mamagetuigenis

"De geboorte van mijn zoontje werd overschaduwd door een groot verdriet"

"Vier kinderen druk? Ik geef plezier en geluk voorrang op mijn huishouden"

“Na mijn eerste zwangerschap was er een roze wolk, de tweede keer kreeg ik een postnatale depressie en PTSS”

"Als ik mama's zie groeien in hun rol en zelfzeker zie worden, maakt me dat zelf ook gelukkig"

"Ik had al een draagmoeder en een eicel, maar de ethische commissie besliste er anders over"

"Ik twijfel of ik ooit klaar ga zijn voor het moederschap, een kind zet je wereld zo op zijn kop"

"Een kind met een beperking is een langdurig rouwproces: je botst telkens op dingen die hij niet kan"

Pleegmama Cato: "Op een moment kan Lena terug naar haar mama gaan, dus we moeten van dag tot dag leven"

Wensmama An: "Ik heb twaalf jaar moeten wachten, maar ik ben ervan overtuigd dat ik een rustigere mama ben nu"

Adoptie- en zorgmama Sofie: “Vergeet wensouders niet op Moederdag, dúrf hen een kaartje te sturen”

Mama Annelien Coorevits: "Huilbaby's zijn onbeschrijfelijk zwaar. Na een paar weken zat ik er compleet onderdoor"

"Onze agenda werd bepaald door Isabelles cyclus. Soms doet het pijn, maar we hebben geleerd verdriet toe te laten"

"De gynaecoloog vroeg ons tot vier keer toe of we de zwangerschap niet wilden afbreken"

"Moederen is leuk, maar soms is het een aanval op mijn mentale welzijn en mijn autonomie"

"Ik ben dolgraag mama, maar soms is het kak. Goed dat er op sociale media tegenwoordig meer eerlijkheid is daarover"

"Toen we na tien jaar teleurgesteld onze kinderwens opborgen, gebeurde er een wonder"

"We kregen geen prognose, geen percentage overlevingskansen. Misschien omdat het er te slecht uitzag"

Elisabeth Lucie Baeten: "Zo jammer dat we allemaal op ons eiland moederen. Die eerste weken en maanden kunnen verdomd eenzaam zijn"

"De diagnose kwam deels als een opluchting, eindelijk werd ik gehoord en wist ik waarom ik niet zwanger werd"

"Ik had het best moeilijk met de tweederangsrol die je als papa vervult"