Een kind opvoeden is boeiend, maar het gaat niet altijd vanzelf. Iedere ouder heeft dus weleens nood aan raad. Zit je met een prangende opvoedvraag? Dan leggen wij ze voor aan opvoedingsdeskundige en Libelle Mama-experte Ilse De Block.
Deze maand beantwoordt Ilse de vraag van mama Viv:
Mijn dochter van vijf jaar, is soms héél gemeen tegen haar broertje van twee. En het blijft jammer genoeg niet alleen bij schelden, maar ze doet ‘m ook geregeld pijn. Praten, roepen, straffen, echt niets lijkt te werken. Heb jij soms raad?
Ruzie is niet per se negatief
Het gekibbel tussen broers en zussen is soms een grote ergernis voor heel wat ouders. Maar eigenlijk mogen we het niet meteen bestempelen als negatief. Want ruziemaken is oefenen in eigen grenzen aangeven. En ‘goed’ ruziemaken kun je leren. Met wat hulp van een volwassene natuurlijk. Kinderen zullen dan na een tijdje snappen wat het effect van fysieke en verbale agressie is op een ander.
Waarom je kleuter precies scheldt of pijn doet, kan verschillende oorzaken hebben: om de eigen grenzen te bewaken, uit jaloezie, uit irritatie omdat de jongste weer in de buurt komt om het spel te dwarsbomen, om aandacht te krijgen (want negatieve aandacht is ook aandacht!), om zich af te reageren (want het jongere broertje is gewoon een gemakkelijk ‘slachtoffer’), enz.
Roepen en straffen zijn acties waarbij er steeds weer aandacht gaat naar het negatieve gedrag op zich. Praten is daarom een betere optie. Stel oprechte vragen en luister naar de bekommernissen van jouw kind. Dat helpt haar te verwoorden wat ze voelt. Misschien krijg je niet meteen meer duidelijkheid, maar wanneer je grote meid gehoord en gezien wordt, zal de agressie wat temperen.
Ruzie is volkomen normaal, maar er zijn grenzen
Uiteraard moeten hier grenzen gegeven worden: “Slaan doen we niet, we doen jou toch ook geen pijn wanneer je iets fout doet?! En die woorden als ‘rotbroer’ gebruiken we hier in huis niet.” Dat is meteen ook een reden om wat extra te letten op je eigen taalgebruik?
Zoek samen naar oplossingen die kunnen helpen:
- Geef je dochter bijvoorbeeld een plek waar ze ongestoord kan spelen of tekenen.
- Zorg dat jullie ook een-op-een-tijd kunnen doorbrengen wanneer de kleinste in bed ligt.
- Blijf als ouder in de buurt zodat je op tijd kunt ingrijpen en het niet escaleert.
En niet onbelangrijk, verlies de fijne momenten niet uit het oog, want die zijn er ongetwijfeld ook.
Stel je vraag
Heb jij een opvoedkwestie waarvoor je advies kunt gebruiken? Dan is dit jouw kans:
Met dank aan:
Ilse De Block van De Opvoedingslijn, een initiatief van vzw De Keerkring – centrum voor opvoedingsondersteuning in Vlaanderen.
Meer tips van de expert:
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief (onderaan de homepage) om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!
