Mijn Verhaal: papa Jonathan wil angststoornissen bespreekbaar maken na het verlies van zijn vrouw

Melanie stapte in juni 2020 uit het leven. Ze liet haar partner Jonathan en hun dochtertje Lauren (4 jaar) na. Melanie leed aan Obsessieve Compulsieve Stoornis (OCS). Haar angsten namen zo’n groot bezit van haar dat ze er niet mee kon leven. Haar partner Jonathan wil nu heel graag het taboe doorbreken en zoveel mogelijk over Melanie en haar angsten praten.

Wat is een Obsessieve Compulsieve Stoornis (OCS)?

Jonathan: “Melanie leefde al jaren met haar angsten. En waarschijnlijk al heel haar leven. Maar ze begonnen vooral tijdens haar zwangerschap heel erg controle over haar leven te nemen. Een nieuw klein, breekbaar leven in haar buik, was blijkbaar een trigger voor haar angsten. En dat ging van kwaad naar erger.

Melanie controleerde haar bankrekening wel 30 keer per dag. Ze was daar constant mee bezig.

Haar angsten vloeiden heel vaak voort uit vrees voor financiële zorgen. Bij een opname was ze altijd bang om haar uitkering te verliezen. Ze was ook altijd bang om ergens niet voor verzekerd te zijn. Ze controleerde haar bankrekening wel dertig keer per dag. Ze was daar constant mee bezig. En ze wilde ook altijd dat alles helemaal perfect verliep. Maar natuurlijk heb je nooit over alles de controle. Dat kon zij niet aan.

Op 32 weken wou Melanie dat onze dochter geboren zou worden. Ze hield het tegen dan echt niet meer uit van de angsten.

Tijdens haar zwangerschap vertelde een buurrouw haar op een dag een weetje dat je vast al weleens hoorde, namelijk dat je één op de zoveel duizend kansen hebt om als blank koppel toch een gekleurd kind op de wereld te zetten. Vanaf die dag was Melanie ervan overtuigd dat wij een zwart kindje zouden krijgen.

Op 32 weken wou ze dat onze dochter geboren zou worden. Vanaf dan was het levensvatbaar. Melanie hield het echt niet meer uit van de angsten.  Ze moest en zou weten dat alles ok was met haar dochter.

En eens Lauren gezond en wel op de wereld was, werd Melanie buiten proportie angstig voor wiegendood. Ze was vaak bang om te warme voeding te geven. En dat ze per ongeluk iets in het melkflesje zou doen. Eigenlijk creëerde ze voortdurend dingen om angstig over te zijn. Dat was voor een stuk haar houvast.”

Leven met een partner met angsten

Soms volgde Melanie me overal in huis en overlaadde ze me met haar vragen. Soms sloot ik mezelf dan op op het toilet. Maar ook dan bleef ze kloppen.

Jonathan: “Ik zag Melanie doodgraag, maar ik kan je vertellen dat het weegt, wanneer iemand je 50 maal per dag dezelfde vraag stelt. Een hele dag door en altijd maar diezelfde vraag. Je kon haar niet gerust stellen, op geen enkele manier. Op de duur ben je dan zelf zo ten einde raad. De enige manier om haar rustig te krijgen, was door mezelf echt kwaad maken, haar eigenlijk te shockeren. En zelfs dan vroeg ze vaak nog of ze het nog één keer mocht vragen. Ze bleef me dan overal in huis volgen en me overladen met haar vragen. Soms sloot ik mezelf dan op op het toilet. Maar ook dan bleef ze kloppen.”

Bang om haar gezin te verliezen

Jonathan: “Melanie had een heel goede relatie met onze dochter. We probeerden Lauren zo goed mogelijk af te schermen van de angsten van haar mama en dat lukte aardig. Melanie deed echt heel veel moeite voor haar dochter, zij was haar prinses.

Tijdens de eerste lockdown in maart was Melanie net opgenomen in een dagcentrum toen bleek dat het centrum niet meer mocht verlaten. Ze heeft haar dochter toen 1,5 maand niet gezien. Dat was superheftig. Zeker omdat een van haar grootste angsten was om haar gezin te verliezen. Iets waar ze de laatste tijd heel erg mee worstelde. Dat was niet waar, maar dat kreeg ik niet aan haar uitgelegd.

het slechtste wat je kunt doen, zo leerde ik van haar therapeut, is haar angsten bevestigen. Maar dat was vaak  heel moeilijk.

