Mijn verhaal: Mama van 3 overwon burn-out en schreef een boek

Sarah van Wolputte (41) mama van drie kinderen (5,8 en 12) kreeg in 2015 een burn-out. Na een lange, moeizame weg kroop ze uit een diep dal én schreef ze het kinderboek ‘Harry’s Wereld’ op zoek naar het vuurtje in jezelf, speciaal voor kinderen en ouders die door een moeilijke periode gaan. Ze vertelt ons haar mooie, kwetsbare verhaal.

Sarah (41): Ik was moe, had spierpijn en blokkades in mijn rug. Aanvankelijk vond ik dat niet zo vreemd: drie kleine kinderen, een drukke baan en een verbouwing…je zou van minder moe worden. Maar ik vond het steeds lastiger om alle ballen in de lucht te houden. Het lukte me gewoon niet meer. Ik sprak er met mijn man over maar hij begreep me niet. Waarom konden andere vrouwen het wel en ik niet? Ik kon die vraag niet beantwoorden. De mooiste Instagramplaatjes die ik dagelijks zag verschijnen hielpen ook al niet. Bovendien was ik in mijn directe omgeving omringd door hoogopgeleide vrouwen die ‘moeiteloos’ carrière en kinderen combineerden.

“Ik durfde een half jaar lang het huis niet meer uit”

Mijn lichamelijke klachten werden steeds erger. Het gevoel te falen, in àlles, werd sterker. Ik kreeg paniekaanvallen, aanvankelijk vooral midden in de nacht maar op een dag kreeg ik in de auto een heel grote paniekaanval. Het was alsof ik buiten mijn lichaam trad. Ik ben in blinde paniek naar huis gereden en durfde daarna een half jaar lang het huis niet meer uit. De huisarts schreef me een zwaar kalmeringsmiddel voor. Maar er had veel meer moeten gebeuren dan het voorschrijven van medicijnen; de oorzaak van mijn problemen werd zo niet aangepakt.

“Niemand zag de ernst van de situatie in”

Aanvankelijk dacht mijn man dat het wel zou overwaaien. Mijn ouders en schoonouders vingen de kinderen op en mijn man hij hield praktisch en financieel de boel draaiende. ‘Herpak jezelf, ik kan dit niet alleen’, zei hij meerdere keren. Maar die woorden maakten het alleen maar erger. Jezelf even herpakken…was het maar zo simpel. Het is zeker geen kwestie van jezelf een schop onder de kont te geven.

“De wetenschap dat ik niet de enige was, was heel belangrijk”

Uiteindelijk heb ik zelf mijn medicijnen afgebouwd; ik wilde uit die roes ontsnappen. Pas na een half jaar viel voor het eerst het woord ‘burn-out’. Via een Facebook kwam ik in contact met lotgenoten. De wetenschap dat ik niet de enige was, die herkenning, was heel fijn en belangrijk. Want die (h)erkenning was er in mijn naaste omgeving niet.

“Ik leefde het leven van een ander, niet dat van mezelf”

Vervolgens ben ik aan mezelf gaan werken. Ik ben een pleaser, wil iedereen blij maken en voor iedereen zorgen. Maar daarbij vergat ik mezelf. Ook had ik een baan in de bedrijfswereld die niet bij mij paste. Ik leefde mijn leven op een manier zoals anderen dat van mij verwachtten, het was een rat-race die ik niet langer volhield. Mijn man legde behoorlijk wat druk op mij. Hij stelde hoge, materiële eisen aan het leven, streefde The American Dream na. Voor mij hoefde het allemaal niet zo. Ik wilde wel parttime werken, maar vooral ook bij mijn kinderen zijn.

“Mijn man heeft een nieuwe vrouw gekregen”

Voor mijn man en mij is het zware periode geweest. We waren sowieso twee totaal verschillende personen en dat is door mijn burn-out nog erger geworden. Je kunt wel stellen dat hij een nieuwe vrouw heeft gekregen. Momenteel zijn we bezig elkaar opnieuw te vinden. Ook mijn man merkt inmiddels dat hij tegen grenzen aanloopt. Hij heeft veel geleerd, de afgelopen jaren. Ik ben hem heel dankbaar dat hij ons er praktisch en financieel doorheen heeft getrokken. Ieder heeft zijn eigen liefdestaal. Hij sloeg dan misschien niet de arm om mij heen, wat ik wel heel erg nodig had, maar zijn inzet is ook waardevol geweest.

“Ik merk vooral bij mijn oudste nog wel eens boosheid”

Tegenwoordig ben ik er nog steeds wel voor mijn omgeving, maar niet meer ten koste van mezelf. En ik doe dingen die echt bij mij passen. Ik heb een boek geschreven waarin ik aan kinderen uitleg wat een burn-out is. Zij hebben namelijk ook heel erg te lijden onder een ouder die dat treft. Mijn kinderen hebben twee maanden bij mijn ouders en schoonouders gelogeerd. Ik kampte ook nog eens met een enorm schuldgevoel vanwege het feit dat ik er al die tijd niet voor ze was, ik belandde in een vicieuze cirkel. Want als het met jou niet goed gaat, gaat het met je kinderen niet goed en als het met je kinderen niet goed gaat, gaat het met jou niet goed. Ik heb heel wat tijd met ze in te halen, daar ben ik nu mee bezig. Ik merk vooral bij mijn oudste nog wel eens boosheid. ‘Het is allemaal de schuld van jouw burn-out’, roept ze dan. Dat is heel moeilijk.

“Ontspanning is echt nodig om gezond te blijven”

Ik ben heel diep gegaan, het masker dat ik droeg is helemaal verdwenen. Ik vertel open over mijn burn-out en merk dat ik daardoor ook heel eerlijke en kwetsbare reacties terugkrijg. Ik wil het taboe rond burn-outs opheffen en mijn boodschap uitdragen. Dat het belangrijk is bijtijds naar de signalen van je lijf te luisteren, bij jezelf te blijven. Ik ben ervan overtuigd dat steeds meer mensen de rust gaan opzoeken middels bijvoorbeeld wandelen, tuinieren of breien. Ontspanning is echt nodig om gezond te blijven.”

‘Harry’s Wereld’, op zoek naar het vuurtje in jezelf.

Sarah besloot een boek te schrijven. Tijdens haar burn-out merkte ze dat er voor kinderen nog maar weinig bestond om hen te informeren over de ziekte. Met het boek ‘Harry’s Wereld’ wil ze daar nu veranderen in brengen. In het boek gaat Harry op avonturentocht met Sarahs drie kinderen en maakt aan de hand van metaforen duidelijk wat mama is overkomen.