Dingen die mijn moeder zei of deed en ik anders zou aanpakken. Of toch niet?

‘Als ik ooit kinderen heb, ga ik dat nooit doen’, hebben we allemaal meermaals gezegd. Je was het lang niet altijd eens met hoe je moeder de dingen aanpakte en zwoer het later totaal anders te gaan doen. Tot je zelf mama bent en je af en toe je moeders uitspraken hoort… maar dan uit jouw mond.

Dingen die mijn moeder zei of deed

En die je nooit of te nimmer zelf zou uitspreken of doen, toch? 🙂

“Hoe werkt dit nu weer?”

Mee zijn met de technologie, hoe moeilijk kan dat zijn? Dat vroegen we ons steevast af als moeder dacht dat ze de videorecorder had geprogrammeerd, maar dat het ergens verkeerd liep.

Maar nu zijn wij het die aan de kinderen moeten vragen hoe het komt dat het toetsenbord van de smartphone opeens in een andere taal staat, of hoe Discord werkt. Het duurt niet alleen eeuwen eer ze je willen helpen, maar dat gezucht en het rollen van die ogen is er echt te veel aan! De technologie verandert vandaag de dag gewoon veel sneller dan pakweg 25 jaar geleden, toch?

“Is je kamer nu nog niet opgeruimd?”

Dit moet zowat het meest gebruikte en meest gehate zinnetje zijn in elk gezin. ‘Stop toch met zeuren’, dacht ik toen ik jong was. ‘Het is tenslotte mijn kamer’. Maar die vlieger ging niet op. Die kamer moest proper zijn en vooral opgeruimd. En die kleren hoorden in de kleerkast.

Dat ik niet zo zou zeuren tegen mijn kinderen, was ik heilig van overtuigd! Het haalt tenslotte toch niets uit. En het klopt ergens wel, het is hun kamer. Als zij de weg naar hun bed vinden en weten welke kleren uit die hoop vuil zijn en welke proper, is het prima. Toch betrap ik me er minstens een keer per dag op dat ik bovenstaand zinnetje uitspreek. Eerst wat vriendelijker verwoord en met de nadruk op welk gevoel het mij geeft. Want zo hoort het, volgens de opvoedboeken. Maar op een bepaald moment is het geduld op en hoor ik mezelf licht geïrriteerd vragen ‘Is die kamer nu nog niet opgeruimd?’, gevolgd door een zucht aan de andere kant en een deur die dichtslaat.

“Die spullen liggen niet zomaar op de trap, hoor”

Met stip op nummer één in het lijstje der onbeantwoorde verwachtingen: een stapeltje kleren of andere spullen die moeder onderaan op de trap legt in de hoop dat iemand ze meeneemt. Want zo moeilijk kan dat niet zijn, toch? Tenslotte had zij ze al gewassen en gestreken en het enige wat jij dan moest doen is het mee naar boven nemen en in je kast leggen. Some things will never change. En dit is er eentje van.

“Pas op, dat is gevaarlijk”

‘Zou je dat wel doen? Dat is best gevaarlijk, hoor. Pas toch op!’ of ‘Neen, daar ben je nog veel te jong voor’. Ik zou m’n kinderen nooit zo beschermend opvoeden, dat is toch nergens goed voor? Tot je die eerste eruit hebt geperst en beseft dat dat wezentje (minstens) de volgende 18 jaar jouw verantwoordelijkheid is. Dan staat je moederhart even stil als ze in die boom willen klimmen of absoluut op dat randje van de afgrond willen staan om ‘beter te kunnen kijken’. Sorry jongens!

Of je moeder die ongerust was en te pas en te onpas je slaapkamer of de badkamer binnenviel om te zien of ‘alles nog oké was’. Zelfs als je vriendinnetjes over de vloer had! Neen, ik zou een heerlijk relaxte en coole mama zijn. Niets om je voor te schamen! Of toch? ‘Je hoeft echt die deur niet te barricaderen. Ik beloof dat ik niet zomaar binnenval!’ Tenzij er wat is natuurlijk. Of als ik vind dat je al zolang in de badkamer bent …

Zeker ook lezen:

• Deze moeders herken je vast op de speelplaats
• Van helikopter- tot luizenmoeder: welk type mama ben jij?
• Naar het zwembad: herken jij deze moedertypes?

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief (onderaan de homepage) om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!