Voor het eerst mama: “Ik stond vroeger nauwelijks stil bij de mogelijke gevolgen van sharenting”

Mama-redactrice Celine werd in augustus 2019 voor het eerst moeder, van de überschattige Otis. Wat dat met haar deed en hoe zij nu als prille mama in het leven staat, deelt ze in deze column. Van herkenbare paniekaanvalletjes tot dolgelukkige mama-momenten vol verwondering: welkom in de wereld van Celine!

Hallo wereld, dit is Otis!

“Na slechts twee kiekjes bleek onze kersverse zoon een pak fotogenieker te zijn dan vader en moeder. De likes op zijn allereerste foto schoten de hoogte in, de reacties waren talrijk en het onderschrift is nu nog steeds een handig geheugensteuntje als ik even niet meer weet hoe groot hij was of hoeveel hij precies woog. Maar eerlijk is eerlijk: op dat moment stond ik nauwelijks stil bij de mogelijke gevolgen van sharenting. We waren tenslotte fonkelnieuwe ouders en waren daar apetrots op.

Een zonnetje of een rug

Tijdens de kraamweken had ik geregeld de gelegenheid om op mijn smartphone te scrollen. Zo kon ik toch even ‘gluren’ naar de buitenwereld, terwijl ik heerlijk aan het cocoonen was. Vooral andere mama’s en papa’s op Instagram met kinderen rond dezelfde leeftijd trokken mijn aandacht — omdat ze me inspireerden of gewoon goudeerlijk waren over het ouderschap.

Bij een deel van hen zag ik een smiley, hartje of zonnetje over het gezicht van hun kroost verschijnen. Of ze publiceerden enkel beelden waarop er een rugje of achterhoofd te zien was. Sommigen gingen nóg een stapje verder door enkel initialen te vermelden, als ze het over hun kinderen hadden.

De schuldgevoelens kwamen spontaan naar boven. Bracht ik mijn kind op de een of andere manier in gevaar? Het al dan niet publiceren van foto’s van je kleintje(s) op sociale media was dus duidelijk een ‘dingetje’.

Ook bij bekend Vlaanderen zijn de meningen hierover duidelijk verdeeld. Natalia Druyts toont bijvoorbeeld haar dochtertje in volle glorie omdat ze anders het gevoel heeft dat ze geen bestaansrecht krijgt, terwijl Nora Gharib met emoticons te werk gaat.

“Zaken die Otis later als gênant zou kunnen ervaren,  krijgt niemand te zien”

To post or not to post

Het feit dat onbekenden — met soms heel verkeerde bedoelingen — beelden van mijn zoon kunnen zien én delen, boezemt me angst in. Maar dat kan ik gelukkig onder controle houden door de privacyinstellingen correct in te stellen. Daarnaast probeer ik ook rekening te houden met de inhoud: zaken die Otis later als gênant zou kunnen ervaren of net iets té suggestief zijn krijgt niemand te zien. En foto’s in een zwembadje bijvoorbeeld voorzie ik uiteraard van de nodige censuur. Maar hem echt volledig offline houden, nee dat lukt me niet, want waar het hart van vol is …

Kinderen krijgen door hun ouders een medialeven toegewezen. Wij bepalen in hun plaats wat er over hen op het wereldwijde web verschijnt. Daarmee ontnemen we eigenlijk hun keuzevrijheid voordat ze überhaupt in staat zijn om er over na te denken.

Voorlopig bepalen we dat dus nog even voor hem. Maar eens O’tje oud genoeg is om daar zelf over te beslissen, zal ik uiteraard steeds om zijn toestemming vragen. Als hij niet akkoord gaat, zal ik dat ook voor de volle honderd procent respecteren. Dat spreekt voor zich.

En jij, hoe pak jij dat aan?”

Ook lezen:

• Voor het eerst mama: “De pakjes wekten weinig reactie op, maar het inpakpapier was een hit!”
• Voor het eerst mama: hoe een zomerdag aan zee met een kindje van 11 maanden niet hélemaal volgens plan liep
• Voor het eerst mama: “Eens hij de pipetten met fysiologisch water in het vizier krijgt, schreeuwt hij moord en brand”

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief (onderaan de homepage) om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!