamer sliep. Ik worstelde met nachtmerries en angsten: een zwarte panter onder m’n bed, de deur van m’n slaapkamer die voor eeuwig op slot ging, het onbekende van een eerste schooldag. Thema’s genoeg. Jarenlang lag er een extra matras naast hun bed. In mijn onderhandeling met hen was dat ons compromis.

Ik moet een druk, veeleisend maar uiterst gevoelig kind geweest zijn. Een uitdagende combinatie van karaktereigenschappen, weet ik nu. Want Lucas is net zoals ik was. Men zegt dat gelijkaardige karakters vaak het hardst botsen. Dat klopt. In zekere zin worstel ik niet met Lucas of zijn onhebbelijkheden, maar met mezelf.

Het is de pijn van de spiegel. Zijn angst is mijn angst. Zijn dwingende karakter was (is?) mijn dwingende karakter. Zijn bodemloze nood aan geborgenheid is die van mij. ‘Ja, ik ben er voor je, jongen. Altijd.’ Hij: ‘Ik zie jou ook graag papa.’

MEER COLUMNS VAN THOMAS:

• Papa-talk: “De enige ‘reis’ die ze maken is er een naar de Poolse of Oekraïense grens. Daar worden families uit elkaar gerukt.”
• Papa-talk: “Het kan elke richting uit. Maar als het van mij afhangt?”
• Papa-talk: “Lucas is een echte ‘Baby-Kondo’, een scheef kadertje op zijn kamer moet absoluut recht!”

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief (onderaan de homepage) om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!