Hoera, vakantie! Maar dat betekent ook geen school, plannen maken voor opvang, allerlei ballen in de lucht houden én hopelijk ook nog leuke dingen doen met de kinderen. Het blijft een ware uitdaging. Hoe pakken andere mama’s dat aan? De hele zomer lang geven BM’s (bekende mama’s dus) al hun tips om er een onvergetelijke zomervakantie van te maken. Deze keer is het de beurt aan mama van twee, keramiste en actrice uit Dertigers Carmen Lauwers.
Wie is Carmen Lauwers?
- Carmen (34) is mama van Cézanne (5) en Coco Rozés (18 maanden)
- Ze woont in Antwerpen
- Ze is bekend van haar rol als Caroline in de hitserie Dertigers
- Daarnaast werkt ze als keramiste en maakte ze gebruiksvoorwerpen voor tal van klanten
Wat zijn jouw plannen deze zomer?
“Ik heb in juli erg veel moeten werken, ik had een belangrijke deadline. Ik neem daarom drie weken verlof in augustus: ik moest even de pauzeknop indrukken, anders blijf ik werken. Bovendien is de crèche van Coco Rozés drie weken gesloten. We zijn heel laat met plannen maken deze zomer, dus we hebben nog geen reis geboekt. Toch wil ik er zeker even met het gezin tussenuit. We denken aan kamperen of ergens een hotelletje boeken. Mijn mama haar vriend heeft ook een appartementje aan zee, daar gaan we ook vaak naartoe. Maar het weer in België is nogal wisselvallig.”
“Ik vind het van onschatbare waarde dat ik tijd kan doorbrengen met de kinderen”
Jij werkt als keramiste en actrice, hoe ben je op de combinatie gekomen?
“Ik ben eigenlijk opgeleid als hedendaagse danseres, maar acteren heeft mij altijd enorm geboeid. Dat ik in keramiek gerold ben, is eerder toevallig. Toen ik zwanger was van Cézanne, mijn oudste dochter, werkte ik een tijdje niet. Ik wilde graag bezig zijn en iets creatiefs doen. Ik volgde enkele workshops keramiek en werd er helemaal verliefd op. Ook na mijn bevalling ben ik me steeds meer gaan verdiepen en heb er uiteindelijk mijn beroep van gemaakt: ik maak vooral gebruiksvoorwerpen zoals kommen en kopjes.
In mijn atelier ben ik alleen bezig, ik werk gefocust aan mijn projecten. Soms is het weleens eenzaam natuurlijk, er zijn van die dagen dat ik mezelf in gang moet trekken. Op andere dagen vind ik het dan weer heerlijk dat ik in mijn flow zit en niet gestoord word. Op maandag geef ik les. Dan ben ik tot 22.00 uur ’s avonds bezig met studenten. Afwisseling is alles voor mij.
En die eenzaamheid in het atelier maakt ook dat de combinatie met mijn passie voor acteren zo perfect is. Het is fijn om eens met collega’s te werken. Op de set krijg ik net wel heel veel prikkels, dan zijn er meer mensen aanwezig, en het zijn soms lange dagen. Bovendien vergeten mensen weleens dat er naast de draaidagen nog veel meer bij komt kijken: audities bijvoorbeeld. Doordat ik als keramiste mijn eigen werk kan plannen, kan ik flexibel zijn. Zowel voor die audities als voor de kinderen, want die vragen natuurlijk ook veel aandacht.”
“Ik ben heel graag mama, ik geniet er echt van en het geeft me voldoening”
Hebben de kinderen een grote invloed op je carrière?
“Voor een stuk wel. Toen enkel Cézanne er was, werkte ik nog lange dagen in het atelier. Ik was er meestal tot 18.00 uur, 18.30 uur bezig. De avonden waren verschrikkelijk, het was een echte rush: eten maken, Cézanne in bad en bed steken. Het verliep allemaal heel chaotisch. Ik werd er niet blij van en was dus ook geen blije mama.
