Mama-redactrice Celine werd in augustus 2019 voor het eerst moeder, van de überschattige Otis. Wat dat met haar deed en hoe zij nu als prille mama in het leven staat, deelt ze in deze column. Van herkenbare paniekaanvalletjes tot dolgelukkige mama-momenten vol verwondering: welkom in de wereld van Celine!
Er gaat altijd wel iets rond
“Omdat mensen nu extra waakzaam zijn, een mondmasker dragen en hun handen met de regelmaat van de klok wassen én ontsmetten, gaan er een pak minder geneesmiddelen tegen verkoudheden, buik- en darmklachten over de toonbank. Althans, dat beweerde een apotheker tijdens het journaal van zeven.
Passief-agressief rolden mijn oogballen bijna uit hun oogkas. Want niets is irritanter om zulke beweringen te horen terwijl je zelf misselijk in de zetel hangt mét een emmer en een doos Motilium in de aanslag. Al drie maanden worden we — en met ‘we’ bedoel ik mezelf, mijn lief en zoontje — door vieze beestjes geteisterd. Ieder op zijn beurt, eerlijk is eerlijk.
‘Eens er ziektekiemen in de kinderopvang zitten, heb je ze gegarandeerd ook te pakken’, verwittigde een vriendin me nog. Ik dacht dat ze een mopje maakte, maar haalde uit voorzorg toch maar voldoende vitaminesupplementen in huis.
Pas op, het eerste jaar dat Otis in de crèche doorbracht, viel dit op zich wel mee. Toen profiteerde hij nog van de afweerstoffen die hij via de moedermelk meekreeg. Maar nu hij een jaartje ouder is en geen borstvoeding meer krijgt, brengen we de laatste weken al snotterend door en spenderen we net iets meer tijd op het toilet dan ons lief is.
Bel jij nu maar
Het nummer van de groepspraktijk hier verderop ken ik intussen al vanbuiten. En zij kennen ons inmiddels ook, zo bleek toen ik dus belde omdat ik me zo ellendig voelde. ‘Ja hallo, u spreekt hier met de mama van Otis …”, waarop de secretaresse lichtjes geïrriteerd aanvulde met zijn familienaam. Het schaamrood schoot me naar de wangen.
We waren tenslotte al zeven keer langsgeweest op een paar weken tijd. Maar geloof me, ieder bezoekje was meer dan terecht: drie dubbele oorontstekingen, een pittig buikgriepje en enkele virale infecties later, besefte ik dat mijn moedergevoel juist zat en dat ik er goed aan deed om contact op te nemen met de huisarts. (Zelfs al moet dat iedere dag. En als het echt té gênant wordt, vraag ik mijn vriend wel om eens te bellen.)
Drie dubbele oorontstekingen, een pittig buikgriepje en enkele virale infecties later, besefte ik dat mijn moedergevoel juist zat
Mag mama ook héél even ziek zijn?
‘De rest van de week moet je voldoende rusten, Celine’, zei de huisarts. ‘Ik zal het proberen’, zei ik met maar weinig overtuiging. Net nu de kinderopvang twee dagen sloot voor een teambuilding, ik tot over m’n oren in het werk zwom en mijn lieve peuter zelfs niet bij de grootouders kon wegens de huidige coronamaatregelen. Van even op de pauzeknop duwen was dus geen sprake.
Al bibberend en zwetend boetseerde ik een olifant met plasticine, bouwden we een kamp en speelde Otis met zijn dokterstas. Met een houten spuit en zijn zelfgemaakte siroopje word ik vast snel weer beter!”
Ook lezen:
- Voor het eerst mama: “Wat heeft hij een droge hoest, zou het je weet wel wat kunnen zijn?”
- Voor het eerst mama: “Van zodra m’n zoon met me meerijdt kan ik chauffeurs met een te zware voet nóg minder verdragen”
- Voor het eerst mama: “Er is niets mis met een jongen die een tutu boven een Batman-kostuum verkiest”
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief (rechts bovenaan op de homepage) om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!