Mijn verhaal: Sabines dochtertje werd geboren met een open lip

Het werd een bevalling met een barstje: kleine Sofie, nu 3, had een afwijking. Maar mama Sabine (35) hield vooral warme, positieve gevoelens over aan die minder makkelijke tijd.

Sabine: “Ik had een zorgeloze zwangerschap en genoot met volle teugen. Maar toen onze gynaecoloog extra lang bezig was tijdens dat ene onderzoek, voelde ik dat het fout was. Ik zag haar blik, en wist genoeg. Ik had al wel van schisis gehoord, maar het was toen zo ver van mijn bed geweest dat ik de informatie niet echt had opgeslagen. Een ‘hazenlip’, dat herinnerde ik mij. En opeens zag ik dat beeld voor me, van ons kindje met een open lip.

Ik had het gevoel dat ik zwanger was van een prachtig, gaaf kindje en opeens moest ik accepteren dat dat niet zo zou zijn … Eerlijk: ik had het er ontzettend moeilijk mee. Ik wilde niet dat mijn man het aan iemand vertelde. Ik wilde geen blikken vol medelijden zien.

Ik werd wekenlang heen en weer geslingerd tussen verschillende emoties. Afschuw, omdat ons kindje anders zou zijn. Schuldgevoel, omdat ik zo over mijn eigen kind kon denken. Angst, voor wat er komen zou. Boosheid, omdat een zorgeloze zwangerschap me niet was gegund. Maar vooral verdriet. Want voor mezelf vond ik een lipspleet niet zo erg. Ik hield al ongelofelijk veel van ons kind. Maar voor haar vond ik het verschrikkelijk.

De eerste indruk is zo belangrijk in deze maatschappij. Onze dochter zou altijd moeten opboksen tegen vooroordelen. En als ik eerlijk was, had ik ook liever een kindje gehad dat er mooi en lief uitzag.

Met Bart, mijn man, kon ik er moeilijk over praten in het begin. Hij sloot zich op in zichzelf en liep weg als ik erover begon. Achteraf heb ik ontdekt dat hij er wél veel over had opgezocht, hij wist wat ons te wachten stond, kende de verschillende vormen en behandelingen, maar erover praten, dat kon hij niet.

Ik heb opgezien tegen de bevalling. Ik surfte af en toe op het internet, op zoek naar foto’s van kindjes met schisis. Dat deed ik om mezelf voor te bereiden op wat komen zou, denk ik, maar eigenlijk had ik het beter niet gedaan. Want ik kreeg nachtmerries van ons meisje dat misvormd was geboren, en werd banger en banger voor de dag van haar komst.

Op 4 mei werd Sofie geboren. Een erg emotionele bevalling werd het. Het was het afscheid van de droom die ons kind voor ons was geweest. Maar ik zag Sofie, en was meteen verliefd op haar. Ja, ze had een open lipje, maar ik schrok niet. De nachtmerries tijdens mijn zwangerschap hadden me blijkbaar goed voorbereid, want ik had meer een ‘is dit alles?’-gevoel. Sofie was geboren met een enkelzijdige lipspleet. Haar gehemelte was wel gesloten, en daar was ik ongelofelijk blij om. Dat had de gynaecoloog niet kunnen zien tijdens de zwangerschap. Als je weet dat je ook schisis van de kaak kunt hebben en van het gehemelte, dan zag het er voor onze dochter er nog erg goed uit.

Ik zag mijn meisje, en was op slag verliefd op haar

Maar toen begon iedereen op bezoek te komen. We hadden niemand op voorhand gewaarschuwd – hoe doe je dat? Kaartjes sturen met: ‘We laten alvast weten dat wij een imperfect kind gaan krijgen, gelieve niet verkeerd te reageren als u op bezoek komt’? Onze ouders, onze beste vrienden, de meter en de peter van Sofie wisten het wel. Die reageerden allemaal heel lief. Toen ze op bezoek kwamen, bevestigden ze ook wat ik dacht: dat het er vrij goed uitzag, dat Sofie geopereerd kon worden én dat we geluk hadden dat het alleen maar om haar lipje ging. Maar toen collega’s op bezoek kwamen, zag ik hoe ze schrokken. De glimlach bevroor van hun gezicht. Op dat moment haatte ik hen. Dit was mijn kind. Hoe konden ze zo naar haar kijken?

Na hun bezoek heb ik uren gehuild. Achteraf begon ik te relativeren, en besefte ik dat ik nét zo zou hebben gereageerd. Hoe kan het anders? Ze verwachtten een gaaf kindje, en zagen dat lipje. Voor mijn man en mij was Sofie zo perfect als elke andere baby, maar wij hadden weken gehad om ons voor te bereiden.

Ik herinner me die eerste periode als heel verwarrend, heel moeilijk. Want als ik verdrietig was door de reactie van mensen, voelde ik me daar weer schuldig om. Dan dacht ik: als ik Sofie écht zou accepteren, dan zou ik het niet zo erg vinden als mensen zo reageren. Het was – ondanks het feit dat ik oprecht gelukkig was met Sofie – een zware tijd, vooral om mijn eigen gevoelens een plaats te geven. Maar wat mijn man niet kon tijdens de zwangerschap, lukte nu wél: hij kon erover praten.

Dat is een zegen geweest, voor hem, voor mij én voor ons. Ik kon uithuilen op zijn schouder, hij kon vertellen hoe frustrerend het was als mensen schrokken bij het zien van onze Sofie. We vonden troost bij elkaar. Drie maanden later werd Sofie geopereerd, haar lipje werd dichtgemaakt. De operatie verliep gelukkig heel vlot. En het gekke is dat Bart en ik erna heel erg moesten wennen. Onze dochter was nu ‘af’, gaver. Maar het vertrouwde gezichtje was ook weg.

we hebben geleerd om naar de essentie te kijken. om niet meer te snel te oordelen. Allemaal dankzij onze dochter

We zijn zoveel jaren later, en het gaat prima met Sofie. Ze heeft geen andere problemen, praten gaat goed. Je ziet wel een littekentje op haar lip. Laatste zaten we samen in de spiegel te kijken en zei ze: ‘Lip was kapot, hé, mama’. Zo is het ook: haar lip was kapot, maar ze is gemaakt. Nu kijk ik terug met een glimlach.

Toen ik zwanger werd, leek alles een drama. Maar met wat ik nu weet, zou ik het niet anders hebben gewild. We hebben geleerd om naar de essentie te kijken. Dat Sofie gezond was, was zoveel belangrijker dan dat spleetje. Bart en ik hebben elkaar op een andere manier leren kennen, zijn dichter naar elkaar gegroeid. Ik heb geleerd niet te snel een oordeel te vellen. Zoveel dingen die mijn dochtertje me heeft geleerd. Is dat niet ongelofelijk bijzonder?”

Uit Libelle Mama magazine

Lees ook:

• Mijn verhaal : Olivia werd voor de eerste keer mama in Vietnam
• Mijn Verhaal: Ellen en Johan verloren hun zoontje van 11 maanden
• Mijn verhaal : Veerle is een bewust alleenstaande moeder

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief (onderaan de homepage) om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!