Daarom hebben we gezocht naar een beter evenwicht. Mijn vriend werkt heel veel, heel hard en lange uren. Ik heb zelf besloten een stapje terug te zetten. Ik doe dat met heel veel plezier en overgave, het geeft mij veel voldoening. Mijn vriend brengt de kinderen ’s morgens naar de crèche of school, ik stop meestal rond 15.30 uur met werken, dan kan ik ten laatste om 16.30 uur de kinderen oppikken. Ik kan met mijn kinderen spelen, rustig koken en echt met hen bezig zijn. Ik vind het van onschatbare waarde dat ik tijd kan doorbrengen met de kinderen. Ik kijk naar links en Cézanne is opeens vijf, morgen kijk ik naar rechts en ze is opeens tien. Ik wil dat niet missen.
Toch wil ik niet enkel mama zijn. Ik heb nog heel grote dromen, ik heb veel plannen en doelen in mijn hoofd: als keramiste én actrice wil ik nog veel bereiken. Maar ik heb wel voor mijzelf besloten dat ik mijn gezin nu op de eerste plaats zet. Ik heb rust gevonden in het feit dat ik niet alles moet bereikt hebben op mijn dertigste of veertigste. Waarom zouden we onszelf die druk opleggen? Je moet al weten wat je studeert op je 18de en dan moet je ook iets in die richting doen. En dan moet je carrière maken. Voor mij werkte het zo niet, ik heb heel hard moeten zoeken. Maar dat wordt in onze maatschappij niet echt als iets positiefs gezien.
Ik zal nog minstens 30 jaar werken, en waarschijnlijk wel langer. Dus ik heb nog veel tijd om op carrièrevlak dromen waar te maken. Ik heb bewust gekozen om mama te zijn, dus ik wil er nu ook zijn voor de kinderen. Mijn plannen en dromen staan niet on hold, maar gaan misschien wel trager dan ik zou willen. Maar dat is oké. Ik ben echt heel graag mama. Ik geniet er echt van.“
“Ik heb rust gevonden in het feit dat je niet alles moet bereikt hebben op je 30ste of 40ste. Dat hoeft helemaal niet”
Een mooi voornemen waar veel mama’s iets aan hebben. Hoe heb je de switch in mindset gemaakt?
“Ik was 30 toen ik voor het eerst mama werd. Toen Cézanne 6 maanden was, is mijn broer Boris onverwachts overleden, hij werd aangereden met een vrachtwagen op zijn fiets. Mijn wereld stortte in, Boris was mijn beste vriend en de peter van Cézanne. Ik heb in een diep dal gezeten, ik wilde niet meteen terug gaan werken en heb me daarom teruggetrokken en op die keramiek gestort. Door zijn overlijden en mijn rouwproces is mijn carrière geworden wat ze nu is. Mijn sociale leven was totaal stilgevallen omdat ik er totaal geen energie voor had of geen behoefte aan had. Ik ben nu pas terug de oude Carmen aan het worden.
Het was een grote dualiteit: leven en dood zo dicht bij elkaar. Boris was er niet meer, ik was een stukje van mijzelf verloren. Tegelijkertijd was er wel Cézanne, dat lieve mensje dat aandacht van me vroeg. Zij heeft me zeker door mijn rouwproces gesleurd. Kinderen zijn zo onschuldig en schattig. Ze doen je lachen, hoeveel verdriet je ook hebt.
Door dat plotse overlijden ben ik zachter geworden, ik breng heel bewust tijd door met de kinderen. Ik ben me gaan afvragen wat er nu echt het belangrijkst is in het leven. Het is immers eindig. Ik zie soms mensen rondom mij die heel hard werken en met andere dingen bezig zijn, en dan denk ik weleens: ‘je mist zoveel’, maar dat moet natuurlijk iedereen voor zichzelf uitmaken.”
Enkele jaren later kwam Coco Rozés er.
