Interview met ‘luizenmoeder’ Lynn Van Royen: “Ik ben zo’n mama die rats vergeet dat het ouderavond is”

Deze week ging op VTM ‘De luizenmoeder’ van start, een grappige reeks over het reilen en zeilen aan de schoolpoort van een lager schooltje. In Nederland was de reeks alvast een gigantisch kijkcijfersucces. Actrice Lynn Van Royen over haar rol als ‘luizenmoeder’.

Actrice Lynn Van Royen, onder meer bekend van Beau Séjour, speelt Hannah, de gescheiden mama van Fleur die net in de school is ingestapt. Als nieuwkomer moet ook Hannah helemaal onderaan de ladder beginnen: ze komt in het ouderteam terecht dat ervoor moet zorgen dat de kindjes geen luizen hebben…

Lynn Van Royen over haar rol in ‘De Luizenmoeder’

Lynn Van Royen: “Mijn personage doet heel erg haar best om haar plaats te vinden tussen de andere ouders, maar kan de absurde regels van de school en het oudercomité niet echt volgen. Meestal staat ze maar een beetje verbaasd toe te kijken, naar wat er allemaal gebeurt. Toch blijft ze in elke situatie heel kalm en beheerst. Da’s wel een groot verschil met mezelf: als ik in een situatie zit die me niet aanstaat, zal ik meteen mijn mond opentrekken.”

Je bent zelf ook mama, van Ruben (7) en Max (3). Wat voor moedertype ben jij: chaotisch of perfectionistisch? Overbeschermend of laat-ze-maar-doen?

“Ik ben zo’n mama die rats vergeet dat het ouderavond is, en dus nog snel een babysit moet regelen. (lacht) Tegenover mijn kinderen ben ik dan weer heel beschermend. Ik noem mezelf altijd Mama Beer, en mijn twee jongens mijn Baby Beren. Toen ik zeven jaar geleden voor de eerste keer mama werd, schrok ik wel van dat sterke moederinstinct. Het was zelfs zo erg dat dat ik de eerste weken liever niet had dat iemand mijn zoontje vastnam. Alleen ikzelf, mijn lief en de dokter mochten dat kleine schepseltje – heel voorzichtig – in hun armen nemen. Ondertussen ben ik gelukkig wel wat rustiger geworden in mijn rol als mama. Tegenwoordig laat ik mijn kinderen zélf de wereld ontdekken, ook als ze daarbij soms met hun hoofd tegen de muur lopen. Maar toch blijft het moeilijk, dat loslaten… Als Ruben of Max ruzie hebben met andere kindjes, schiet ik nog altijd meteen in actie. Mijn hele lichaam schreeuwt dan: ‘Blijf van mijn kinderen!’ Op zo’n momenten moet ik mezelf dus echt wat tot de orde roepen…”

Eén van de dingen waarmee jullie lachen in ‘De luizenmoeder’, is dat scholen steeds meer betrokkenheid van ouders vragen: voorlezen, ontluizen, koken… Merk je dat zelf ook?

“Die zogenaamde ‘participatie’ van ouders is echt wel een ding, ja. Ook wij krijgen via het digitale schoolkanaal regelmatig een oproepje binnen: ‘Komen jullie meehelpen op onze kookdag?’ Ik vind dat ook maar logisch: de school doet zoveel voor onze kinderen. Dan is het toch maar normaal dat je als ouder eens een kleine wederdienst doet? Dus sta ik op mijn vrije dag al eens fruitsla te maken in de refter van Rubens school, met veel plezier.”

Tot slot: denk je dat jullie het succes van de Nederlandse reeks zullen kunnen evenaren?

“We zullen zien of het publiek onze Vlaamse versie lust… Ik ben alvast heel tevreden met het eindresultaat: ook als je zelf niet elke week aan de schoolpoort staat, zul je toch veel kunnen lachen met de situaties in ‘De luizenmoeder’. Het was ook sowieso niet onze bedoeling om de Nederlandse serie klakkeloos te kopiëren. We hebben er echt onze eigen draai aan gegeven, met typisch Vlaamse humor, uitspraken en situaties. Want Vlaanderen en Nederland, dat zijn toch echt twee totaal verschillende werelden. Nederlanders zijn veel luider, die knallen hun mening gewoon recht in je gezicht. Hier in Vlaanderen zijn we toch een pak rustiger, niet? Wij brengen een moeilijke boodschap toch liever via een omwegje, en dat zie je ook in de reeks.”

De Luizenmoeder, elke woensdag om 20.35 uur bij VTM

Daarom moet je zeker kijken!

Zij zagen de Nederlandse versie al…

Columnist Marcel: “De kracht van deze serie is dat ze soms aanschuurt tegen de rand van totaal politiek incorrect en daar vaker zelfs overheen dendert. Dat is echt verfrissend in een tijd waarin we niks meer lijken te mogen (of durven) zeggen vanwege de angst te worden weggezet als homofoob, seksist of racist. Maar bovenal is ‘De luizenmoeder’ heel erg herkenbaar en vooral: bijzonder geestig.”

Eindredactrice Pauline: “ ‘De luizenmoeder’ zit vol personages van wie je eerst denkt: zo ben ik zelf echt to-taal niet! Maar na een tijdje ga je beseffen dat die blunderende moeders en vreemde juffen best wel herkenbaar zijn… En sluit je ze sowieso in je hart.”

Redacteur Herte: “Een directeur zonder ruggengraat, moeders die van hun kind prinsjes en prinsesjes maken, juffen met principes… ‘De luizenmoeder’ is ‘De Collega’s’ van de lagere school. Allemaal uitvergrote maar herkenbare typetjes, met véél gevoel voor humor en heerlijke dialogen.”

Bron: Libelle, Tekst: Margot Kennis

Lees ook:

• Schuldgevoelens als mama? Met deze tips help je ze overwinnen
• De familieplanner: hét geheime wapen van georganiseerde ouders
• 10 tips voor ploetermoeders

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief (onderaan de homepage) om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!