Papa-talk: “De smaak van liefde”

Thomas Detombe (36) is journalist, Libelle Mama-columnist en papa van Lucas (4) en Theo (1). Wat het jonge vaderschap met hem en zijn leven doet, schrijft hij voor jullie openhartig en onverbloemd neer.

Sinds een goeie week weigert Theo melk uit de borst. “Hij wil niet meer”, stamelt Emma lichtjes verbijsterd. Troost zoekt hij tegenwoordig elders dan aan mama’s boezem. Na 15 maanden borstvoeding is dat geen onverwachte gebeurtenis. Toch worstelt Emma ermee.

Alweer iets wat onherroepelijk voorbij is. Want zonder ongelukjes houden we het bij twee kinderen.

“Alweer iets wat onherroepelijk voorbij is.”

In tegenstelling tot mezelf is Emma niet weemoedig aangelegd. Ergens in haar ouderlijk huis hangt de ingekaderde wijsheid ‘Don’t cry because it’s over. Smile because it happened’. Ik begrijp en waardeer de positieve insteek van die boodschap. Toch vind ik dat je ook mag rouwen. Zeker over het einde van een intiem wonder zoals borstvoeding.

Doe maar, schat.

Bij Lucas liep project moedermelk al na drie weken vast. Hij bleek veel gulziger dan waarop Emma’s borsten berekend waren. Binnen de kortste keren overal kloven, elke keer pijn en anticipatiestress rond het volgende voedingsmoment. Of beter: foltermoment.
De flesjes kwamen letterlijk als een verlossing. Maar het deed Emma ook twijfelen aan zichzelf. Heb ik gefaald als moeder? Waarom kan ik mijn kind niet geven wat het nodig heeft? Hoe is het mogelijk dat iets zo natuurlijks, zo veel pijn doet?

“Na de mislukte borstvoeding bij Lucas twijfelde Emma aan zichzelf: heb ik gefaald als moeder?”

Gelukkig was Theo een ander verhaal. Onze verwachtingen lagen lager, we vroegen sneller hulp en onze jongste dronk met meer mededogen. Voor we het goed beseften, waren we één maand verder in een verhaal dat er bijna vijftien zou duren.

Die hele periode had Emma een streepje (scheutje?) voor op mij. Hoe vaak probeerde ik Theo te troosten bij onverklaarbaar verdriet, waarna dat verdriet helemaal niet onverklaarbaar bleek te zijn. Hij had gewoon honger. Hoe vaak dook hij bliksemsnel van de vaderlijke schoot als Emma de kamer binnenwandelende? En maar schreeuwen voor het vaderland. Alsof hij wilde ontsnappen uit de klauwen van zijn bloedeigen beul.

“De crème fraîche-machine is weer daar”, plaagde oma haar dochter soms. In die uitspraak klonk een zekere onmacht door. In haar tijd en omgeving gaven mama’s zelden borstvoeding, zij dus ook niet. Soms is iets al voorbij nog voor je de kans kreeg om het te proberen.

“Hoe vaak probeerde ik Theo te troosten bij onverklaarbaar verdriet, waarna bleek dat hij gewoon honger had.”

Ik begrijp Emma haar droefheid. Alhoewel. Als man zal ik het vermoedelijk nooit helemaal begrijpen. Wat een kind aan je borst betekent. Hoe dat je verbindt met duizenden moeders vóór je, en hopelijk na je. Hoe je op eigen kracht je kind grootbrengt en je lichaam blindelings weet wat hij wil.

Hoe hij na het aanhappen de ogen sluit en weer opent en Emma vervolgens bodemloos diep aankijkt. Op die momenten stond er werkelijk niets tussen hen in. Geen ochtendhumeur of vieze pamper. Geen agenda of enige vorm van tijdsdruk. Zo innig vastgeklonken, zo intiem verbonden, verdwijnt elke wereldse reserve en is er alleen nog moederschap in zijn puurste vorm.

“Zo innig vastgeklonken is er alleen nog moederschap in zijn puurste vorm.”

Ik was vijftien maanden lang een even verwonderde als dankbare getuige. In die mate dat het definitieve einde van haar borstvoeding zelfs voor mij aanvoelt als een verlies.

Wat jammer dat Theo hieraan geen enkele herinnering zal overhouden. Maar hij heeft het ongetwijfeld wel geproefd. De smaak van liefde.

MEER COLUMNS VAN THOMAS:

• Papa-talk: “Soms kun je alleen maar proberen om niet te lachen. En als je toch lacht, met je hand voor je mond zo boos mogelijk proberen te kijken.”
• Papa-talk: “Onze zoon Theo, de onverschrokkene”
• Papa-talk: “Ik bewonder gezinnen die een verre reis maken, maar voor ons zijn de West-Vlaamse polders prima!”

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief (onderaan de homepage) om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!