Hoera Moederdag! Dé dag waarop mama’s collectief smelten voor prachtige zelfgemaakte armbandjes en met acrylverf versierde bloempotten. Ter ere van alle mama’s zetten we graag enkele sterke mama’s met een bijzonder verhaal in de bloemetjes. Want hé jij daar, wensmama, pleegmama, zorgmama, adoptiemama, plusmama of (bewust) alleenstaande mama… Zelfs al heb je niet elke dag het gevoel alle ballen in de lucht te houden, je bent goed bezig!
Avontuurlijke mama Eva Daeleman
Eva Daeleman werd 2,5 jaar geleden voor het eerst mama van een dochtertje, Moon. Samen met haar man Stijn koos ze niet voor het klassieke leven in Vlaanderen, maar ze trokken er geregeld op uit met de camper. Ze kiest bewust voor deze avontuurlijke levensstijl en vertelt graag hoe ze haar dochter wil opvoeden tot een kritische, wereldse genieter.
Wie is Eva Daeleman?
- mama van Moon (2,5)
- trok de afgelopen jaren met man en dochter rond in hun camper
- auteur, podcastmaker, mentor
- heeft sinds kort een zelfontworpen kledingcollectie #daoxeva @the_dao_store
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Bijna Moederdag
Alvast proficiat! Hoe vier jij Moederdag?
“Ik ben jammer genoeg niet thuis op Moederdag. Ik volg namelijk een heel weekend een opleiding rond de alchemie van de wijze vrouw. Geen idee of het toevallig op Moederdag is of niet, maar ik vind het wel mooi. Het is een spirituele opleiding over vrouw zijn, die ik niet enkel voor mezelf volg, maar stiekem ook voor mijn dochter.
Los van het feit dat ik niet thuis ben, heb ik duidelijk aangegeven aan mijn man Stijn dat ik graag een verrassing wil voor moederdag (lacht). Het hoeft absoluut geen groot cadeau te zijn, maar ik vind het wel belangrijk om even stil te staan bij de betekenis van de dag. We zorgen er altijd voor dat we iets hebben voor elkaar op een dag als deze. Meestal knutselen we iets samen met Moon, maar ik denk dat ze nu op school iets maken. Ze is jammer genoeg de laatste week wat ziek geweest waardoor ze veel thuis was. Ik heb dus geen idee of ik een knutselwerkje mag verwachten.”
De eerste schooldag
Moon gaat sinds kort naar school. Was het spannend voor jullie allebei?
“Ja, zeker. Gelukkig hadden wij een superenthousiaste kleuter die er helemaal klaar voor was. En wij eigenlijk ook, hoor.
Nu recentelijk was het overduidelijk dat het goed voor haar zou zijn om naar school te gaan, maar een tijd geleden heb ik er wel over getwijfeld. Ik vond 2,5 wel heel erg jong om al naar school te gaan.”
Je koos bewust voor een methodeschool?
“Ik ben geen fan van het klassieke schoolsysteem, maar gelukkig hebben we bij ons in de buurt een heel fijne, alternatieve leefschool gevonden. Hier wordt heel erg ingezet op de natuurlijke nieuwsgierigheid van het kind.
We zijn ook fan van het gegeven dat de kinderen mee projectmatig kiezen. Zij leren echt een beetje leven daar. Leren ze over de bakker, dan gaan ze langs bij de bakker om een brood te kopen, maar bakken ze ook zelf en mogen ze verschillende dingen proeven. De juffen en meesters volgen volledig het ritme van de kinderen. Dat is ook enkel mogelijk omdat het heel kleine groepjes zijn. De klaslokalen zijn ingericht als een gezellige woonkamer. In het klasje van Mona staat een snoezelbed en in de klassen van de lagere school staat er -naast de banken- ook een zetel waar de kinderen languit in kunnen liggen. Ze moeten niet altijd in rijtjes op vaste plekken zitten.
Ook de natuur is belangrijk in het leefschooltje. Wij hebben het geluk om aan de zee te wonen, waardoor de kleutertjes wekelijks naar de duinen kunnen. Deel uitmaken van de natuur en zo lang mogelijk kind mogen zijn en spelen, dat is belangrijk voor mij.
