Mijn verhaal: Wannes maakte een plaat voor zijn overleden zoontje Foss

Wannes Beernaert bracht net zijn debuutplaat ‘Floss’ uit, een eerbetoon aan zijn zoontje Foss die een jaar geleden in zijn slaap overleed. “Na het verlies van Foss kon ik niets anders dan muziek maken.”

Wannes Beernaert, die je misschien nog kent van The Voice 2019, maakte een plaat voor zijn overleden zoontje Foss. Redactrice Leila luisterde vol overgave, naar zijn plaat en zijn verhaal. En dat laat haar niet los.

Leila: “Ik startte met het nummer ‘Fly Young Bird‘ waarover Wannes en zijn vriendin Julie getuigden tijdens de Warmste Week vorig jaar. De ontroering, maar tegelijkertijd de kracht en intensiteit die Wannes en zijn muziek uitademen, laten me sindsdien niet meer los. Ik werd heel erg geraakt door zijn verhaal en draai zijn plaat intussen grijs. Een heel oprechte aanrader is dit.”

Enkele dagen na de dood van Foss dook je al je muziekstudio in.

Wannes: “Dat was sterker dan mezelf. Ik was eigenlijk net daarvoor opnieuw beginnen repeteren met de bandleden van Ben Cane. En dat eerste weekend na het verlies van Foss kon ik niets anders dan muziek maken. Het nummer ‘Fly Young Bird’ stroomde er toen bijna vanzelf uit.”

“Na het verlies van Foss kon ik twee dingen doen. Ik kon me volledig laten gaan en helemaal vast komen te zitten in een zwart gat. Of ik kon doen waar ik van droomde: muziek maken en stilaan weer het licht aan het einde van de tunnel zien.”

Is muziek maken therapie voor jou?

“Dat denk ik wel ja. Dankzij ‘Fly Young Bird’ wist ik weer goed hoe belangrijk muziek maken voor me is. Zeker op zo’n heftig moment in mijn leven. Ik kon toen twee dingen doen. Ik kon me volledig laten gaan en helemaal vast komen te zitten in een zwart gat. Of ik kon doen waar ik van droomde: muziek maken en stilaan weer het licht aan het einde van de tunnel zien.  Ik heb toen gelukkig voor dat tweede gekozen.

“Het maken van deze plaat liep gelijk met mijn verwerking en groei als mens.”

“Ik startte een nieuw soloproject The Grand RazoO, en de plaat ‘Floss’ (een samensmelting van Foss en loss, nvdr) groeide sindsdien tot wat het vandaag is. Het maken van deze plaat liep dan ook gelijk met mijn verwerking en groei als mens. Stap voor stap ontmoette ik de juiste mensen, alsof het zo had moeten zijn. En we kwamen samen tot de juiste melodieën en nummers, een wisselwerking waar ik heel veel kracht en energie uit putte.”

“Ik wil laten zien, horen en voelen dat zelfs in de grootste miserie er altijd wel iets vanbinnen zit dat je kan drijven.”

Dat klinkt als een heftig jaar?

“Dat was het ook. Het was een heel heftig jaar. Maar tegelijkertijd bracht het voorbije jaar ook een soort van vreugde tussen al die zwaarte en al dat verdriet. Ik keek telkens opnieuw uit naar een nieuw schrijfweekend, daarna naar de eerste opnames en nu, een jaar later, naar een bizar soort climax. Deze plaat komt precies een jaar na het verlies van Foss uit.

“Tussen alle zwaarte en het verdriet, probeer ik in deze plaat én in mijn leven ook vooruit te kijken.”

Hoewel Foss in elk nummer zit, vond ik het wel belangrijk om het niet enkel over het verdriet en de pijn te hebben. Er zit ook toekomst en een lichtpunt in. Foss beheerst deze plaat, net zoals hij ook heel aanwezig blijft in ons leven. Maar naast de zwaarte en het verdriet probeer ik in deze plaat én in mijn leven ook vooruit te kijken.

En dat is meteen ook wat ik hoop met deze plaat teweeg te brengen. Ik wil laten zien, horen en voelen dat zelfs in de grootste miserie er altijd wel iets vanbinnen zit dat je kan drijven.“

De muziek van The Grand RazoO zit boordevol gevoel en komt echt binnen. Is dit een andere manier van muziek maken dan wat je daarvoor deed?

“Sinds de dood van Foss is ons hele leven zoveel intenser geworden. De dalen zijn groter, maar de pieken ook.”

“Oh ja. Het is zoveel intenser. Alles eraan. Het maken ervan, het spelen, het luisteren, de release. Maar dat is het echte leven ook. Sinds de dood van Foss is ons hele leven zoveel intenser geworden. En bewuster. Er zijn veel meer dalen én pieken. Ik heb het voorbije jaar zo’n intens verdriet gevoeld, maar ik ben ook al veel gelukkiger geweest dan dat ik ooit was. En dat is met deze muziek zeker ook zo.

Een maand geleden werden jullie opnieuw fiere ouders, van een prachtige dochter Pippa. Hoe voelt dat?

“Tussen alle emoties die we de afgelopen weken hebben gevoeld, is het toch altijd het geluk dat overheerst.”

“Pippa is ons grote geluk, maar tegelijk heeft haar nieuwe, prille leven ook een heel dubbele bijklank, natuurlijk. Dat is niet altijd gemakkelijk. En toch, tussen alle emoties die we de afgelopen weken hebben gevoeld, is het toch altijd het geluk dat overheerst.

Ook Seb, onze oudste van 3,5 jaar doet het heel goed. Het verlies van zijn babybroer heeft ook op hem een hele impact gehad. En tegelijk was het vaak hij die ons erdoorheen hielp. Ik heb oprecht zo veel aan hem gehad.

Als volwassene sta je vaak echt te kijken van hoe kinderen met zo’n verdriet omgaan en ik heb het gevoel dat we er veel van kunnen leren. Seb gaat het verdriet niet uit de weg, dat hebben wij ook nooit voor hem gedaan. We zijn van bij het begin heel eerlijk en open tegen hem geweest.

Hij kan het verdriet soms heel intens voelen en er open over praten. Maar dan opeens lijkt hij dat schuifje vol verdriet weer even dicht te schuiven en gaat hij verder met andere dingen. Echt straf om te zien.”

En hoe gaat het nu, een jaar later, met jou?

“Het gaat goed (aarzelt), denk ik. Al denk ik ook wel dat ik het heel goed kan wegsteken. En ik ben ook te veel bezig met van alles om echt te weten hoe het met me gaat. Misschien moet ik daar maar eens werk van maken. De tijd nemen om te voelen hoe het echt met me is. Want al mijn bezigheden en mijn muziek zijn soms ook een valkuil voor me.”

Floss – The Grand RazoO produced by Mattias Stynen

Meer verhalen

• Mijn verhaal: het zoontje van Jessica werd op een ochtend doof wakker
• Mijn verhaal: Judith gooide haar leven helemaal om na de dood van haar zoontje
• Mijn verhaal: zwanger zijn na verlies, ik wist niet dat het zo moeilijk was