Voor het eerst mama: “Er is niets mis met een jongen die een tutu boven een Batman-kostuum verkiest”

Mama-redactrice Celine werd in augustus 2019 voor het eerst moeder, van de überschattige Otis. Wat dat met haar deed en hoe zij nu als prille mama in het leven staat, deelt ze in deze column. Van herkenbare paniekaanvalletjes tot dolgelukkige mama-momenten vol verwondering: welkom in de wereld van Celine!

Stereotiepe denkpatronen

“Met een bolle buik gaan babyshoppen, wat een heerlijke tijd! Maar al snel merkte ik dat er nog vrij hard in hokjes gedacht wordt wat kinderkleding betreft. De roze tinten, bloemen en strikjes overheersen de meisjesafdeling. Terwijl blauw, beige en kaki blijkbaar dé kleuren zijn waar de jongens voor moeten kiezen. Dino- en autoprintjes incluis. Een tikkeltje gewaagder: mosterdgeel, voor de durvers onder ons.

‘De knoopjes staan aan de linkerkant, dus deze is voor meisjes’, kreeg ik onlangs als reactie toen ik naar een mooie jas met parapluutjes greep. Jammer, want ik vond het item écht iets voor mijn zoon.

Wat gek, dat gender een invloed heeft op wat kinderen al dan niet ‘mogen’ dragen. Al probeer ik die ‘regeltjes’ aan mijn laars te lappen, en laat ik O’tje dragen wat ‘m beeldig staat, ongeacht of het voor het andere geslacht bedoeld was.

Waarom jongens ook prinsessen mogen zijn

We leven in een maatschappij die nog heel erg gefocust is op man-vrouw. Mensen blijven vreemd kijken naar kleintjes die gewoon iets moois uit de verkleedmand hebben gekozen, of vrij opgevoed worden en dus mogen aantrekken wat ze willen.

Wat gek, dat gender een invloed heeft op wat kinderen al dan niet ‘mogen’ dragen

‘Een meisje dat zich stoer gedraagt is gewoon een tomboy, maar jongens met prinsessenkleren worden later sowieso homo’, hoorde ik iemand op televisie verkondigen. Ik geloofde mijn oren niet! Want nee, een geaardheid kun je niet leren, en nee, er is absoluut niets mis met een jongen die een tutu boven een Batman-kostuum verkiest. 

Niet gelijk, wél gelijkwaardig

Zelf was ik een écht meisjemeisje! Met een Barbie of Polly Pocket in de handen, een haarspeld in de haren en een frivool jurkje tot net boven m’n knieën bracht ik mijn jeugdjaren door, en vond ik dat hokjesdenken doodnormaal.

Maar door nu zelf mama te zijn besef ik dat het belangrijk is om meisjes net zo fysiek uit te dagen als jongens, dat jongetjes net zo zorgzaam kunnen zijn als het vrouwelijk geslacht en dat het niet bizar is dat ook zij graag met poppenwagens spelen.

Daarnaast probeer ik om termen zoals ‘lief’ en ‘schattig’ minstens evenveel te gebruiken als ‘stoer’ of ‘dapper’, want dat is Otis ook echt allemaal.” 

Ook lezen:

• Voor het eerst mama: “Ik voel de drang nog niet om grenzen te stellen”
• Voor het eerst mama: “Ik stond vroeger nauwelijks stil bij de mogelijke gevolgen van sharenting”
• Voor het eerst mama: “De pakjes wekten weinig reactie op, maar het inpakpapier was een hit!”