Voorlopig gaat Moon heel graag naar school, maar ik wil haar zeker niet pushen
En je kind moet er zich goed voelen natuurlijk. Voorlopig gaat ze erg graag naar school, maar ik heb me wel voorgenomen om haar niet te pushen. Wil ze niet gaan, dan hoeft dat niet. Af en toe gaat ze ook nog eens naar mijn schoonouders en daar heeft ze ook een fantastische tijd. Het gaat vooral over de verrijking van het leven.
Ik was eerlijk gezegd wel een beetje bang voor de overgang naar school. Moon is in die 2,5 jaar misschien een half jaar naar de creche geweest, de rest van de tijd was ze bij ons. Ik denk dat ze zelf ook blij is om eens tussen de leeftijdsgenootjes te zitten (lacht). We hebben uiteraard altijd ons best gedaan om kindjes op te zoeken, maar het is toch anders als mama en papa erbij zijn.
In het algemeen is het vlot verlopen. Haar grootste uitdaging is dat ze nogal stil wordt als ze in de grotere groep van vijftien kindjes zit. In de kleine groepjes bloeit ze helemaal open. Dat het toch een grote impact heeft, hoe blij ze ook wordt van de school, zien we aan het feit dat ze een terugval heeft wat zindelijkheid betreft. Thuis lukt het nog steeds prima, maar op school gaat het moeizamer. Maar dat is normaal, zeker? Als ik ineens met zes andere mensen tegelijk naar het toilet zou moeten gaan, daar zou ik ook aan moeten wennen (lacht).”
Het leven onderweg
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Betekent dit dat jullie nu in België blijven?
Dat staat echt los van elkaar. Ik vind de school belangrijker dan ik oorspronkelijk had gedacht, daar moet ik eerlijk in zijn. En ik zie mezelf niet homeschoolen. Maar dat betekent niet dat we hier in België blijven. We zijn stilletjes aan het kijken of we geen toffe school kunnen vinden in Spanje, omdat het toch nog altijd een droom is om naar ginds te verhuizen.
Spanje heeft ons hart gestolen. We zijn er de afgelopen twee jaar telkens een half jaar verbleven. We konden er bijna de hele tijd buiten leven, zelfs in de winter. Je maakte deel uit van een community. Dat was voor ons erg aanpassen toen we terug naar België kwamen afgelopen maart. Het weer was heel slecht en het viel ons op dat we voor alles wat we wilden doen moesten betalen. Dus bleven we gewoon thuis. Dat was oké, omdat we zo lang weg waren geweest. Maar feit is dat je heel erg in je eigen cocon zit en je hard je best moet doen om sociaal te zijn. Dat ging in Spanje gewoon veel vlotter. We gingen heel vaak naar het strand of naar speeltuinen, dus Moon zag wel heel veel kindjes. Voor de rest deed ze gewoon met ons mee. Samen naar de winkel gaan, de was of afwas doen, de gewone dingen.
Natuurlijk vinden de grootouders het erg dat we veel in het buitenland zitten, maar de tijd die we wél samen hebben is veel intenser
We kregen ook regelmatig bezoek, van familie en vrienden. Moon heeft een supergoede band met mijn schoonouders. Omie en opie zijn haar helden en zij is hun prinsesje. Alles staat in het teken van Moon! Ze vinden het natuurlijk heel erg dat we zo veel in het buitenland verblijven, al zijn de momenten dat je elkaar ziet anders en veel intenser. De kwaliteit is gewoon beter, omdat we allemaal op dat moment beter begrijpen hoe bijzonder het is dat we samen zijn. Moon geniet ook echt van die momenten met haar grootouders. Ze toont hen haar wereld en dat is prachtig om te zien.
Als we een plekje vinden waar we ons goed voelen en er ruimte is om bezoek te ontvangen, dan verhuizen we (lacht).”
Een avontuurlijke mama
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
De meeste mensen vinden jou een avontuurlijke mama. Begrijp je dat?
