Mama-redactrice Celine werd in augustus 2019 voor het eerst moeder, van de überschattige Otis. Wat dat met haar deed en hoe zij nu als prille mama in het leven staat, deelt ze in deze column. Van herkenbare paniekaanvalletjes tot dolgelukkige mama-momenten vol verwondering: welkom in de wereld van Celine!
“Eerlijk? Ik ben het type ouder geworden waar ik me vroeger mateloos aan ergerde. Zo eentje die dagelijks Pinterest afschuimt om knutsel- en spelideetjes op te doen. Om dan moe maar voldaan m’n bed in te kruipen met een podcast in de oren over het hebben van jongere kinderen, en alles wat het met zich meebrengt.
Dat een avondje Netflix met een zak chips of een reep chocolade nu moet wijken voor leesvoer over wasbare luiers, Maria Montessori of toy rotation, maakt het al helemaal absurd. Enkel het snoepgoed is een vaste waarde gebleven.
Kortom: het ouderschap is een fijne uitdaging die ik met héél veel plezier aanga. Met vallen en opstaan. Een paar lessen die ik alvast geleerd heb, zijn:
Écht samenspelen loont
In het begin had ik vaak de neiging om Otis alleen te laten spelen zodat ik gauw-gauw de was kon plooien. Met de stofzuiger in de aanslag probeerde ik hem bemoedigend toe te spreken: ‘wat heb jij een mooie toren gebouwd met je blokken.’ En tijdens het koken vroeg ik hem om braafjes in m’n zicht te blijven: ‘mama moet je kunnen zien terwijl ze eten maakt.’ Beetje triest toch, als je er bij stilstaat?
Daarom geef ik hem de volle aandacht wanneer het kan. En met de volle aandacht bedoel ik: een smartphone die ver buiten mijn bereik ligt en een televisie die niet aanstaat. Hij bepaalt op dat moment zelf de spelregels en ik heb als ouder maar wat te volgen. Zelfs al betekent dit dat de sofa even geen zetel is, maar een springkasteel. Of de speelgoedstethoscoop dienst doet als vishengel.
“Hij bepaalt tijdens ons speelmoment zelf de regels en ik heb als ouder maar wat te volgen”
Snoep is leuker dan sinterklaascadeautjes
‘Kom liefje, leg jij een wortel in je schoen, dan haal ik alvast een pintje voor Piet.’ Natuurlijk begreep Otis totaal niet wat de bedoeling was. Maar deze traditie katapulteerde me rechtstreeks naar m’n jonge kinderjaren.
Ik beeldde me in hoe Otis ’s ochtends met volle verbazing richting het nieuwe speelgoed zou lopen, gepaard met een gilletje, waar ieder moederhart spontaan van gaat smelten.
Maar in de realiteit liep het lichtjes anders. Met een mond propvol letterkoekjes negeerde hij de pakjes die de Sint bracht compleet. De rietjes — die al jaar en dag in de knutselkast liggen — bleken wél een succes.
Mmmm, verf is lekker
O. brengt vaak de mooiste creaties mee naar huis wanneer hij naar de crèche geweest is. Er schuilt duidelijk een tweede Picasso in dat mannetje! Maar om de een of andere reden wil dat tekenen of schilderen thuis maar niet lukken. Laatst kreeg ik spontaan een hartaanval toen ik zag hoe hij aan de gele en oranje verf likte.
En het is wonderbaarlijk om te zien hoe hij erin slaagt om de hele tafel te bekladden, behalve dan het blad dat hij liever in duizend-en-een stukken scheurt.
Jas aandoen = tikkertje spelen
Elke mama herkent dit wel: het aankleden van een overactieve peuter kan soms een challenge zijn. Wanneer Otis zijn jas in het vizier krijgt, begint hij spontaan weg te rennen, met een luidkeelse lach van oor tot oor. Hij ziet het kledingstuk duidelijk als het startschot van een tikspelletje, dat voor zijn part de hele dag mag duren.
Hier wat tijd voor incalculeren is absoluut aangeraden zodat ik op tijd aan het werk kan. ‘Want mama moet centjes gaan verdienen, lieve schat’.”
OOK LEZEN:
- Voor het eerst mama: “Je kind laten vaccineren is geen prettige belevenis”
- Voor het eerst mama: “Mag mama ook héél even ziek zijn?”
- Voor het eerst mama: “Wat heeft hij een droge hoest, zou het je weet wel wat kunnen zijn?”
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief (rechts bovenaan op de homepage) om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!