Voor het eerst mama: “Toen ik hem de eerste keer droeg had die M-houding meer weg van de letter W!”

Mama-redactrice Celine werd in augustus 2019 voor het eerst moeder, van de überschattige Otis. Wat dat met haar deed en hoe zij nu als prille mama in het leven staat, deelt ze in deze column. Van herkenbare paniekaanvalletjes tot dolgelukkige mama-momenten vol verwondering: welkom in de wereld van Celine!

Help, ik kan niet kiezen!

“Of ik nog vragen had en eventueel wat foldertjes wou meenemen. ‘Denk er gerust nog even over na’. De winkelbediende — met veel te grote okselvijvers, omdat het erg druk was die dag — had ons net een hele reeks kinderwagens laten zien, mét de nodige deskundige uitleg. De man was duidelijk een kenner. Wij niet. Integendeel zelfs, we voelden ons wat overweldigd door al die informatie die op ons afkwam. Wilden we een kinderwagen die alle terreinen aankon of gingen we voornamelijk gladde paadjes bewandelen? Was het ding niet te groot voor m’n koffer? En extra gadgets zoals een nutteloze bekerhouder en een parasol die bij het geringste windvlaagje de andere kant uitgaat, leken ons ook wel handig.

Wij hadden er als toekomstige ouders gewoonweg geen verstand van, en dus was het eenvoudiger om onze keuze te baseren op wat klantreviews en vakmannen ons vertelden, zonder ons vragen te stellen bij het nut van bepaalde producten. Verkopers van kinderspullen wrijven zich ongetwijfeld in de handen wanneer er weer zo’n onwetend koppel de babyspeciaalzaak binnenstapt. Jammer dat ik die eurotekens in z’n ogen toen niet opgemerkt had.

Fan van babydragen

Zonde van het geld en de moeite, want Otis verafschuwde het wiegje van de kinderwagen, en van zodra hij oud genoeg was om het ding om te toveren tot buggy, waren we beiden al compleet verkocht aan babydragen. ‘Onderzoek wijst uit dat baby’s die minstens twee uur per dagen worden gedragen tot vijftig procent minder huilen, en bovendien bevordert het de hechting’, hoorde ik een draagconsulent vertellen. Nou, dat leek me wel wat. Plus: ik had m’n handen vrij om huishoudelijke taakjes af te werken. Win-win!

“Otis en ik waren compleet verkocht aan babydragen.”

Maar ook hier zaten we met een hoop vragen. Wou ik hem later ook op heup of rug dragen? Opteerde ik best eerst voor een draagdoek en pas daarna voor een draagzak? Had ik eerder een voorkeur voor een rekbare of geweven stof? Wat maakt een draagzak ergonomisch? Want laat ons eerlijk zijn: bij beginnelingen heeft die M-houding meer weg van de letter W.

Ook maakte ik de fout om me niet voldoende te informeren over hoe die doeken werken. Ik heb er een hele hoop liggen, waarvan ik er maar twee écht intensief gebruik. Een ware aanslag op mijn portefeuille. Godzijdank voor al die online tutorials en draagconsulten die je instructies geven om je wegwijs te maken in de draagwereld. Want O. zit ondertussen mooi op kusjeshoogte en ik heb ‘m dan weer eens dicht bij mij.

Moedermaffia

Mama’s die opteren voor wasbare luiers, borstvoeding of babydragen worden gelukkig niet langer in het hokje van geitenwollensokkenmoeders geplaatst, althans zo lijkt het toch. Het kan een wereld van verschil maken bij kleine baby’s, en dat weten we ondertussen. Maar waar ik het soms nog behoorlijk moeilijk mee heb, is de moedermaffia die z’n pijlen op andere ouders richt omdat ze hun kindje bijvoorbeeld ‘verkeerd’ zouden dragen. Zo kreeg Meghan Markle onlangs bakken kritiek over zich heen omwille van die reden. Sommige nieuwbakken moeders zijn nu eenmaal onwennig met hun baby in de eerste periode, en dan loopt het hier en daar inderdaad weleens ‘mis’. Maar oefening baart kunst en voor je het weet word je een een krak in dat knopen, en kun je gaan genieten van dat huid-op-huidcontact. Heerlijk toch?”

Ook de moeite om te lezen:

• Voor het eerst mama: “Er zijn heel wat radeloze jonge ouders die snakken naar meer slaap”
• Voor het eerst mama: “Ze vonden het niet oké dat hij nog op m’n kamer lag, maar ik luisterde naar mijn moedergevoel”
• Voor het eerst mama: “De tepelkloven en tranen waren talrijk, maar het maakt ons wél gelukkig”