“Inderdaad! Ik scheelde zelf slechts 18 maanden met mijn broer en had dat zelf ook graag gewild. Onder andere door het overlijden is er toch meer tijd overgegaan. Ik vond het heel zwaar: de combinatie van rouwen en fulltime mama zijn. Nu vind ik het grote leeftijdsverschil ook voordelen hebben. Cézanne is heel zacht en rustig: ze begrijpt het als ik zeg dat ik nu even met haar zusje bezig moet zijn, en ze helpt soms met Coco Rozés. Ik heb nu extra veel bewondering voor ouders die kinderen hebben met heel weinig leeftijdsverschil. Als ik nu met Coco Rozés bezig ben, kan ik me moeilijk inbeelden dat er nog een peuter van twee aan mijn been hangt.”
Hoe reizen jullie graag met kinderen?
“Twee jaar geleden zijn we gaan kamperen in Frankrijk, dat was fantastisch. Ik was vier maanden zwanger van Coco Rozés. We namen de tent mee en lagen aan een meer. Mijn vriend heb ik moeten overtuigen: hij was nog nooit gaan kamperen, dus voor hem was het spannend. Maar het was een groot succes. Cézanne vond het fantastisch, de kinderen kunnen gewoon vrij op de camping rondlopen. We hadden buren met kinderen en Cézanne was er kind aan huis en liep gewoon binnen en buiten in hun tenten.
We wonen in Berchem, je kind hier gewoon laten rondlopen, is totaal ondenkbaar. Dat is iets wat we niet meer kennen tegenwoordig: onze kinderen zorgeloos op straat laten spelen. Dat vind ik echt leuk aan kamperen: het gevoel van vrijheid en zorgeloos leven. We deden het wel op onze manier (lacht). We kookten niet op vuurtjes of in gamellen, maar namen de luxe om ’s avonds te gaan eten.
We wilden dat het zeker als verlof aanvoelde. En dat is voor mij ook verlof: de beentjes onder tafel schuiven en me laten verwennen. ’s Morgens en ’s middags vind ik het niet erg om in een kampeerstoel of op een matje op de grond te eten, maar ’s avonds mag het wat meer zijn. Een goede mix van avontuur en luxe.”
“Cézanne hielp me in mijn rouwproces. Kinderen zijn zo onschuldig en schattig. Ze doen je lachen, ook al heb je veel verdriet”
Hoe reisde je zelf als kind?
“Zowel mijn vriend als ik houden van reizen, hij reist ook veel voor zijn werk. Al hebben we allebei op verschillende manieren gereisd toen we jonger waren.
Ik heb altijd in de scouts gezeten; het kamperen zit in me. Ook met mijn papa maakten we regelmatig avontuurlijke reizen. Zo zijn we een keer twee weken door Frankrijk gevaren met een kano. Ons materiaal zat in bidons in de kano, we stopten ergens aan de kant en sloegen er onze tent op. Ik heb er heel mooie herinneringen aan.
Met mama deden we andere reizen, daar zochten we wat vaker verdere plaatsen op. Onze rondreis door Amerika was bijvoorbeeld zalig, maar we hebben vooral veel verschillende plekken gezien. Dat wil ik op vakantie: zoveel mogelijk nieuwe plekken ontdekken.
Mijn vriend is daar iets anders in. Hij ging als kind zowel in de zomer als de winter naar dezelfde plek in Zwitserland. Hij is net als ik avontuurlijk, en weet altijd de beste nieuwe plekjes te ontdekken, waar we ook zijn. Maar hij is ook heel nostalgisch. Zelf is hij grote fan van Portugal, hij zou er zelfs naar willen emigreren.
Er is wel één ding wat we gemeen hebben op reis: we willen geen hele dag aan het zwembad of strand liggen. Nu we kinderen hebben, houden we meestal een rustige ochtend en doen we daarna een uitstapje. We zijn zelf heel kunst- en cultuurgericht en nemen de kinderen graag mee. We bezoeken een museum of nemen Cézanne eens mee naar een theatervoorstelling. Coco Rozés is er nog net te klein voor.
