Het leven van een mama: zo doet Laura het

Laura: “Wij zijn flexitariër: we eten thuis vegetarisch en grotendeels veganistisch (een beetje door dierenleed, veel omwille van het verkleinen van onze voetafdruk, maar vooral doordat de meisjes lactose-intolerant zijn). Bij de grootouders schuiven we wel gewoon aan tafel voor de homemade specialiteiten van onze mama’s.

Ons lievelingsgerecht: fajitas op basis van groenten met een vulling van voorgesneden groentjes: frietjes van knolselder en zoete aardappel en courgettesliertjes met een mengsel van bruine suiker, soja en oestersaus. We serveren ze met wat mayonaise erop, vouwen ze dicht en steken ze tot groot jolijt van de kindjes met een tandenstoker vast. Als bijgerecht kiezen we vaak voor geroosterde bloemkool met paprika- en lookpoeder (stop de roosjes 25 minuten in de oven op 220°C en klaar is Kees). Als het snel moet gaan maken we er snel wat couscous bij (giet er heet water op en laat 5 minuutjes trekken). Een andere favoriet zijn veggieburgers met een zoete aardappel erbij. Die aardappel doorprikken we en zetten we 8 minuten in de microgolf. Halverwege even omdraaien en gaar!”

Laura: “Waar moet ik beginnen? Over zulke life hacks schrijf ik veel op m’n blog. Ik vind het zo fijn om van die leuke dingen te vinden die het mama-leven makkelijker maken en ik lijd aan een stevige casus van oversharing! 🙂

Met stip op 1: herbruikbare fruitzakjes. Niet alle merken zijn hetzelfde, wij zijn al jaren fan van Nomnomkids. Een ziplocksluiting langs de gehele zijkant maakt het gemakkelijk te vullen met eender wat voor lekkers (stiekem wat zaadjes, spinazie, avocado ,… Vitamientjes? Check!). Ook het zakje weer proper maken is heel gemakkelijk: ze kunnen gewoon in de vaatwasser. Onze kleuters nemen er elke dag eentje mee naar school. We maken ze zondag en nemen er elke avond voor school eentje uit de diepvries om te ontdooien tegen de volgende dag. Wat een life hack! We doen ze ook vaak aan nieuwe ouders cadeau.

Verder zijn cheeky wipes een favoriet. We gebruiken herbruikbare luiers en hoewel het niet heel ingewikkeld is, begrijp ik dat het niet iets voor iedereen is. Maar herbruikbare billendoekjes zijn echt een win-win! Ze zijn eenvoudig in gebruik, goed voor de billetjes én voor het milieu!

Wij trekken op zondag bij openingstijd naar een binnenspeeltuin, de kindjes spelen zelfstandig en wij ontbijten met de krant en een koffietje

Verder begrepen we nooit waarom ouders naar binnenspeeltuinen trokken, maar voor kindjes die ouder dan twee jaar zijn, is het als ouder heerlijk. Wij trekken er op zondag bij openingstijd naartoe, de kindjes spelen zelfstandig en wij ontbijten met de krant en een koffietje. We zitten er vaak alleen (niet doorvertellen, dus :p). Wanneer het drukker wordt, vertrekken we weer naar huis. Wij hebben onze lokale favoriet, die serveert lekker ontbijt en snacks aan goede prijzen. Er is best veel verschil tussen de speeltuinen, dus laat je na een bezoekje niet ontmoedigen. Het is ook heel tof zo met andere koppels af te spreken en bij te kletsen. Op weg naar huis vallen de kindjes meestal in slaap en dutten ze verder in de zetel.”

Laura: “Tijdens lockdown hoorden we van veel vrienden hoe ze tijd met hun gezin hadden teruggevonden en genoten van de rust van het samenzijn. Wel, wij hebben dat eigenlijk altijd, om eerlijk te zijn. Mijn man en ik zijn sociale mensen maar hebben ook onze down time nodig. Onze agenda’s zijn dus altijd vrijwel leeg en onze levens zijn gericht op rustige dagen met de kindjes.

ik bleef na de geboorte van de kindjes telkens negen maanden (en de laatste keer wegens corona langer dan een jaar) thuis

Veel van onze keuzes zijn daarop gericht: ik werk in het onderwijs en mijn school is om de hoek van waar we wonen, vijf minuutjes van het kinderdagverblijf en een minuutje van de school van de twee oudsten. Ik bleef na de geboorte van de kindjes telkens negen maanden (en de laatste keer wegens corona langer dan een jaar) thuis. En ik werk nu halftijds.

Mijn man is heel ambitieus, maar hij overweegt altijd goed wat de impact van een nieuwe potentiële job is op het gezin. Lang pendelen is bijvoorbeeld iets waar volgens ons geen enkel loon tegen kan opwegen. In het weekend spenderen we veel tijd met onze ouders en zussen en zien we vrienden op spontane uitjes. Ooit vond ik dit soort leven saai. Ik ben een kind van expats en er werd mij een ambitieus parcours van voortdurend reizen en een carrière voorspeld. Nooit gedacht dat ik zo’n geluk zou vinden onder de kerktoren!

Ik krijg soms de vraag of mijn man dat wel ‘kan’. Dat vind ik gek. Wij zijn op dat punt gelijken

Een doordeweekse dag begint om 7 uur. Ik word als eerste wakker, maak me snel (en muisstil) klaar en maak de boekentasjes voor de kinderen. Tegen 7u25 haal ik de kindjes uit bed. Elliot (5) en Amelia (3) zijn ondertussen heel flinke slapers. Phoebe (1) heb ik die nacht al een paar keer mogen knuffelen. Mijn man kleedt de kinderen aan en we eten samen havermout met appel en kaneel. Dat is zo gegroeid, maar ’t is heel handig, want het bespaart ons ochtendlijke discussies over wat de kindjes op hun boterham willen. Om 8u10 doen we schoentjes en jassen aan en vertrekt m’n man met de kindjes op de fiets naar school. Voor corona vertrok hij nadien met de auto naar het werk. Nu werkt hij de rest van de dag van thuis uit. Ik breng Phoebe naar de crèche en fiets/rij door naar school.

In de namiddag haal ik de kindjes op na school – dat is soms even haasten nadat de bel op mijn school gaat – en dan gaan we huiswaarts. Bij mooi weer trekken we soms nog even langs het park of de speeltuin of halen we een ijsje.

Voor het eten kijken de kindjes tv en om 19 uur start ons avondritueel: om de dag een badje en dan pipi, tandenpoetsen, pyjama en verhaaltje. Een verhaaltje lezen doen we bijna altijd samen met z’n vijfjes. Phoebe komt nog even mee naar beneden voor een flesje en/of borst en gaat dan naar bed. Dat begint steeds beter te lukken. Fijn, want zo hebben Bart en ik de avonden weer rustig voor onszelf.”