Bijna Moederdag! Dé dag waarop mama’s collectief smelten voor prachtige zelfgemaakte armbandjes en met acrylverf versierde bloempotten. Ter ere van alle mama’s, zetten we graag enkele sterke mama’s met een bijzonder verhaal in de bloemetjes. Want hé jij daar, wensmama, pleegmama, zorgmama, adoptiemama, plusmama of (bewust) alleenstaande mama… Zelfs al heb je niet elke dag het gevoel alle ballen in de lucht te houden, je bent goed bezig!

Wie is Annelien Coorevits?

• Mama van Elena (12) en Luís (8)
• Won in 2007 Miss België en bouwde daarna een mediacarrière uit. Zo was ze jarenlang een van de presentatoren van Temptation Island en doet nu regelmatig tv-opdrachten. Ze was afgelopen seizoen te zien in Over de Oceaan & neemt volgend seizoen deel aan De Slimste Mens ter Wereld
• Heeft sinds 2020 haar eigen fashionlabel ‘AC by Annelien Coorevits‘

View this post on Instagram

A post shared by Annelien Coorevits (@anneliencoorevits)

Bijna Moederdag, alvast proficiat! Hoe vier jij Moederdag?

“Ik heb geen grote verwachtingen. Ik word natuurlijk graag in de watten gelegd, maar een tekening of knutselwerkje is voldoende voor mij. Elena heeft mij een paar jaar geleden ontbijt op bed proberen te maken, maar toen ik aangebrande eieren voorgeschoteld kreeg, heb ik toch maar beslist dat ik het haar eerst zou leren. We lachen er nu nog soms mee. Naast ons eigen gezinsmomentje, ga ik ook jaarlijks naar mijn moeder. Ik kom uit een nest van vier kinderen. Pas nu ik zelf kinderen heb, besef ik wat voor een zware job dat moet geweest zijn voor mijn moeder: ze werkte voltijds, zorgde iedere dag voor vers eten op tafel, was er voor ons… We zetten haar graag in de bloemetjes.

Moeders zijn zo ontzettend belangrijk. Ik wil geen mannen schofferen, maar in de meeste gezinnen is het vaak toch nog de vrouw die het grootste deel van de zorgtaken voor haar rekening neemt en de mentale last op haar schouders draagt. Mama’s mogen daarom zeker op zo’n dag nog eens extra hard verwend worden.”

Heb jij zelf een goede band met je mama?

“Absoluut. Ik vind familie heel belangrijk. Mijn mama woont in Ieper en ikzelf in het Gentse, dus ik zie haar minder frequent dan vroeger. Maar ze komt regelmatig – op woensdagnamiddagen bijvoorbeeld – eens langs. Verder heb ik samen met haar en mijn broer en zussen een Whatsapp-groepje ‘Viva la mama’ waar we dagelijks gebruik van maken. We hangen enorm sterk aan elkaar, mijn broer en zussen zijn mijn beste vrienden. Er is elke dag wel iets dat we met elkaar willen delen.”

Je was zelf heel jong mama. Was dat een bewuste keuze?

“Ik heb mijzelf weleens de vraag gesteld of de klassieke volgorde niet beter was geweest: eerst carrière, dan kindjes. Ik ben nu 37 en voel extra druk om het goed te doen op het werk en genoeg te verdienen, mijn carrière is later gestart. Tegelijkertijd ben ik blij dat ik een jonge mama ben, en ben ik ervan overtuigd dat Elena en Luís daar later ook de voordelen van zullen inzien.

Ik was 23 toen ik zwanger raakte van Elena. Dat was iets sneller dan verwacht omdat we van veel vrienden hoorden dat we toch wel anderhalf jaar of twee jaar moesten tellen voor het zou lukken. Bij ons was het vrijwel meteen prijs. Ik was hoogzwanger toen ik mijn thesis verdedigde, en toen mjin medestudenten jobs gingen zoeken, bleef ik initieel thuis om voor Elena te zorgen. Ik had wel wat tv-werk ertussen, maar zorgde dat ik het goed kon combineren. Een fulltime job erbij zou onmogelijk geweest zijn.

