Mijn verhaal: Kim voedt haar zoon genderneutraal op

‘Roze, spelen met poppen en gevoelig zijn is voorbehouden voor meisjes. Jongens houden van blauw, auto’s en stoerdoenerij.’ Een stelling die steeds meer ouders achterhaald vinden. Zo ook Kim. Zij koos voor haar zoon een genderneutrale opvoeding.

Kim: “Voor mij is het altijd vanzelfsprekend geweest dat ik mijn kind genderneutraal zou opvoeden. Genderneutraal opvoeden is voor mij je kind op zo’n manier opvoeden dat zij/hij kan zijn wie hij/zij wil zijn, zonder de beperkingen die de maatschappij oplegt aan jongens of meisjes. Ik vind het belangrijk dat een kind zich vrij kan ontplooien en zichzelf zonder schaamte durft te uiten.

Ik heb het altijd vreselijk gevonden als iets als typisch ‘meisjes’ of typisch ‘jongens’ bestempeld wordt. Als jong meisje deed ik niets liever dan met de trike in het bos rijden…ook niet echt meisjesachtig :). Een kind moet gewoon alle kansen krijgen om zich te ontplooien en dingen uit te proberen, ongeacht of iets typisch voor jongens of meisjes is. Ik haat de statements ‘komaan, echte jongens huilen niet’ enz… Jongens zijn zeker zo gevoelig, alleen moeten ze leren dit te onderdrukken. Dat is echt niet oké.

Het is OKE om anders te zijn

Wat kleding betreft heb ik nooit gekeken naar het geslacht. Toen mijn zoon klein was, was hij nogal mager. Omdat meisjeskleding meer getailleerd is, kocht ik die. Hij had een hekel aan echte broeken, dus droeg hij leggings omdat die beter zaten. Op een dag vroeg hij of hij de volgende dag een gewone broek aan mocht. ‘Natuurlijk’, reageerde ik, met de vraag ‘Waarom’? Hij vertelde me dat hij op school een opmerking gekregen had. Ik begreep hem, maar heb hem toen duidelijk gemaakt dat het oké is om anders te zijn (ik had toen net knalroze haar). De dag erna is hij gewoon weer met zijn legging naar school gegaan.

Lange lokken en roze kledij

Mijn zoon heeft altijd lang haar gehad. En hij wil het absoluut niet laten knippen! Iedereen die hem niet kent, gaat er wel automatisch van uit dat hij een meisje is, omdat hij lang haar heeft. Hij heeft ook een heel unieke naam, dus mensen kunnen zijn geslacht ook daaruit niet afleiden.

Ook make-up moet kunnen, vind ik. Hij vond het altijd al leuk om zich samen met mama te schminken. In het tweede leerjaar wou hij nagellak op, dus ging hij zo naar school. Een juffrouw wist toen niet beter dan tegen hem te zeggen: ‘Ga je daarmee de speelplaats op? Want dan word je wel gepest!’ Dat maakte me echt boos. Ik heb de juf erover aangesproken en ze zei dat ze het deed om hem te beschermen. Ik heb gezegd dat er ten eerste niks mis mee is, maar doordat zij er iets van zegt, er iets negatiefs van maakt. Als ze niks gezegd had, had hij eventuele opmerkingen zelfs niet gehoord of naast zich neergelegd.

Ik dacht dat het misschien delicater zou worden nu hij in het middelbaar zit, maar nog steeds: lang haar, veel roze kleding, pas nog sneakers gekocht uit de damescollectie,…

Misverstanden

Dat we dit reeds vanaf de geboorte hebben gedaan, maakt ook dat hij ook niet wakker ligt van opmerkingen en niet beïnvloedbaar is. Hij heeft al heel vroeg geleerd om commentaar naast zich neer te leggen. Het enige wat hij vervelend vindt, is als hij op school naar de wc gaat, dat ze hem dan aanstaren, omdat hij naar de jongenstoiletten gaat. Eén juffrouw heeft hem zelfs eens van de wc gestuurd.

Mijn familie kent hem en neemt hem zoals hij is. Ik denk niet dat ze hem anders kennen. Hij is uiteindelijk erg mannelijk in zijn doen, maar heeft zeker de vrouwelijke gevoeligheid en empathie en dat vind ik wel mooi. Bij vreemden is het vaak een ander verhaal. Eigenlijk hoort hij overal ‘juffrouw, dame, meisje,…. ‘ Op kampen wordt hij regelmatig naar de meisjeskleedkamer gestuurd. Ook op de basket waren er, tot zijn eigen plezier, heel wat misverstanden. Als ze wedstrijd hadden, hoorde je altijd wel iemand zeggen ‘ik neem dat meisje’, want helaas worden meisjes als minder goed ingeschat. Niet lang erna hadden ze spijt van hun beslissing. Dat vond hij wel leuk, om een beetje als underdog te starten.

Unieke band

Onze band is enorm hecht en zelfs nu in het middelbaar krijg ik nog steeds knuffels en kussen waar zijn vrienden bij zijn. Hij draagt weliswaar geen leggings meer (past al een tijdje niet meer bij zijn figuur), maar wel joggingbroeken en sinds dit jaar jeans. Maar dan wel damesjeans, want die zijn zachter. Zijn lievelingskleuren zijn roze en paars en zijn haar komt ondertussen tot over de helft van zijn rug.

Ik geloof echt dat, als je een kind van kleins af aan zichzelf laat ontdekken, ze steviger in het leven staan, geen volgers zijn, niet beïnvloedbaar zijn en durven uitkomen voor wie ze zijn. Hij is een uniek persoon en dat vind ik heerlijk om te zien. Ik hoop echt dat dit zo blijft!”

Lees ook:

• Wordt het een jongen of een meisje? Wil jij het weten?
• 9 manieren om je kind aan een flinke portie zelfvertrouwen te helpen
• Juf legt impact pesten uit met appels

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief (onderaan de homepage) om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!