Celine

Mama-talk: “Een kleuter z’n maaltijd laten eten kan soms best stresserend zijn, maar ik besef dat het een fase is”

Mama-redactrice Celine werd in augustus 2019 voor het eerst moeder van de überschattige Otis en is in juni 2022 bevallen van haar tweede kindje Mona. Wat dat met haar doet en hoe zij nu als mama in het leven staat, deelt ze in deze column. Van herkenbare paniekaanvalletjes tot dolgelukkige mama-momenten vol verwondering: welkom in de wereld van Celine!

Al bijna zes jaar vertel ik van alles op libelle.be en mama.libelle.be. En dat doe ik als freelancer, wat betekent dat ik vaak van thuis uit werk. De meesten stellen zich dan voor dat ik treurig alleen mijn boterhammen moet opeten zonder collega’s — op twee katten na die enkele sneetjes jonge kaas proberen te stelen. Maar niets is minder waar, want ik vind het belangrijk om m’n middagpauze nuttig te besteden. Door het avondeten op voorhand te maken bijvoorbeeld.

Dat je daar tijd mee wint is een feit. Maar ik doe het vooral omdat ik het niet zie zitten om achter kookpotten te staan terwijl er een baby aan mijn broekspijp trekt omdat ze véél te vroeg naar haar papfles verlangt en al toe is aan een slaapje. Want de dutjes op de opvang zijn korter dan thuis, en omdat het kind FOMO heeft, denk ik. Die lekkere pudding, knutselsessie of een sensorisch momentje met droge pasta in een speelbak, wil ze tenslotte voor geen goud missen.

Ik vind het belangrijk om m’n middagpauze nuttig te besteden. Door het avondeten al op voorhand te maken bijvoorbeeld

En ondertussen komt Otis me om de haverklap vragen om een ander Youtube-filmpje op te zetten. Hij zit nu in een fase dat hij graag naar waterglijbanen kijkt, en geloof het of geloof het niet, er bestaan dus wel degelijk vlogs van mensen die ze uittesten, en waterparken over de hele wereld quoteren. Ter afwisseling kan ik hem plezieren met filmpjes waarin hamsters doorheen een doolhof lopen. “Is dit dan waar ze anno 2023 naar kijken? Wat is er mis met Ketnet of een nostalgische animatiefilm van Disney?”, hoor ik je al zeggen.

Enfin, dat terzijde, je snapt wel dat de maaltijd voorbereiden een cadeautje aan mezelf is. Ik probeer dan gemakkelijkheidshalve zaken voor te schotelen die we allemaal lusten, zelfs al is dat niet meteen de eenvoudigste opdracht. Al zéker niet met een kritische kleuter: “Eikes mama, da’s vies!” Terwijl hij dezelfde ingrediënten twee weken voordien in geen tijd verorberde.

kleuter eten
© Celine Werner

Wat vlees betreft mag het enkel iets met gehakt of een opgevulde kipfellet zijn. En met de groenten waag ik me altijd aan een gok, maar alles wat groen is, is sowieso een no-go. Aardappelen, rijst of pasta’s zijn gelukkig geen probleem, tenzij ze met kaas-, curry- of tomatensaus gemengd worden. Stiekem hoop ik dat andere mama’s en papa’s dit herkenbaar vinden, of heb ik nu een veel te selectieve kleuter? Je kunt je dus wel voorstellen dat boodschappen doen hier geen sinecure is.

Wanneer wij iets ‘speciaals’ eten, ga ik sowieso voor de veilige opties voor Otis: een omelet met een smiley, waarvan de ogen en de neus uit tomaten bestaan, en een glimlach die ik nauwgezet met ketchup getekend heb. En met balletjes met krieken of wortelpuree en worst scoor ik ook altijd. En wanneer we hem écht willen verwennen, gaan we resoluut voor frietjes met kipnuggets, zijn absolute favoriet!

Stiekem hoop ik dat andere mama’s en papa’s dit herkenbaar vinden, of heb ik nu een veel te selectieve kleuter?

Zo nu en dan probeer ik toch wat te rebelleren en schotel ik hem een niet zo geliefde maaltijd voor. Maar tevergeefs. Mijn vierjarige houdt resoluut vol, en mama is eraan voor de moeite. En ik ben absoluut niet het type moeder dat haar kind zonder eten naar bed stuurt, waardoor ik hem uiteindelijk een boke en een potje yoghurt geef. En ja, ik weet dat ik het probleem zo in de hand werk, maar ik ben nu eenmaal geen fan van deze aanpak. You do you and I’ll do me!

Het is wat het is, en ik geloof er sterk in dat dit een fase is waar kleuters langzaam maar zeker uit groeien. De ene wat sneller dan de andere. En ondertussen geniet ik er nog ten volle van dat mijn baby wél nog alles lust. Aan de schattige babyvetjes te zien, soms iets té graag. Want ooit komt er een tijd dat ook zij de rode kool of spruitjes zal verafschuwen.

Welke maaltijden zijn jullie redmiddel thuis?

Nog meer verhalen van Celine:

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van de beste groentips en wooninspiratie!

Partner Content

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."