Elena was 8 maanden toen ze voor het eerst naar de crèche ging. Ik weet nog dat ik toen heel opgelucht was, eindelijk tijd om andere dingen te doen. Bovendien was ze een huilbaby, dat was ontzettend zwaar. Al na een paar weken zat ik er compleet door als gevolg van het slaaptekort: mijn lichaam begon te blokkeren, ik voelde me niet goed, ik had druk op mijn borst… Ik had schrik dat ik een postnatale depressie had, maar dat bleek niet het geval. Ik was gewoon op dat door dat slaaptekort.

We hebben even een au pair gehad, maar ik had er moeite mee dat iemand anders de zorgtaken overnam. Toen Elena op een keer naar haar kroop in plaats van naar mij, besloot ik dat het niets voor mij was. Daarna hebben we wel nog regelmatig een babysit ingeschakeld om tijdens de nachten over te nemen. Dat slaaptekort in combinatie met de hormonen die door je lijf gieren: zonder enige vorm van hulp was het mij niet gelukt.”

Je hebt het overleefd. En na vier jaar was Luís er.

“Opnieuw een huilbaby. Bovendien was hij vaak ziek, ik heb regelmatig met hem in het ziekenhuis gezeten. Ik had vooraf een idyllisch beeld over kinderen en wilde een klein leeftijdsverschil tussen de twee, maar ik had die pauze van vier jaar echt nodig. Ik kon er niet aan denken toen Elena één was om al terug zwanger te worden. Olivier (Olivier Deschacht, Anneliens ex-man, red.) was bovendien veel van huis. Ik stond in voor de zorg voor de kinderen en het huishouden, mensen onderschatten hoe zwaar zo’n taak voor één persoon is.“

Ondertussen ben je gescheiden en heb je een drukke carrière. Een hele switch?

“Over die scheiding kan ik me nog steeds schuldig voelen, het voelde als falen. Ik heb mij zo vaak schuldig gevoeld ten opzichte van de kinderen. We hebben een week-om-week-regeling. Ik kan mij nog perfect herinneren hoe ik die eerste week zonder kinderen de muren opliep. Zetel in, zetel uit, bad laten lopen, toch weer bad uit… Ik wist met mijzelf geen blijf. Ik ben een huiselijk en zorgend type, opeens moest ik terug alleen voor mezelf zorgen. Ik vond en vind het vreselijk om mijn kinderen een week te moeten missen.

Ik werk inderdaad hard. Omdat ik zelfstandige ben, probeer ik zoveel mogelijk te werken in de weken dat de kinderen niet bij mij zijn, zodat ik veel tijd met hen kan spenderen als ze er wel zijn. Als ik toch werk, gebeurt dat vaak van thuis uit. Zo ben ik er wel. En als ik naar de showroom moet, kunnen ze perfect mee. Ik wil hen de aandacht geven die ze nodig hebben.”

Zie je dat laatste als een voordeel aan alleenstaande mama zijn?

“Het is misschien een klein voordeel. Na al die jaren begin ik de voordelen te zien. Natuurlijk is het na een drukke werkdag weleens fijn dat ik niet hoef te koken of moet helpen bij het huiswerk, maar dat ik gewoon een pizza voor mezelf in de oven kan schuiven. Of ik kan nu op die kinderloze avonden meer dingen doen waar ik zelf energie uit haal: gaan eten met een vriendin bijvoorbeeld. Maar de voordelen wegen nog steeds niet op tegen de nadelen. Ik vind die scheiding het ergst voor de kinderen: zij moeten schipperen tussen verschillende huishoudens, hun ouders zijn uit elkaar.

