Thomas Detombe (36) is journalist, Libelle Mama-columnist en papa van Lucas (4) en Theo (1). Wat het jonge vaderschap met hem en zijn leven doet, schrijft hij voor jullie openhartig en onverbloemd neer.
De laatste jaren volgen Emma en ikzelf steeds minder het (wereld)nieuws. Zelfbescherming, wellicht. Als we toch nog eens afstemmen op het journaal, voel ik soms de aandrang tot een hoogst ongepaste bulderlach.
Hoofdpunt één: asielzoekers slapen op straat. Hoofdpunt twee: oorlog. Hoofdpunt drie: kinderen onder het puin in Turkije. Hoofdpunt vier: het klimaat gaat naar de hel. Sorry, maar zoveel slecht nieuws werkt bij mij zoals wiskunde. Negatief plus negatief wordt opnieuw positief. Is dat raar?
Het nieuws? Soms voel ik de aandrang tot een ongepaste bulderlach.
Toen Lucas me gisteren vroeg wat ‘het nieuws’ is, kreeg ik het benauwd. Of ik vertelde hem dat er (meestal) alleen slecht nieuws is: aardbevingen, begrotingstekorten en andere rampen. Of ik vertelde iets over het aanstaande carnavalsfeest en de opening van een nieuwe speeltuin. In een parallel universum, of in het gemeenteblad, zijn die twee laatste gebeurtenissen immers ook ‘nieuws’.
Gelukkig bestaat er ook een tussenweg. ‘Nieuws is als er iets gebeurt wat voor iedereen belangrijk is’, legde ik uit. ‘Goed of slecht.’ Hij begreep verrassend snel wat ik bedoelde. ‘Dus de roofvogel en dode kippen bij oma waren geen nieuws?’
‘Nee, Inderdaad. Wat daar gebeurde was alleen belangrijk voor ons, vooral voor oma en opa eigenlijk.’ Hij knikte, twijfelde en repliceerde: ‘Oma, opa en wij: dat zijn toch al redelijk veel mensen?’
‘Ja, misschien heb je gelijk, antwoordde ik. ‘Wat is er nog allemaal nieuws’, wilde hij weten. Ik wist dat elk voorbeeld nevenvragen en nieuwe voorbeelden zou uitlokken. Dus stelde ik een evenwichtig lijstje samen: ‘Dat de huizen duurder worden, is nieuws. Of dat er meer elektrische auto’s zijn. En dat de lente elk jaar vroeger komt.’
‘Charlotte (een vriendinnetje) heeft een konijn’, vulde hij aan. ‘Dat is ook nieuws!’ Het deed me lachen. Wat een héérlijke roze bril. Lucas creëert zijn eigen waarheid, volgens zijn regels. Net zoals Emma en ik dat doen door nieuwsuitzendingen over te slaan.
‘Charlotte heeft een konijn, dat is ook nieuws!´ Wat een héérlijke roze bril.
Maar dan volgt een harde landing: ‘Zijn er hier ook aardbevingen, papa?’ Verdorie. Waar heeft hij dat vandaan? Ik leg hem uit dat wij geluk hebben met aardbevingen, in tegenstelling tot mensen in verre landen. Met die samenvatting neemt hij voorlopig vrede.
Toch blijven zijn vragen nog lang nazinderen. Welke zal ik later eerlijk beantwoorden? En hoe dan? Ik wil zijn wereld niet onttoveren. Voorlopig begrijpt hij ‘oorlog’ als ruziemaken, zoals je ook ruziemaakt met je broer of je beste vriend. Een beetje roepen en elkaar bij de haren grijpen. Waarna alles wordt bijgelegd met een hand en een aai. En hupla, je kunt weer verder.
Op een dag zal de ongefilterde waarheid Lucas en Theo bereiken. Of misschien wonen we vóór dat moment in een bos tussen de dieren. Zonder wifi. Dan wordt elk gespot konijn onbetwistbaar het eerste hoofdpunt.
Meer columns van Thomas:
- Papa-talk: “Kinderen zijn per definitie onschuldig, maar kunnen elkaar wél de duvel aandoen”
- Papa-talk: “Er knaagt een zwart gevoel dat ik maar al te goed ken”
- Papa-talk: “Lucas is sociaal-emotioneel te jong om een klas over te slaan. Maar blijven zitten is ook moeilijk.”
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief (onderaan de homepage) om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!