Gastblog – Knutsels & tekeningen van je kindje: let it go, of toch maar niet?

Het is weer bijna Moederdag. De dag waarop mama in de bloemetjes wordt gezet. De reclame voor moederdaggeschenkjes vliegt ons om de oren, en juffen en meesters kloppen overuren, zodat kinderen hun zelfgemaakte knutselwerk kunnen presenteren aan mama op haar speciale dag.

Mijn mama, oma dus, heeft tot nu toe zorgvuldig de zelfgefabriceerde scharminkels uit mijn kindertijd bijgehouden. Op de schoorsteenmantel, onder een klein laagje stof – want dat hoort zo – staat de mini-bloempotbroche uit klei. In haar slaapkamer aan de muur hangt nog steeds mijn, ondertussen vergeeld, papieren hart. Oma heeft duidelijk nog nooit van loslaten gehoord. 😉

Echt mooi is het zelden

En dan kom ik, moeder van het jaar. “Prachtig”, zeg ik wanneer mijn kinderen hun mozaïekspiegel of theelichtje van papier maché presenteren. Toegegeven, echt mooi is het zelden. Misschien zijn er kinderen wiens creaties wel een toekomst als kunstenaar beloven. Mijn kinderen zijn niet de nieuwe Rinus Van De Velde. Dat is duidelijk. De eerste kleuterjaren hield ik het wel allemaal bij: elk trimester de map met dertig tekeningen, en de kunstig beplakte foto’s. Ooit kocht ik zelfs op de kerstmarkt op school een door mijn oudste zoon gemaakte sneeuwpop, zonder hoofd. Een bal van klei. Dus. Eigenlijk.

Een gebrek aan sentiment?

Ja, ik krijg wel een fuzzy gevoel wanneer mijn kinderen fier als een gieter met hun geschenkje klaar staan. Soms zitten er echt schattige dingen tussen. Die blijven dan een tijdje uitstaan. Maar druppelsgewijs laat ik sommige ‘ornamenten’ verdwijnen naar de papierbak, of vuilbak. Een beetje weggemoffeld onderaan, want mijn kinderen hebben me al eens betrapt. Laf als ik ben, heb ik dat toen op onze poetshulp gestoken. Is dat ongehoord, die knutselwerkjes weggooien? Een gebrek aan sentiment? Anderzijds, je kunt toch niet alles bijhouden? Ik krijg het vooral warm, als ik naar de gezichtjes van mijn kinderen kijk, niet naar hun verstofte creaties.

Herinneringsdoos

Misschien moet ik eens zo’n herinneringsdoos overwegen, voor elk kind één, waar ik dan de belangrijke souvenirs uit hun kindertijd kan instoppen? Daar kunnen ze dan later naar kijken, en zich afvragen waarom ik dat allemaal toch heb bijgehouden. Je zal zien, voor je het weet, puilt die doos ook weer uit, van liefde voor mama. En, oh ja kinderen, als jullie het nest verlaten, mogen jullie dan al die memorabilia meenemen hé. Graag gedaan!

Gastauteur: Elke Vandebroek aka funmomlife

Volg hier de avonturen van Elke en haar familie.

Lees ook:

• Een blik achter de schermen van Instagrammer @Funmomlife
• Met kleine kinderen op vakantie: een goed idee of niet?