Thomas
Papa-talk: “Lucas is sociaal-emotioneel te jong om een klas over te slaan. Maar blijven zitten is ook moeilijk.”
Thomas Detombe (36) is journalist, Libelle Mama-columnist en papa van Lucas (4) en Theo (1). Wat het jonge vaderschap met hem en zijn leven doet, schrijft hij voor jullie openhartig en onverbloemd neer.
“Wanneer begint de krokusvakantie?”, vraagt Lucas me maandagochtend 9 januari. Ik vertel hoe ook ik soms opkijk tegen een eerste werkdag. Gelukkig valt iets waarin je geen zin hebt meestal beter mee dan gevreesd.
Mijn uitleg maakt weinig indruk. “School is écht, écht saai! En het duurt zo lang.” Hij meent er elk woord van. Ik kan hem overtuigen om de schoolpoort – als allerlaatste – binnen te lopen. Maar de tranen staan hem in de ogen.
Als papa kijk ik zo onbevangen mogelijk naar Lucas. Ik probeer zijn weerstand te normaliseren. Want welk kind gaat altijd graag naar school? Anderzijds komt diezelfde weerstand steeds terug. Dat is niet zo vreemd. We weten dat hij als hoogbegaafde kleuter enorm veel uitdaging nodig heeft. Vindt hij die voldoende in de klas?
“Vindt Lucas als hoogbegaafde kleuter voldoende uitdaging in de klas?”
Thuis amuseert hij zich met ingewikkelde LEGO-bouwplannen, letters, cijfers, een spelletje dammen, enzovoort. Hij vraagt me hoe dat ook weeral zat met mensapen en waarom we vandaag geen staart meer hebben. Of waarom we op wapenstilstand vlees eten? Dat is toch oorlog tegen de dieren?
Al die vragen verdienen een even helder als geruststellend antwoord. Je kunt zijn kennishonger onmogelijk negeren, maar je mag ook niet vergeten dat hij nog ‘maar’ een jongen is van vier. En sommige jongens weten meer dan ze eigenlijk aankunnen.
Als we te eerlijk antwoorden wordt hij bang en volgen er nieuwe, nog delicatere vragen. Als we niet of ontwijkend antwoorden, wordt hij onrustig en stort hij zich op eten of zijn kleine broer. Onrustig wordt hij ook als we zijn brein vergeten prikkelen met wat het 12 uur per dag nodig heeft: raadsels, logica-spelletjes, sportieve uitdaging, een verhaal over de oertijd,… In één woord: input.
“Je kunt zijn kennishonger onmogelijk negeren, maar je mag ook niet vergeten dat hij nog ‘maar’ een jongen is van vier.”
“Jouw hoofdje werkt wat sneller dan dat van andere kindjes”, zeggen we soms. “Daarom krijg je in de klas aparte opdrachtjes op woensdag.” Hij knikt en vraagt onmiddellijk wanneer we nu eindelijk de Mechelse Romboutstoren zullen beklimmen. Een onverzadigbaar hoofd in permanente overdrive: lijkt me vermoeiend.
Vanuit die onverzadigbaarheid kan ik me voorstellen dat hij het vaak ‘saai’ vindt in de klas. Nochtans zien zijn juffen een blije jongen. Klasgenoten vinden hem leuk, iedereen houdt van zijn show en veel te volwassen uitspraken. En toch: “Papa, ik wil niet naar school.”
Thuis vullen (groot)ouders, familie, vrienden, babysits en andere betrokkenen zijn hoofdje. Tweewekelijks sturen we hem naar een speciaal ‘triggergroepje’ voor hoogbegaafde kinderen. Daar leert hij in kleine groepjes over het leefgebied van ijsberen en over de asteroïde die het dino-tijdperk beëindigde.
Op school doen ze hard hun best om zijn honger te stillen. Anderzijds deelt hij de aandacht van een paar juffen met 26 andere kleuters. En elk van hen heeft specifieke wensen en zorgnoden.
Springen naar de derde kleuterklas? “Daar is Lucas sociaal-emotioneel te jong voor”, vertrouwde zijn zorgjuf ons toe. We waren het met haar eens. Maar blijven zitten is ook moeilijk. Aan alles merk je dat hij wil leren lezen en schrijven. Hoe stellen we dat nog anderhalf jaar uit zonder hem dagelijks naar school te moeten sleuren bij gebrek aan een prikkelend perspectief?
“Aan alles merk je dat hij wil leren lezen en schrijven. Hoe stellen we dat nog anderhalf jaar uit?”
Hoogbegaafdheid is een complexe uitdaging waarbij je onvermijdelijk botst op limieten. Zowel thuis als op school schipperen we tussen grenzen aanvaarden en grenzen verleggen. Ik hoop dat ons bootje klaar is voor een woelige zee.
MEER COLUMNS VAN THOMAS:
- Papa-talk: “Bij irritatie werkt knuffelen altijd, tegen je gevoel of slechte humeur in”
- Papa-talk: “Ik word eindelijk de papa die ik wilde zijn.”
- Papa-talk: “Arme zonen! Hopelijk hebben ze nog een moeder ook“
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief (onderaan de homepage) om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!