Voor het eerst mama: “Gaat je kind binnenkort naar de school van jouw keuze?”

Mama-redactrice Celine werd in augustus 2019 voor het eerst moeder, van de überschattige Otis. Wat dat met haar deed en hoe zij nu als prille mama in het leven staat, deelt ze in deze column. Van herkenbare paniekaanvalletjes tot dolgelukkige mama-momenten vol verwondering: welkom in de wereld van Celine!

Otis was nog maar een ietsiepietsie kleine boon in mijn buik, toen ik hem al moest inschrijven voor kinderopvang. En in tegenstelling tot heel wat andere mama’s had ik geluk, want toen ik zo’n drie maanden zwanger was, kreeg ik te horen dat hij een plekje kreeg bij de crèche naar keuze. Driewerf hoera!

“Op welke dagen zal hij komen?” Ik schrok even van de vraag, en vond het absurd dat ik daar meteen een antwoord op moest geven. Ik waagde een gokje, maar wist begot niet hoe onze dagelijkse planning er in de toekomst zou uitzien. Want die agenda was al even onvoorspelbaar als de kraamtijd die eraan kwam.

Bijna naar de kleuterklas: het aanmeldingssysteem

Intussen is zoonlief enorm veranderd, maar de situatie is bij de kinderdagverblijven en de scholen ongewijzigd gebleven. Op 1 maart — om negen uur ’s morgens om precies te zijn  — zat ik aan mijn computerscherm gekluisterd om me in te loggen op een centraal aanmeldingssysteem van onze gemeente. Met een oplader en een flinke kop koffie in de aanslag, probeerde ik er zo snel mogelijk mijn werk van te maken, uit angst dat ze het first come first served-principe zouden toepassen. Ik voelde me net een tiener met knaldrang die een Tomorrowland-ticket probeerde te bemachtigen. Maar ik prijsde mezelf gelukkig dat ik er niet hoefde te kamperen. Niet op het festival, en ook niet voor de schoolpoort.

Een top drie

De verbinding was traag en de frustraties laaiden hoog op. Ik wou namelijk helemaal geen top drie opgeven, want er was maar één plek waar ik Otis met een gerust hart naar zou sturen. De rest was voor ons een absolute no-go. Het drukke verkeer en hun aanpak zinde ons niet. Over smaken en kleuren valt nu eenmaal niet te twisten.

Maar het was van moetens, en dus tikte ik — dik tegen mijn zin — twee andere namen in.

In spanning afwachten

Tot mei hebben we moeten wachten op een antwoord. En ik zou liegen als ik zeg dat ik er mijn slaap niet voor gelaten heb. Sinds ik mama ben, ben ik namelijk de allergrootste piekeraar, en al zeker wanneer het op m’n kind aankomt.

Maar goed, ik kan alvast verklappen dat we positief nieuws ontvangen hebben, en dat we daar héél blij mee zijn. Al is dat gevoel wat dubbel, want ik heb van andere mama’s en papa’s vernomen dat zij maar hun tweede of soms ook derde keuze gekregen hebben.

De ene vindt dat natuurlijk erger dan de andere, maar ik leef zó mee met ouders die er extra kilometers voor zullen moeten afleggen. Of zich helemaal niet comfortabel voelen bij de werkwijze van de school die hen opgelegd is.

Hoe ging dat bij jullie? Gaat je kind binnenkort naar de school van jouw keuze?

OOK LEZEN:

• Voor het eerst mama: “Otis kampt plots met verlatingsangst en daar heb ik het wat moeilijk mee”
• Voor het eerst mama: “De coronapandemie deed ons dromen van een grotere woonst in het groen”
• Voor het eerst mama: “Waarom speelgoed kopen als je keukenkasten hebt?”

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief (rechts bovenaan op de homepage) om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!