Ik wil ook heel bewust geen derde kind om die reden. Ik wil geen kinderen van verschillende vaders. Begrijp me niet verkeerd, ik oordeel niet: ik zie vriendinnen bij wie dat prima werkt. Maar voor mezelf heb ik besloten dat ik het niet wil. Er is bovendien geen ruimte nu voor een extra kind. Ik heb twee gelukkige en gezonde kinderen, ik voel mij compleet.”

Ben je veel bezig met opvoeden?

“Heel zeker. Ik vind het belangrijk om de juiste normen en waarden mee te geven. Ik wil ook dat mijn kinderen zelf leren om op hun eigen benen te staan. Ze krijgen van mij kleine taken: zelf de was wegleggen of de ontbijttafel klaarzetten bijvoorbeeld. Ik heb dat vroeger ook moeten doen, en dat wil ik ook doorgeven. En dat geldt zowel voor Elena als Luís, mannen moeten ook op hun eigen benen kunnen staan.

Uiteraard is er ook veel ruimte voor plezier. We spelen regelmatig Backgammon samen of ik zet muziek op en we dansen samen door de woonkamer. Het is een mix.”

Dat klinkt als een fantastische mama!

“Dankjewel. Ik vind mijzelf een goede moeder en ik durf dat ook te benoemen. Ik zorg voor een warme thuis voor de kinderen, zet gezond eten op tafel, ik zorg dat ze op tijd in bed liggen, geef hen de nodige waarden mee en doe af en toe een leuke uitstap met hen. Ik geloof oprecht dat ik niet meer kan doen als ouder.

Vaak praat ik met vriendinnen over de kinderen en over opvoeding. Straffen, kan dat nog of niet meer? En hoe pak je dat dan aan? En wat is nu de beste opvoeding? Elke leeftijd heeft zijn eigen uitdaging. Maar eigenlijk merk ik steeds hetzelfde: heel wat mama’s zijn zo streng voor zichzelf, terwijl ze het allemaal prima doen en ook maar gewoon hun buikgevoel volgen.”

Heb je nog tips voor andere mama’s?

“Ik had het zelf moeilijk met tips, ik zou vooral luisteren naar je eigen moedergevoel, dat zegt meestal wel wat het best is. En als ik dan toch een tip zou geven, zou ik zeggen dat je zeker hulp mag aanvaarden. Toen ik het zo moeilijk had met die gebroken nachten heb ik iemand van Kind & Gezin in vertrouwen genomen, een hele lieve vrouw die me heel gerichte tips kon geven. En je kunt kraamzorg inroepen, dan komen mensen aan huis om te helpen met het huishouden en de zorg voor je kindje. Ik heb daar zelf nooit beroep op gedaan, maar als ik de tijd kon terugdraaien, zou ik het wel doen. En als je eens een dagje eruit wilt, is het echt geen schande om iemand in te schakelen om even op te passen. Een wandeling, een dagje wellness of simpelweg wat slapen… Het kan onbeschrijfelijk veel doen.”

Heb je nog een boodschap voor andere mama’s op moederdag?

“Ik wil mijn eigen mama in de bloemetjes zetten, want zij heeft het toch maar allemaal mooi geflikt. En aan alle onzekere mama’s zou ik nog willen zeggen: we doen allemaal maar ons best, en dat is voldoende. We mogen trots zijn op onszelf en wees maar zeker dat ook jij een goede mama bent!”

Meer verhalen van mama’s:

• Elisabeth Lucie Baeten: “Zo jammer dat we allemaal op ons eiland moederen. Die eerste weken en maanden kunnen verdomd eenzaam zijn”
• Mama Sara: “Een kind met een beperking is een langdurig rouwproces: je botst telkens op dingen die hij niet kan”
• Margots zoontje overleed aan kanker: “We kregen geen prognose, geen percentage overlevingskansen. Misschien omdat het er te slecht uitzag”

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief (onderaan de homepage) om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!