Papa-talk: “Na vier dagen vakantie zie ik de jongens terug. ‘Heb je mij gemist, papa?’”

Thomas Detombe (37) is journalist, Libelle Mama-columnist en papa van Lucas (5) en Theo (2). Wat het jonge vaderschap met hem en zijn leven doet, schrijft hij voor jullie openhartig en onverbloemd neer.

Wij zijn vrienden voor het leven, hé Theo? Lucas omhelst zijn kleine broer innig. Ze stralen allebei.

Dat wondermooie moment ging aan me voorbij, want ik was op fietsvakantie. Gelukkig vereeuwigde Emma het op foto. Zo kan ik me er toch iets bij voorstellen.

Vier dagen fietsen met m’n beste vrienden was een project waarover ik maandenlang fantaseerde. Samen onderweg, het avontuur, ’s avonds napraten op een van de tussenstops. Heerlijk eenvoudig. Eenvoudigweg heerlijk.

We fietsten van Luxemburg tot diep in de Vogezen, of dat was althans het plan. Want net voor ons vertrek werd ik ziek. Dus pikte ik een dag later aan in Metz; de studentenstad met de majestueuze kathedraal en het smakeloze bier.

Terwijl m’n fietsbuddy’s vochten tegen weer en wind – je bent een flandrien of niet – zat ik bij kapper. Deed ik boodschappen. Genoot ik van het weidse landschap. Of dronk ik een koffie in een van de talloze kleine bakkerijtjes op de route.

Zelf fietsen lukte pas de laatste dag. Zo werd het ook voor mij nog een fietsvakantie. Samen overwonnen we de hoogste berg van de Vogezen. Afzien, maar het loonde. Op de top wachtte verse soep en een adembenemend vergezicht. Het café waar we de soep lepelden, heette ‘La vue des Alpes.’ Geen letter van gelogen!

Met vrienden onderweg zijn is hemels. Er is geen dwingende agenda, je rijdt van punt a naar b. Dan avondeten, een wandeling door het dorp en bed in. De dag erop opnieuw. Heerlijk eenvoudig. Eenvoudigweg heerlijk.

Toch miste ik Emma en de jongens, zeker naar het einde toe. De voorlaatste dag deelde Emma de foto van het broedermoment. Ik zag het beeld en probeerde Lucas zijn woorden te proeven: ‘Wij zijn vrienden voor het leven, Theo.’

Dat wens ik hen inderdaad toe. Vrienden voor het leven waarmee je op avontuur kan. Op fietsreis, Ibiza-trip of surfkamp: het maakt niet uit. Zolang de vriendschap maar gloeit en bloeit.

Als die vriend of vriendin bloedverwanten zijn, is dat mooi meegenomen. Al hoeft het niet. Misschien blijft een broer wel altijd eerst een broer. Zoals je moeder ook nooit helemaal je ‘beste vriendin’ kan zijn. Daarvoor is de relatie te onvoorwaardelijk, en zo werkt vriendschap meestal niet.

Deze ochtend zag ik Lucas na vier dagen terug. Hij vroeg of ik hem gemist had. Ja, dat had ik zeker. Mijn bevestiging bracht licht in zijn grijsgroene blik. ‘Binnen 10 jaar keren we allemaal samen terug naar diezelfde hoge berg in Frankrijk’, beloofde ik. ‘Dan fietsen we hem samen op’

‘Ben ik dan eerst boven, papa?’

Nog meer verhalen van Thomas:

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van de beste groentips en wooninspiratie!