Mensen vinden het verrassend dat we aan cultuur doen met hen, maar kinderen zijn zo verwonderd en heel open om te leren. Dat moet uiteraard wel niet te lang duren, we moeten geen drie uur in een museum blijven.”
Naar Portugal emigreren lijkt écht avontuurlijk. Zijn er concrete plannen?
“Voorlopig nog niet. Ikzelf zie het nog niet zitten. Ik vind Portugal een fantastisch mooi land, maar ik ben daar nog niet de plek tegenkomen waarvan ik zeg: ‘hier zou ik echt willen wonen’. Er is een groot verschil tussen ergens op vakantie gaan of er wonen.
Al zeg ik niet dat het er nooit van zou kunnen komen. Het zou perfect doenbaar zijn. Ik kan overal werken met mijn atelier. En Portugal is niet het einde van de wereld. Ik zou kunnen overvliegen voor een acteerproject.
Toch zou ik hier altijd een uitvalsbasis willen hebben. Een appartement bijvoorbeeld of een plekje om thuis te kunnen komen. Nu heb ik trouwens nog steeds niet volledig mijn draai gevonden in de balans tussen werk en moederschap. Dat blijft een zoektocht. Bovendien zijn we gezegend met een heel mooi opvangnet van ouders en schoonouders, dat zou dan wegvallen en zou een enorm grote uitdaging zijn.”
“De balans vinden tussen mama zijn en werken is een uitdaging. We zijn gezegend met een fantastisch opvangnet langs beide kanten”
Je bent veel bezig met de kinderen. Hoe doe je aan zelfzorg?
“Voor mij is zelfzorg met vriendinnen afspreken en iets gaan eten of naar een festival gaan. Mijn sociaal leven is voor mij een noodzaak. Hoewel ik er heel graag ben voor de kinderen, wil ik ook mijn eigen ding doen. Net daarom is dat opvangnet zo belangrijk voor me: zowel mijn ouders als schoonouders staan altijd paraat om op te passen wanneer het nodig is. Niet alleen voor de ontspanning. Toen ik in Dertigers speelde, was dat een droom die uitkwam. Zonder mijn vangnet was het echter niet gelukt. Zij hebben op die momenten de kindjes vaak opgevangen terwijl ik op de set stond.”
De balans tussen carrrière en het ouderschap is voor veel mensen moeilijk. Hoe hou je de kinderen bezig als ze niet op de school of in de crèche zijn?
“Cézanne is al groot genoeg om soms zelf te spelen. Ze helpt ook graag. Coco Rozés wilt graag alles met me meedoen. Sta ik te koken, dan wil ze op het aanrecht. Schmink ik mij, dan moet ze op de lavabo kunnen zitten. Ze wilt liefst gewoon doen wat ik doe. Ik heb een tijdje geleden voor haar een leertoren gekocht en dat was de beste investering ooit.“
“Ik neem altijd minstens een boek mee, maar kom niet aan lezen toe. Ik begrijp niet hoe mama’s dat doen: lezen met kinderen”
Je zei dat jullie vaak op restaurant gaan. Voor veel ouders is dit een uitdaging. Hoe doen jullie dat?
“We hebben de kinderen eigenlijk altijd al meegenomen. We nemen knutselboeken of spelletjes mee om ze te entertainen. Tablets of telefoons willen we niet aan tafel. Daar proberen we echt streng op te zijn.
Bovendien is het slim om plaatsen te bezoeken die geschikt zijn voor kinderen. Er zijn best wel wat kindvriendelijke plekken, ook in België.
Zelda en Zorro is zowat de meest kindvriendelijke plek die ik ken. Je kunt er een verjaardagsfeestje geven, brunchen of reserveren voor teatime. Terwijl jij gezellig geniet van een drankje en een hapje, worden er in het lokaal ernaast workshops gegeven om de kinderen te entertainen.