Ik vertelde haar altijd dat ik de Melanie van vroeger zo enorm graag zag, maar dat de angsten tussen ons in stonden. En dan vertelde ik haar dat ze beter moest worden en dat ik haar daarbij zou blijven steunen. Want het slechtste wat je kunt doen, zo leerde ik van haar therapeut, is haar angsten bevestigen. Maar dat was vaak  heel moeilijk. Daar zag ze zo van af, het idee te hebben dat ik haar niet begreep of niet aan haar kant stond.

Op een bepaald moment ging het zover dat we het er allebei over eens waren dat het zo echt niet verder kon. Ze moest gewoon beter worden. Maar die lockdown was de druppel.  Haar gezin was haar enige houvast, maar die glipte weg. Het was geen leven meer.”

En dan gebeurde het onvermijdelijke

Jonathan: “En dan gebeurde het onvermijdelijke … Je weet dat het kan, maar je denkt dat het niet zal zijn. Er was genoeg om voor te leven. Maar voor haar uiteindelijk toch niet meer.

Natuurlijk denk je dan: ‘Was ik maar thuis geweest’. Maar dan was het waarschijnlijk wel op een ander moment gebeurd.

Het was haar echt te veel geworden. En dan denk je natuurlijk: ‘Was ik maar thuis geweest’. Maar dan was het waarschijnlijk wel op een ander moment gebeurd. En weet je, het is zo jammer, want ze was een vrouw die eigenlijk echt heel vrolijk in het leven stond. Ze stond altijd als eerste op de dansvloer, ze was altijd superenthousiast. Maar daar bleef die laatste jaren niet veel van over. En nu zullen we nooit weten of de therapie zou geholpen hebben, of er toch medicatie zou zijn die het voor haar draaglijker kon maken.”

Het taboe doorbreken

Jonathan: “Anderhalf jaar geleden maakte ik een boekje van een verhaal dat Melanie zelf schreef over haar stoornis tijdens haar therapie: ‘Het meisje dat geen kleuren kende’. Mijn neef is een illustrator en maakte er een mooi kinderboekje van dat ik Melanie cadeau deed voor Moederdag. Er waren meteen een paar vrienden die ook graag een exemplaar wilden, maar het kwam er niet meteen van om meerdere exemplaren te laten drukken.

Na haar overlijden, hadden nog meer mensen nood aan een tastbaar aandenken aan haar. Ik kreeg meteen 160 geïnteresseerden voor een boekje bij elkaar. En plots zou het me heel wat geld kosten om al die boekjes te laten drukken. Maar er geld voor vragen, vond ik ook vervelend. Zo ontstond het idee om de opbrengst van de boekjes aan een goed doel te schenken. Maar dat goed doel vinden, bleek niet zo evident.

Daarom wil ik de opbrengsten van het boekje nu gebruiken om  zelf Obsessieve Compulsieve Stoornis (OCS) bespreekbaar te maken. Dan is wat Melanie overkwam misschien toch niet allemaal voor niets geweest. Ze was er zelf ook altijd heel open over en wilde zoveel mogelijk mensen betrekken. Want, als je angststoornissen al vroeg – bv. in de puberteit – detecteert, kun je het misschien nog beter behandelen dan wanneer je het op latere leeftijd ontdekt.

Iedereen weet wat kanker is, velen begrijpen stilaan wat een depressie is, maar de meesten hebben er geen idee van wat een angststoornis is.

Weet je, iedereen weet wat kanker is, velen begrijpen stilaan wat een depressie is, maar de meesten hebben er geen idee van wat een angststoornis is. Zeker in deze coronatijden denk ik dat het meer dan ooit nodig is om erover te praten. En zo blijft Melanie mensen helpen. Wij hebben haar niet kunnen redden, maar misschien redden we zo wel iemand anders.”

Mel’s Rose

“We doopten onze vzw Mel’s Rose. Iedereen noemde Melanie ‘Mel’ en ze zei zelf vaak dat ze zich voelde als een roos onder een stolp. Het was zo’n fleurig persoon, een echte zon. Maar die angsten stonden als een stolp over haar heen. Het is een symboliek die ik ook meegeef aan mijn dochter. Wanneer ze een roos ziet, ziet ze haar mama. Het helpt ons om het te plaatsen, zonder het uit de weg te gaan.”

Wil je graag meer weten over Obsessieve Compulsieve Stoornis (OCS) of de vzw van Jonathan steunen? Surf dan naar www.melsrose.be

Heb je vragen over zelfdoding? Dan kun je terecht op het telefoonnummer 1813 of op www.zelfmoord1813.be 

MEER LEZEN OVER VERDRIET EN ROUW?

• Verlies en rouw bij kinderen: hoe ga je ermee om?
• Opnieuw beginnen na het verlies van een partner: Odos vzw helpt
• peuters en het omgaan met groot verdriet

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief (onderaan de homepage) om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!