“Ik vind dat altijd een beetje gek als mensen dat zeggen (lacht). Ik ben heel avontuurlijk als mijn man er ook bij is. Als we met ons drie zijn, dan kan ik de wereld aan. Maar weet je wat? Eigenlijk is het leven in een camper het makkelijkste dat er is. Je hebt namelijk altijd alles bij. Eten, droge kleren, een bed, … Voor dat peuterleven is dat fantastisch. Moon kon dutten waar en wanneer ze wou en had ze honger, dan was er eten. Als je in een huis woont en je gaat op uitstap, dan moet je alles meesleuren.
Ik ben avontuurlijk als mijn man er ook bij is. Als we met ons drie zijn, dan kan ik de wereld aan
Ik noem mezelf graag een microavontuur-mama. Ik maak van de kleinste dingen een avontuur. Naar de winkel gaan bijvoorbeeld, dat vindt Moon heel leuk. Je hebt er natuurlijk wel tijd voor nodig, want als je zelf gestresseerd bent, dan lukt het niet. Die kinderen voelen dat, en dan maken ze het nog moeilijker (lacht). Ik pak het wel creatief aan en maak tekeningen van wat we nodig hebben, zodat Moon mee kan zoeken in de winkel.
Hoe zou jij jezelf als mama omschrijven?
“Ik voel dat ik van nature een helikoptermama zou zijn, maar ik doe er alles aan om het niet te zijn. Ik probeer Moon gewoon heel hard te vertrouwen en haar als een volwaardig persoon te zien. Onze grootste uitdaging is ingaan tegen de maatschappelijke en sociale normen en vooral ons eigen ding blijven doen. Als je met gelijkgestemden on the road praat, lijkt het allemaal normaal. Hier in België is het voor ons moeilijker om aansluiting te vinden omdat we niet zo’n klassiek leven hebben.
Ik ben van nature een helikoptermama, maar ik doe er alles aan om het niet te zijn
Voor Moon geboren werd hadden we een hoger doel voor de opvoeding afgesproken. We zouden haar tot een kritische, wereldse genieter opvoeden. Dat zorgt ervoor dat we vaak bepaalde discussies niet aangaan omdat we wilden dat ze kritisch zou zijn. We proberen ook niet te veel regels op te leggen. Uiteraard zijn er afspraken. Als je binnenkomt doe je je schoenen uit, als je iets krijgt zeg je dankjewel, maar voor de rest mag en kan er bij ons heel veel.
Pas op, ze zit in de peuterpuberteit en ze luistert soms ook écht niet. De laatste tijd gebeurt dat vaak eigenlijk (lacht), maar dat geeft me geen stress. Er zijn twee dingen waarover nooit gediscussieerd wordt en wij dus steeds het laatste woord hebben en dat is veiligheid en gezondheid. Op de fiets doe je een helm aan, en als je ziek bent en je hebt medicatie nodig, dan neem je die. Punt.
Voor de rest krijgt ze veel vrijheid. Er zit niets in onze kasten dat echt ongezond is, dus mag ze kiezen wat ze wil. Ook haar outfits stelt ze zelf samen, ook als dat een pyjamabroek is met daaronder sokken in sandalen. Ik probeer het los te laten, want ze heeft een heel sterke wil. Ik laat haar eigenheid bestaan, ook al vind ik het stiekem jammer dat die mooie outfitjes vaak in de kast blijven liggen.
Onze dochter heeft een heel sterke wil, maar het is tegelijkertijd ook een zacht eitje. Ik herken er mezelf eigenlijk wel in, maar kan toch nog veel van haar leren. Ik ben verzot op haar vrolijkheid bijvoorbeeld. Heel inspirerend! De hele dag is dat kind vrolijk en blij. Helaas ook vaak gedurende de nacht. We hadden haar misschien niet Moon moeten noemen (lacht). Ik geniet ervan om te zien hoe kinderen zo heerlijk zichzelf kunnen zijn. Plezier maken zonder al te veel te conformeren. Dat vind ik mooi.”
Meer straffe mamagetuigenissen lezen? Ontdek ze hier.
Ook zeker lezen:
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!