Café Kamiel heeft een heel gezellig terras, maar ligt ook vlak aan een speeltuin: je neemt drankjes en hapjes mee naar het park.”
Zijn er snacks waarmee je de kinderen echt gelukkig maakt?
“Cézanne is een echte zoetekauw. Het eerste wat ze vraagt als we gaan eten is: ‘krijg ik straks ook een dessert?’. Ze was net vaste voeding beginnen te eten toen het ongeval van Boris gebeurde. Opeens wilde ze niet meer eten. Volgens de pediater kwam dat omdat Cézanne de verandering in haar omgeving en het verdriet voelde. Om haar toch te laten eten, gaf ik haar heel lang easy food. Nu is ze nog steeds kieskeurig. Al weet ik niet zeker of het ongeval de oorzaak was, zelf was ik als kind ook een trage eter en moeilijke eter.
Met Coco Rozés probeer ik het anders aan te pakken. Momenteel eet ze veel gemakkelijker. Ik ben vroeg gestart met de rapley-methode (een voedingsmethode waarbij je alles in grove stukken aanbiedt, red.) en het gaat goed. Al hou ik hout vast, want dat kan natuurlijk nog veranderen.
Ze eten allebei heel graag zoet, ik probeer dat niet op te lossen met koekjes of ijsjes, maar door regelmatig fruit te geven. In de zomer persen we met de sapcentrifuge watermeloen en munt, Coco Rozés helpt dan zelf mee. Cézanne heeft dan weer heel graag snoeptomaatjes, die probeer ik altijd in huis te hebben.
Ik wil vooral ook dat eten fijn is, het mag geen straf of moeilijk moment zijn. Als ze dan aan tafel niet zo goed eten, maar tussendoor wel tomaatjes of meloen eten, weet ik dat ze toch gezond eten binnen hebben.”
“Eten mag geen moeilijk moment of straf zijn”
Welk boek is een absolute aanrader voor mama’s in de reistas?
“Hoewel ik iedere zomer boeken meesleur naar mijn vakantiebestemming, kom ik zelden toe aan dat lezen. Met twee kindjes vind ik het geen sinecure. Als ik dan toch een boek moet kiezen: ik heb veel gehad aan ‘Het boek waarvan je wilde dat je ouders het hadden gelezen hadden‘, dat vond ik heel interessant.
Vroeger las ik graag romans, nu heb ik meer aan informatieve boeken. Mijn vriendin raadde me onlangs een audioboek aan, maar dat werkte niet goed voor mij. Ik heb zoveel gedachten in mijn hoofd dat ik telkens een stuk gemist heb en moet terugspoelen. Niet praktisch.”
“Mensen vinden het verrassend dat we aan cultuur doen met de kinderen, maar kinderen zijn zo verwonderd en leergierig: ze doen wat jij doet”
Hoe entertain je kinderen in de auto?
“De laatste keer dat we gingen kamperen, reden we naar de Jurastreek. Dat was maar 6 uur rijden. Er zijn veel mooie plekken die niet heel ver liggen. Rijden we langer, dan maken we tussenstops. Zwitersland is 7 à 8 uur rijden. We vertrekken dan ’s nachts zodat de kinderen kunnen slapen. Voor daarna hebben we boekjes en voorleesboekjes, luisteren we muziek of spelen we spelletjes (ik heb iemand in mijn hoofd, wie is het? is momenteel een favoriet van Cézanne).
In de auto hebben we wel de iPad gelanceerd, al geven we ze die pas op het einde. We willen niet dat ze vier uur films kijken, dus proberen eerst andere manieren om te entertainen. Maar daar zijn we toch wel wat mild in geworden. Eigenlijk moeten we dat misschien doen: vooral mild zijn voor onszelf, voor de kinderen en voor elkaar.”
DE ZOMER VAN ANDERE BEKENDE MAMA’S
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief (onderaan de homepage) om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!
